syn królewski w hiszpanii

CEEOL copyright 2018 Bettina von Arnim Królewski syn Pewnego razu był sobie król, który władał wspaniałą krainą, a jego pałac stał na wysokiej górze, z której mógł patrzeć w dal. Dla jego przy- jemności za pałacem założono piękne ogrody, otoczone przecudnymi rzekami i gęstymi lasami, w których aż roiło się od dzikich
SIR. tytuł Eltona Johna. ★★★. ? egipski władca. Lista rozwiązań dla określenia tytuł dziecka królewskiego w Hiszpanii z krzyżówki.
Monarchia ma w Hiszpanii ogromną i praktycznie nienaruszalną ochronę konstytucyjną Zadbano o to, gdy były dyktator, generał Francisco Franco, ustanowił Juana Carlosa swoim następcą, a król musiał mieć silną pozycję, by uchronić kraj przed ponownym upadkiem demokracji Rodzina królewska ma nadzieję, że emigracja byłego króla pozwoli jego synowi Filipowi VI zdystansować się od skandali i przetrwać burzę To może być trudne, bo coraz częściej pojawiają się w mediach informacje, że również Filip mógł korzystać z pieniędzy o wątpliwym pochodzeniu Będąca w koalicji rządowej lewicowa partia Podemos wezwała do powstania "wielonarodowej republiki, w której… sprawiedliwość jest taka sama dla wszystkich" Artykuł w oryginale na stronie Hiszpańscy republikanie mają nadzieję, że nadszedł ich moment – ale konstytucyjną tarczę chroniąca monarchię niełatwo będzie rozbić. Świat był w szoku, kiedy były król Hiszpanii, Juan Carlos I, ogłosił w poniedziałek, że opuszcza kraj, którym władał przez niemal 39 lat, z powodu "publicznych reperkusji pewnych przeszłych wydarzeń", które zaszły w jego życiu prywatnym. Decyzja byłego monarchy nastąpiła po tym, jak przez kilka miesięcy na jaw wychodziły kolejne informacje sugerujące, że unikał płacenia podatków i miał udział w praniu brudnych pieniędzy – nie mówiąc o całych dziesięcioleciach romansów i ogromnej rozrzutności. Jednak choć zdegustowanie domniemanymi grzechami byłego króla mocno nadęło żagle republikanów, to zwolennicy likwidacji monarchii będą potrzebowali czegoś więcej niż tylko sprzyjającego politycznego wiatru. Monarchia cieszy się w Hiszpanii solidną, praktycznie nienaruszalną ochroną konstytucyjną, którą stworzono po tym, jak były dyktator, generał Francisco Franco, ustanowił Juana Carlosa swoim następcą – chodziło wówczas o to, żeby król miał dobrze ugruntowaną władzę w niepewnych dla kraju czasach budowy demokracji. Co więcej, monarchia ma także potężnych sojuszników w świecie hiszpańskich mediów i biznesu. Hiszpańska rodzina królewska ma nadzieję, że emigracja byłego króla pozwoli jego synowi Filipowi VI – na rzecz którego Juan Carlos abdykował w 2014 r. – zdystansować się od skandali i przetrwać burzę (choć przyjaciele byłego króla, z którymi rozmawiali dziennikarze gazety "El Mundo", mają nadzieję, że wróci on do kraju w przyszłym miesiącu). Obecnemu królowi może nie być łatwo odciąć się od czynów swojego ojca, coraz częściej bowiem pojawiają się informacje, że on sam mógł także korzystać z pieniędzy o wątpliwym pochodzeniu. Szwajcarscy i hiszpańscy prokuratorzy analizują obecnie domniemane przestępstwa finansowe popełnione przez byłego monarchę. POLECAMY: POLITICO w oryginale – Przyszłość węgierskich mediów zależy od unijnych funduszy "Ucieczka za granicę" Socjalistyczny premier Pedro Sánchez próbował we wtorek bronić obecnego króla przed krytyką, nalegając, by "nie oceniano instytucji, tylko ludzi". Dodał, że zaangażowanie jego rządu w sprawy monarchii pozostało niezmienne i apelował o "stabilność i sprawnie działające instytucje" w obliczu kryzysu związanego z pandemią COVID-19 i spowolnieniem gospodarczym. Jednak członkowie jego własnego koalicyjnego rządu podważali to stanowisko, kwestionując nie tylko decyzję państwa, które wydało zgodę na wyjazd Juana Carlosa z Hiszpanii, ale także ciągłość samej korony. Wkrótce po oświadczeniu premiera wicepremier Pablo Iglesias, lider lewicowej partii Podemos, powiedział, że "ucieczka za granicę" byłego króla, to zachowanie "niegodne głowy państwa", które pozostawiło monarchię "w bardzo trudnym położeniu". Minister ds. równości Irene Montero ostro skrytykowała w wywiadzie radiowym hiszpański dwór królewski za zgodę na wyjazd Juana Carlosa i połączyła byłego monarchę z jego następcą, oświadczając, że "niemożliwe jest oddzielenie decyzji podejmowanych przez emerytowanego króla zarówno od pozycji obecnego króla, jak i od jego rodziny". Chcą republiki Kilka godzin później grupa parlamentarna, do której należą Iglesias i Montero, posunęła się jeszcze dalej, wydając oświadczenie otwarcie wzywające do utworzenia "wielonarodowej republiki, w której prawa społeczne, obywatelskie i polityczne są gwarantowane dla wszystkich ludzi i w której naprawdę sprawiedliwość jest taka sama dla wszystkich". Wezwanie to odbiło się szerokim echem w mediach społecznościowych, odzwierciedlając wyniki sondażu przeprowadzonego w kwietniu ubiegłego roku, z którego wynikało, że większość Hiszpanów – 62,3 proc. – to zwolennicy zorganizowania referendum w sprawie monarchii. Jeśli chodzi o kwestię tego, co z monarchią zrobić, to badani podzielili się na dwie niemal równe grupy: 47,5 proc. popiera koronę, a 47 proc. jest jej przeciwna. Konstytucyjne przeszkody Tymczasem hiszpańska konstytucja z 1978 r. sprawia, że próby usunięcia monarchii są w zasadzie skazane na niepowodzenie. Aby przeprowadzić referendum w tej sprawie, propozycję musiałyby poprzeć dwie trzecie członków Kortezów, czyli hiszpańskiego Kongresu i Senatu. Zaraz potem Kortezy musiałyby zostać rozwiązane i znów dwie trzecie nowo wybranego parlamentu musiałoby ratyfikować ten sam wniosek. Dopiero potem zostałby on przedłożony pod referendum hiszpańskiemu społeczeństwu, które musiałoby zagłosować za jego przyjęciem. – Status monarchii jest praktycznie wykuty w kamieniu – powiedział Alberto Lardíes, autor książki "La democracia borbónica" (Demokracja Burbonów). – W zasadzie nie ma sposobu, aby się jej pozbyć. Lardíes wyjaśnia, że cały system jest z założenia skonstruowany tak, aby chronić rodzinę królewską, a przy tym i tych, którzy bezpośrednio korzystają z jej władzy. – Po tym, jak w 1969 r. generał Franco ogłosił ówczesnego księcia Juana Carlosa swoim następcą, chwalił się, że trwały charakter jego reżimu jest "atado, y bien atado" (solidnie zagwarantowany) – powiedział. Po śmierci dyktatora w 1975 r. nowy król dopilnował, by Hiszpania weszła na ścieżkę demokracji, ale bez faktycznego demontażu frankistowskiego establishmentu. Wiele rodzin, które za czasów dyktatury sprawowały w kraju władzę polityczną i gospodarczą, zachowało wpływy także w nowym systemie. – Elity polityczne, które utrzymały swoją pozycję po dojściu do władzy Juana Carlosa, odpłaciły mu, tworząc rozbudowane ramy umożliwiające jemu i jego spadkobiercom pozostanie u władzy na zawsze – powiedział Lardíes. W 1995 r. były premier Adolfo Suárez przyznał to w wywiadzie z dziennikarką Victorią Prego. Jednak, kiedy kamery zostały już wyłączone, polityk – który nadzorował referendum konstytucyjne w Hiszpanii w 1978 r. – powiedział, że jego rząd zdecydował się chronić pozycję króla jako głowy państwa po tym, jak stało się jasne, że gdyby przeprowadzono oddzielne konsultacje w kwestii przyszłości monarchii, wygrałaby opcja republikańska. Prego nie przekazała tych słów Suáreza – ujawniono je dopiero w 2016 r. Wysoko postawieni przyjaciele Lardíes powiedział, że gdy Juan Carlos umocnił już swoją władzę, rozbudowywał także swoją bazę wsparcia, wykorzystując swoją pozycję do "mediacji" w imieniu hiszpańskich firm za granicą, zwłaszcza na Bliskim Wschodzie, gdzie monarchia ma bliskie relacje ze swoimi regionalnymi odpowiednikami. – Przez lata te działania były uzasadnione, król działał w imieniu hiszpańskiej gospodarki, ale oczywiste jest, że niektóre firmy, prowadzone przez jego osobistych przyjaciół, skorzystały na tym bardziej niż inne – powiedział Lardíes. – Są też dowody na to, że król po cichu otrzymywał za to pieniądze. Lardíes twierdzi, że elity gospodarcze, które wzbogaciły się za rządów Juana Carlosa, to te same środowiska, które chroniły go w ciągu ostatnich dziesięcioleci i powstrzymywały krajowe media przed doniesieniami o jego budzących wątpliwości działaniach, ujawnionych później przez prasę zagraniczną. Dodał także, że ci, którzy starają się oddzielić osobę obecnego króla od jego poprzednika, próbują sprawić, by emigracja Juana Carlosa wyglądała po prostu na kolejny królewski skandal. Taką narrację trudno jednak będzie utrzymać w sytuacji, kiedy sprawy byłego króla badają prokuratorzy. Jeśli ruszy proces, na jaw mogą wyjść kolejne kompromitujące informacje. Oczywiście możliwe jest także, że hiszpańscy prokuratorzy nie zgromadzą wystarczających dowodów, aby wszcząć proces, choć taka sytuacja podważyłaby samą ideę niezależnego sądownictwa w Hiszpanii. – Ich misja i argumenty trącą absurdem: jak, do licha, oddzielić 45-letnią monarchię od człowieka, który był królem przez 39 z tych lat? – pyta retorycznie Lardíes. – Obrońcy korony powiedzą, że robią to, by utrzymać stabilność kraju, ale jasne jest, że chcą chronić własne interesy. Nie są zainteresowani tym, by system przestał działać, ale to jest zbyt duża sprawa, by zamieść ją pod dywan. – Niezależnie od tego, czy Juan Carlos robił te rzeczy, czy nie, fakt, że po prostu wyjechał, wyznacza zupełnie nowy poziom, do którego trzeba zejść. Moim zdaniem nie można oczekiwać, że społeczeństwo to zignoruje – zakończył Lardíes. Redakcja: Michał Broniatowski (MW)
Niemierza (ur. w latach 40. lub 50. XIV w., zm. po 4 marca 1386 w Koprzywnicy) – nieślubny syn króla Polski Kazimierza III Wielkiego . Prawdopodobnie wychowywał się na dworze królewskim. Ojciec zapisał Niemierzy i jego bratu Janowi w testamencie kilka wsi, jednak zapis ten unieważnił nowy król Ludwik Węgierski.
Hiszpańska rodzina królewska – oficjalnie i prywatnie Hiszpańska linia Burbonów na tronie Królestwo Hiszpanii jest dziedziczną monarchią parlamentarną. Pierwszym Burbonem zasiadającym na tronie Hiszpanii był Filip V, który został królem w 1700 roku. Odbyło się to na mocy testamentu Karola II Habsburga. Członkowie hiszpańskiej rodziny królewskiej określeni zostali na mocy dekretu królewskiego. Od 1975 roku władzę w kraju sprawuje król Jan Karol I, który objął tron po śmierci generała Francisco Franco. Jan Karol I, jako potomek Filipa V, jest dziesiątym z kolei królem Hiszpanii, wywodzącym się z dynastii Burbonów. Od 1962 roku jego małżonką jest królowa Zofia, córka greckiego króla Pawła I Glücksburga. Para królewska ma troje dzieci. Pierworodna córka (Helena) jest księżną de Lugo, druga córka – Krystyna, to księżna Palma de Mallorca, natomiast syn, książę Asturii - Filip, jest następcą tronu hiszpańskiego. W skład hiszpańskiej rodziny królewskiej wchodzi zatem król, małżonka króla, ich dzieci wraz z małżonkami oraz wnukowie. Głowa Hiszpańskiej Rodziny Królewskiej – król Hiszpanii Jan Karol I Jan Karol I Hiszpański urodził się w 1938 roku w Rzymie, jako pierwszy syn hrabiego Barcelony, Jana Burbona oraz Marii de las Mercedes, księżniczki Obojga Sycylii. Po objęciu władzy opowiedział się za przyjęciem ustroju demokratycznego w Hiszpanii. Jest osobą wykształconą, włada kilkoma językami. Podobnie, jak jego żona zna język angielski oraz francuski. Ponadto, mówi także po katalońsku, włosku i portugalsku. Nie zna natomiast języka ojczystego żony-greczynki, czego niezmiernie żałuje i do czego otwarcie się przyznaje. Jan Karol I zasłynął w oczach swoich rodaków jako król pełen uroku, przyjaźni, wewnętrznego ciepła i spontaniczności. Po prawie czterdziestu latach panowania Karol I nadal cieszy się w Hiszpanii ogromną popularnością. Doskonałym potwierdzeniem szczególnej więzi króla z jego rodakami może być sposób wypowiadania się mieszkańców na jego temat. „Jego przyjacielska wysokość” – tak właśnie mówią o nim Hiszpanie. Z kolei były premier José Luis Rodríguez Zapatero skomentował współpracę z królem w ten sposób: Przez te ostatnie lata miałem wielką satysfakcję, mogąc liczyć na pomoc i wsparcie króla, nie tylko w sprawach politycznych, ale także prywatnie. To było dla mnie niezmiernie ważne, bo bardzo go cenię. Król Jan Karol I cieszy się olbrzymim autorytetem w społeczeństwie. Jego pozycja umocniła się szczególnie po tym, kiedy udało mu się udaremnić próbę zamachu stanu, która miała miejsce 23 lutego 1981 roku. Przejdź do życiorysu Juana Carlosa i mniej znanych faktów, oraz skandali z życia hiszpańskiego monarchy. Hiszpańska rodzina królewska w komplecie Jan Karol I – miłośnik sportu i aktywnego życia Król Hiszpanii znany jest głównie z wielkiego zamiłowania do sportu. Jego ulubioną dyscypliną sportową jest narciarstwo, oraz żeglarstwo. Sam przyznaje się też do tego, że po kolacji lubi zagrać w snookera. W młodości zajmował się za to innymi dyscyplinami, grał w squasha oraz tenisa. Trenował także karate, odnosząc na tym polu znaczne sukcesy. Każdego roku wybiera się wraz z rodziną na Majorkę by żeglować, czego dowodem są liczne zdjęcia ukazujące się mediach. Jej Królewska Mość Królowa – Zofia Grecka Zofia Glücksburg urodziła się w 1938 roku w Atenach, jako pierwsze dziecko króla Grecji Pawła I oraz królowej Fryderyki Hanowerskiej. W czasie II wojny światowej jej rodzina została wygnana z rodzinnego kraju, a Zofia całe swoje dzieciństwo spędziła w Egipcie oraz Afryce Południowej. W 1946 roku powróciła do Grecji. Studiowała muzykę, pediatrię, a także archeologię. Podobnie jak jej mąż włada kilkoma językami. Mówi płynnie po hiszpańsku, grecku, angielsku, francusku oraz niemiecku. Wychodząc za Jana Karola zmieniła wyznanie z prawosławia na katolicyzm. Na co dzień, królowa Zofia wiele czasu poświęca dla organizacji religijnych, kulturalnych, a także prowadzących działalność charytatywną. Zarządza też własną organizacją - Fundacją Królowej Zofii, która z racji królewskiego patronatu cieszy się wiarygodnością wśród mieszkańców Hiszpanii. Obecność królewska w życiu społecznym swoich poddanych w znacznej mierze podnosi autorytet zarówno królowej, jak i jej męża. Uzyskany rozgłos medialny skutkuje pozyskaniem wartościowych funduszy na określony cel dobroczynny, a także promowaniem polityki rządu. Jest to typowe działanie związane z pełnieniem roli publicznej, właściwie w przypadku wszystkich członków rodziny królewskiej. Juan Carlos, Letizia i Felipe Królowa Zofia – zwolenniczka ekologii, miłośniczka żeglarstwa Królowa Zofia jest przeciwna noszeniu futer oraz walce byków, do czego przyznaje się publicznie. Znany brytyjski dziennikarz John Hooper stwierdził, że królowa jest „poniekąd wegetarianką”. Być może właśnie ekologiczna postawa królowej Zofii przyczyniła się do tak wielkiego gniewu działaczy ekologicznych, zmierzonego w kierunku króla, kiedy zaangażował się on w polowanie na niedźwiedzia w Rumunii, w 2004 roku. Królowa jest też prawdziwą miłośniczką żeglarstwa, dzieląc tym samym swoją pasję wraz z mężem. Dowodem na to jest fakt jej uczestnictwa na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie w 1960 roku, podczas których była rezerwowym zawodnikiem reprezentacji Grecji w żeglarstwie. Początkowo wspólna pasja do żeglarstwa wydawała się dla królowej swego rodzaju zagrożeniem dla ich związku. Jak sama później przyznała: „Pewnego razu żeglowałam z nim, kiedy jeszcze byliśmy zaręczeni, i nigdy nie będę w stanie zrozumieć, jak mogłam go poślubić, po czymś takim”. Królowa Zofia jest osobą religijną i przywiązaną do tradycji, znacznie bardziej niż jej mąż oraz dzieci. Potomkowie pary królewskiej Helena Burbon jest najstarszą córką królewskiej pary. Urodziła się w 1963 roku w Madrycie. W 1995 roku poślubiła Jaime de Marichalar y Sáénz de Tejada, otrzymując tym samym od ojca tytuł księżnej de Lugo. Helena ma dwoje dzieci: Don Felipe de Marichalar y de Borbón oraz Doña Victoria de Marichalar y de Borbón. W 2010 roku oficjalnie ogłoszono rozwód pomiędzy Heleną Burbon a Jaime de Marichalar, który stracił tym samym tytuł i status członka rodziny królewskiej. Drugim dzieckiem króla i królowej Hiszpanii jest Krystyna Burbon. Urodziła się w 1965 roku w Madrycie. W 1997 roku poślubiła Iñakiego Urdangarina, medalistę olimpijskiego w piłce ręcznej. Z tej okazji otrzymała od ojca tytuł księżnej Palma de Mallorca. Para ma czworo dzieci: Juan Valentin, Pablo Nicolás, Miguel Urdngarín i Irena Urdangarín. Felipe, Letizia i potomstwo Trzecim dzieckiem hiszpańskiej pary królewskiej jest Filip, książę Asturii, następca tronu. Urodził się w 1968 roku. W 2004 poślubił dziennikarkę Letycję Ortiz Rocasolano. Para ma dwie córki: Eleonorę oraz Zofię. W 1990 roku książę Filip został pierwszym Burbonem, któremu przyznano kataloński tytuł księcia Girony. Książę prowadzi własną Fundację Księcia Asturii, której celem jest promowanie "naukowych, kulturalnych i humanistycznych wartości, tworzących część światowego dziedzictwa kultury ludzkości ".
\n syn królewski w hiszpanii
Fluvisols. Gleby te występują na obszarach często zalewanych. Jako takie zawierają osady gleby z rzek i zbiorników wodnych. Niektóre są płodne, ale inne nie; płodność zależy od częstości występowania powodzi i rodzaju odkładanej gleby. Są one rozproszone w całej Hiszpanii, ale najbardziej koncentrują się w północno
Aleksander Colonna-Walewski był powstańcem listopadowym i ministrem spraw zagranicznych Francji. Oficjalnie jego ojcem był Anastazy Walewski. Tak naprawdę jednak Aleksander był potomkiem cesarza Francuzów, Napoleona Bonaparte. Aleksander Walewski urodził się 4 maja 1810 roku w Walewicach, w majątku swego „oficjalnego” ojca Anastazego Walewskiego. Jego matką była Maria Walewska z Łączyńskich. Choć wiadomo było, że Aleksander jest potomkiem Napoleona, Anastazy usynowił go i dał mu swoje nazwisko. Maria i Napoleon Maria Walewska, urodzona w 1786 roku, wyszła za mąż (za starszego od siebie o około 50 lat) Anastazego Walewskiego w 1804 roku. Pół roku później urodził się ich syn, Antoni Bazyli. Anastazy nie był raczej jego biologicznym ojcem, lecz nie ma na to pewnych dowodów. Do pierwszego spotkania Marii Walewskiej i Napoleona Bonaparte doszło prawdopodobnie podczas balu na Zamku Królewskim w Warszawie w 1807 roku. Młoda Polka bardzo spodobała się cesarzowi Francuzów, który zapragnął mieć ją blisko siebie. Ich romans trwał – z dłuższymi przerwami – kilka lat, aż do wygnania Napoleona na Wyspę Świętej Heleny. W 1810 roku, po kilkumiesięcznym pobycie w Wiedniu, gdzie rezydował Napoleon, Maria Walewska urodziła syna, Aleksandra. Napoleon nigdy oficjalnie nie uznał Aleksandra, lecz zarówno jego, jak Marię otoczył opieką. Jego metresa i syn zamieszkali w Paryżu, a Maria w roku 1812 wzięła rozwód z Anastazym. Napoleon zabezpieczył przyszłość Aleksandra. Ustanowił dla niego roczną rentę w wysokości niemal 170 tysięcy franków w złocie i obdarzył dziedzicznym tytułem hrabiego cesarstwa oraz herbem (w polu czerwonym dolnym biała kolumna ukoronowana złotą gwiazdą), który był odmianą polskiego herbu Kolumna. Ponadto do jego nazwiska dodano przydomek Colonna. Powstaniec i dyplomata Aleksander Walewski został sam w wieku zaledwie 7 lat – w 1817 roku zmarła jego matka. Do Polski przywiózł Aleksandra brat matki, Teodor Łączyński. Potomek Napoleona zamieszkał w majątku Łączyńskich w Kiernozi. W kolejnych latach Walewski studiował w Genewie, a w 1824 roku wrócił do Polski. Wkrótce uciekł jednak z kraju, kiedy okazało się, że wielki książę Konstanty Romanow chce go wcielić przymusowo do Korpusu Paziów jako swego adiutanta. Do Polski Walewski wrócił jeszcze w 1830 roku, po wybuchu powstania listopadowego, w którym wziął udział. Za swoje dokonania otrzymał wówczas Złoty Krzyż Virtuti Militari. Pod koniec powstania został wysłany z poselstwem do Wielkiej Brytanii, gdzie miał negocjować pomoc Brytyjczyków dla walczących Polaków. Pomocy jednak żadnej nie otrzymano, a powstanie wkrótce upadło. Aleksander Walewski nie wrócił już do Polski. Z Londynu udał się do Paryża. W 1833 roku otrzymał obywatelstwo francuskie, wstąpił do Legii Cudzoziemskiej, a później do francuskiej armii. Służył w Algierii. W 1840 roku został wysłany przez króla Ludwika Filipa z pierwszą misją dyplomatyczną. Podróżował po całym świecie, od Europy, przez Afrykę do Ameryki Południowej. Minister W 1848 roku do władzy, najpierw jako prezydent, doszedł Karol Ludwik Napoleon Bonaparte, który jako cesarz (od 1852 roku) przyjął imię Napoleon III. Aleksander Walewski był jego kuzynem. Pod koniec lat 40. Aleksander został wysłany na swoją pierwszą placówkę dyplomatyczną w Wielkim Księstwie Toskanii. W kolejnych latach był ambasadorem Francji w Hiszpanii i Wielkiej Brytanii. W 1855 roku Walewski objął tekę ministra spraw zagranicznych Cesarstwa Francji. To on podpisywał traktat pokojowy w Paryżu kończący wojnę krymską. Za swoje zasługi na polu dyplomatycznym został odznaczony Wielkim Krzyżem Legii Honorowej i został senatorem. Od 1863 roku był ministrem kultury i sztuki. Pod koniec kariery politycznej Aleksander Walewski zakupił majątek Etiolles, gdzie planował osiąść na emeryturze. Jesienią 1868 roku wybrał się do Niemiec po zakup maszyn rolniczych. W czasie podróży niespodziewanie doznał ataku apopleksji. Aleksander Walewski zmarł 27 września 1868 roku w Strasburgu. Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu. Aleksander Walewski 1 grudnia 1831 w Londynie ożenił się z Katarzyną Karoliną Montagu. Miał z nią dwoje dzieci. Jego drugą żoną (Katarzyna zmarła w 1834 roku) została Maria Anna Aleksandra de Ricci, z którą miał czworo dzieci. Czytaj też:Napoleon i Aleksander I na tratwie, czyli pokój w Tylży na neutralnym gruncieCzytaj też:Pożar Moskwy. Porażka Wielkiej Armii Napoleona. Jak Rosjanie zaskoczyli cesarza FrancuzówCzytaj też:Bitwa nad Berezyną. Głód, zamarzanie żywcem i... taktyczne zwycięstwo
syn Ojneusa, króla Kalidonu ★★★★★ sylwek: OLBRACHT: przydomek Jana I, króla Polski ★★★ TWARDOCH: Szczepan, pisarz, autor "Króla" ★★★ SPARTANIN: rodak króla Leonidasa ★★★ UNIWERSAŁ: odezwa króla do narodu ★★★ FRANKIZM: w Hiszpanii: dyktatorskie rządy gen. Franko ★★★★ eliza: GALADRIELA: w Hobbicie
Rozwiązaniem tej krzyżówki jest 9 długie litery i zaczyna się od litery K Poniżej znajdziesz poprawną odpowiedź na krzyżówkę syn królewski, jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy w zakończeniu krzyżówki, kontynuuj nawigację i wypróbuj naszą funkcję wyszukiwania. Wtorek, 26 Maja 2020 KRÓLEWICZ Wyszukaj krzyżówkę znasz odpowiedź? podobne krzyżówki Królewicz ” i żebrak” twaina Arcyksiążę Arcyleń Bumelant Delfin Diuk inne krzyżówka Królewski Krolewski potomek w hiszpanii Makak królewski Królewski pawilon letni w ogrodach królewskich na hradczanach Daw.: urzędnik królewski o kompetencjach policyjno-sądowych Sąd królewski w i rzeczypospolitej Wąż królewski wyciągnięty z robaka ... królewski, wąż z rodz. połozowatych Królewski ..., szczyt w tatrach ... królewski, cudowronka ... królewski, bezlotek ... królewski, ptak ... królewski, ptak wodno-błotny ... królewski, ptak egzotyczny Namiestnik królewski w chorwacji do 1918r ... królewski, ryba morska Miecz królewski karola wielkiego ... królewski, ciężki czołg ii wojny światowej Królewski miecz władców starożytnego egiptu Stronnik królewski trendująca krzyżówki Miejsce, gdzie nie ma hałasu i panuje spokój 20j wielbicielki szeptanek Kurtka dzokeja 5 litery Zapisuje i odczytuje informacje na płytach cd i dvd 5a piec na ulicy Książkowo o wyszukanej fryzurze kobiecej 16a pośredniczył w dziedzicowych interesach 12a lokator szczególnej lampy P2 pies na krzyżówki 1d udają przestępców w psiej szkole Mityczny król cierpiący męki głodu i pragnienia, choć stał po szyję w sadzawce przy drzewie z owocami „biały , sfilmowana powieść jacka londona A1 czcionka z kuzynką dyni 5k ma pracę w pace Dolna lub górna w ustach
\n\nsyn królewski w hiszpanii
królewski ptak; królewskie pobory; królewski kwiat; miejsce królewskie; Powiązane określenia. ubiór króla; ubiór króla; Ostatnio dodane hasła. potężny; przenośnie o intratnym stanowisku; galowe nakrycie głowy górników; łzawo, z łezką w oku; dawniej osoba upoważniona do przygotowywania aktów prawnych; przylega do ziarna w
Zaskakujące doniesienia z hiszpańskiego dworu. Król Filip VI oficjalnie zerwał kontakty z ojcem, Juanem Carlosem. Hiszpański król zrezygnował ze spadku po ojcu, a jego samego pozbawił emerytury, która wynosi obecnie prawie dwieście tysięcy euro rocznie. Skąd taka decyzja? Poznajcie szczegóły! Ulubiony król Hitlera, który wybrał miłość zamiast tronu i korony. Kim był Edward VIII? Król Hiszpanii abdykacja Król Juan Carol I pełnił władzę w Hiszpanii od 1975 roku. Tron objął po śmierci generała Francisco Franco. Przez parę dekad jednoczył kraj, który przeżywał obyczajowe rewolucje i terror baskijskiej ETA. W 1981 roku w katolickiej Hiszpanii zalegalizowano rozwody, a w 2005 roku zezwolono na małżeństwa gejów. Decyzja o abdykacji była sporym zaskoczeniem, choć dla wielu jedyną próbą uratowania wizerunku rodziny królewskiej. 76-letni król w ostatnich latach nadszarpnął imię monarchii. Kraj zmagał się z serią skandali - kryzys finansowy, niefortunne zdjęcia króla Juana Carlosa z zabitym słoniem czy przelewanie milionów euro z państwowej fundacji na prywatne konta przez siostrę Filipa... Nic dziwnego, że 19 czerwca 2014 roku król Juan Carlos podpisał akt abdykacji. Nie zaproszono europejskich arystokratów, nie odprawiono mszy, odbyła się za to tylko krotka świecka uroczystość. Nazwano to najskromniejszą ceremonią koronacyjną w historii Hiszpanii, co spodobało się poddanym. Nowym królem Hiszpanii został cieszący się ogromną popularnością, Filip VI Burbon, syn Juana Carlosa. Jedną z jego pierwszych decyzji jako króla było odebranie siostrze tytułu księżnej. Nic dziwnego, że król Filip VI i królowa Letycja natychmiast podbili serca Hiszpanów. Do dziś konsekwentnie trzymają się swojego wizerunku. Regularnie chodzą do kina, zabierają dzieci na koncerty czy sztuki teatralne. To zdaniem wielu zasługa Letycji, która mimo nowej roli, chce swoim córkom zapewnić normalne życie. „Nie jesteśmy istotami pozaziemskimi, służący nie przynoszą nam wszystkiego na tacy, zresztą nie mamy ich zbyt wielu. Żyjemy jak wiele innych rodzin”, mówiła w jednym z wywiadów. Fot. East News Hiszpański król Filip VI rezygnuje ze spadku po ojcu Niestety wygląda na to, że król Filip VI wciąż ponosi konsekwencje skandali z udziałem ojca. Przypomnijmy że niedawno zagraniczne media podawały, że były władca podejrzany jest o przyjęcie w 2008 roku 100 mln łapówki od króla Arabii Saudyjskiej. Pieniądze miały wpłynąć na tajne konta w Szwajcarii i Panamie, a później część z nich miały trafić do... byłej kochanki księżnej Corinnie zu Sayn-Wittgenstein. Niektóre źródła podają, że księżna otrzymała aż 65 mln euro. Król Hiszpanii Filip VI podjął więc w niedzielę decyzję o rezygnacji z prawa do dziedziczenia po swym ojcu. Jak czytamy w specjalnym komunikacie Domu Królewskiego w Madrycie były monarcha przestanie także otrzymywać emeryturę wypłacaną z budżetu Domu Królewskiego. Decyzja króla Filipa VI choć drastyczna, to ma pełne poparcie Hiszpanów. Gdy został królem Hiszpanie uwierzyli, że teraz monarchia będzie bliżej ludzi: „Niektórzy uważają, że jestem zbyt poważny, ale wierzę, że mam poczucie humoru. Ze swoimi wadami, zaletami, radościami i frustracjami nie różnię się od innych. Przede wszystkim jestem człowiekiem, dopiero potem królem”, powiedział król Filip VI w krótkim wywiadzie po ceremonii. Wygląda na to, że mieli rację, bowiem nowy król nadal trzyma się swej decyzji! Fot. Getty Images Fot. Getty Images
Jonatan już po uczcie, przeżywszy atak gniewu ojca, spotkał się w polu z Dawidem i tam zawarł przymierze już nawet nie z nim, ale z całym domem Dawida, z jego potomkami i zasługami. Uznał go władcą i nazwał to nie w języku miłości i przyjaźni, ale monarszego zobowiązania. Tak dowiadujemy się z Księgi, że Saul na króla się
Dziś jedna z Waszych niedawnych propozycji - koligacje rodzinne skandynawskich rodzin Szwecję i Norwegię łączą bliskie więzi, zarówno historyczne, jak i kulturowe. Przez stulecia te trzy kraje były powiązane rozmaitymi związkami, spośród których najbardziej znaną jest unia kalmarska. Zawarta pod koniec XIV wieku w Kalmarze w Szwecji, na ponad sto lat połączyła kraje skandynawskie unią personalną. W 1523 unię zerwała Szwecja, ale jeszcze przez niemal trzysta lat, do 1814 trwała unia personalna między Danią a Norwegią. Później, do roku 1905 i uzyskania pełnej suwerenności Norwegia pozostawała w unii personalnej ze bliskie więzi łączą jak wiadomo skandynawskie rodziny królewskie - przyjacielskie, ale także rodzinne, co nie powinno dziwić, biorąc pod uwagę wspólną historię. W tym poście przyjrzymy się jednak tylko wybranym, najbliższym wspólnym przodkom skandynawskich monarchów. Dla ułatwienia przygotowałam dla Was uproszczone drzewa przodkowie skandynawskich monarchówOczywiście, podobnie jak połowa obecnych europejskich monarchów, król Harald, królowa Margrethe i król Carl Gustaf są potomkami królowej Victorii. Wszyscy troje są jej praprawnukami - król Norwegii w linii Edwarda VII, przez jej wnuczkę Maud, która w 1905 została królową Norwegii jako żona Haakona VII; natomiast królowa Danii i król Szwecji w linii Arthura. Król Szwecji jako jedyny z tego grona jest spokrewniony z królową Victorią zarówno przez ojca, księcia Gustafa Adolfa, jak i matkę, księżną Sibillę (która była wnuczką księcia Leopolda). Kilka lat temu na blogu pojawiła się seria poświęcona potomkom królowej Victorii, więc zainteresowanych odsyłam właśnie przodkiem skandynawskich monarchów jest także Oscar II - król Szwecji w latach 1872-1907 i Norwegii w latach 1872-1905. To właśnie za jego panowania Norwegia zerwała ostatnią unię personalną ze Szwecją i wybrała na króla księcia Danii Carla, który stał się królem Haakonem VII. Oscar II jest prapradziadkiem królowej Margrethe i króla Carla Gustafa (oboje są z nim spokrewnieni przez jego najstarszego syna, króla Gustafa V). Z kolei dla obecnego norweskiego króla Oscar II jest pradziadkiem przez trzeciego z czterech synów, księcia Västergötland i duńska rodzina królewskaJak widać na powyższych drzewach genealogicznych, najbliżej spokrewnieni z całej trójki są królowa Margrethe II i król Carl XVI Gustaf - są kuzynami pierwszego stopnia. Królowa Ingrid, matka królowej Margrethe, urodziła się jako szwedzka księżniczka, córka króla Gustafa VI Adolfa i jego pierwszej żony, księżniczki Margaret z Connaught. Była tym samym młodszą siostrą księcia Gustafa Adolfa, ojca obecnego króla o relacjach między szwedzką a duńską rodziną królewską przeczytacie na blogu Marleny tutaj.(Film nie na temat, ale nie mogłam się powstrzymać, by go nie wstawić, wspominając o szwedzko-duńskich relacjach :) Księżna Mary ze swoją chrześnicą, księżniczką Estelle i książę Frederik z chrześniakiem, księciem Oscarem.)Duńska i norweska rodzina królewskaKról Harald V i królowa Margrethe II są kuzynami drugiego stopnia jako prawnukowie króla Danii Frederika VIII (i królowej Lovisy, urodzonej jako szwedzka księżniczka, ale jej już na drzewie genealogicznym nie umieszczałam). Duńska monarchini jest prawnuczką króla Frederika VIII przez jego najstarszego syna, króla Christiana X. Z kolei obecny król Norwegii jest potomkiem Frederika VIII zarówno ze strony ojca, jak i matki. Młodszy syn Frederika VIII, urodzony jako książę Carl, w 1905 został królem Norwegii, przybierając imię Haakona VII. Jego syn, późniejszy król Olav V, poślubił swoją kuzynkę, szwedzką księżniczkę Märthę, która przyszła na świat jako druga córka księżniczki Ingeborg, młodszej siostry Christiana X i Haakona rodzina królewska utrzymuje z norweską rodziną królewską równie bliskie relacje co ze szwedzką. Jak wiadomo, królowa Margrethe spędza zazwyczaj zimowe ferie właśnie w Norwegii, odwiedzając króla Haralda i królową Sonję. Para królewska wybrała duńską królową na matkę chrzestną syna, księcia Haakona, z kolei król Harald jest ojcem chrzestnym księcia pokolenie również się przyjaźni i często spotyka, zarówno podczas oficjalnych, jak i prywatnych wizyt. O łączących ich więziach najlepiej świadczy fakt, że książę Haakon na swojego drużbę poprosił nie kogo innego, a księcia Frederika. Ponadto duński Następca Tronu został ojcem chrzestnym jego córki, księżniczki Ingrid Alexandry. Z kolei książę Haakon i księżna Mette-Marit są rodzicami chrzestnymi księcia i szwedzka rodzina królewskaKról Harald i król Carl Gustaf są spokrewnieni w dalszym stopniu. Ich ostatnim wspólnym przodkiem był wspomniany już król Oscar II. Jego starszy syn, król Gustaf V, był pradziadkiem obecnego króla Szwecji, natomiast młodszy, książę Carl, był ojcem księżnej koronnej Märthy, matki króla Norwegii. Tym samym obecny król Szwecji i Następca Tronu Norwegii są kuzynami trzeciego stopnia (król Harald i król Carl Gustaf są kuzynami drugiego stopnia jeden raz przesuniętymi, posługując się terminologią angielską).Relacje łączące szwedzką i norweską rodzinę królewską opisała Wam dokładniej Marlena na blogu Swedish Princesses
Określenie "tytuł syna króla w Hiszpanii" posiada 1 hasło. Inne określenia o tym samym znaczeniu to tytuł synów króla Hiszpanii; syn króla Hiszpanii; syn króla w Hiszpanii; królewski potomek w Hiszpanii; hiszpański królewicz; tytuł dzieci rodziny królewskiej w Hiszpanii; książę w Hiszpanii; tytuł dziecka rodziny królewskiej w Hiszpanii; tytuł książąt z domu panującego
Hiszpania to państwo w południowo-zachodniej Europie, na Płw. Iberyjskim, graniczące od północy z Francją, od zachodu z Portugalią, a od południa przez Cieśninę Gibraltarską z Marokiem. Ma obszar 506 tys. km kw. i 47 mln ludności, stolicą jest Madryt. Pierwszy potwierdzony kontakt hiszpański z Polską miął miejsce za panowania księcia Mieszka I, około 960-65, kiedy to podróżnik żydowski z hiszpańskiej Tortosy Ibrahim ibn Jakub był także w Polsce i zostawił relację o "kraju Mieszka", którą opublikował w swym dziele el-Bakri, geograf arabski z Hiszpanii (XI w.). - Mnich hiszpański - Bernard Hiszpan sprowadzony został przez księcia Bolesława Krzywoustego dla ewangelizacji pogańskich jeszcze Zachodnich Pomorzan; prawdopodobnie w 1124 został pierwszym biskupem lubuskim. - W 1152 Ryksa, córka polskiego księcia piastowskiego Władysława II Wygnańca, poślubiła Alfonsa VII, króla Kastylii; ich córka Sancha (1155-1208) była od 1174 żoną Alfonsa II Trubadura, w latach 1162-96 hrabiego Barcelony i 1162-96 króla Aragonii (jako Alfons I). - Polska królowa od 1518 Bona Sforza (1494-1557), żona króla Zygmunta I Starego, była córką księcia Mediolanu Giana Galeazza Sforzy i Izabeli Aragońskiej, pochodzącej z hiszpańskiego rodu Trastamara, panującego w Aragonii (Hiszpania), Sycylii i Neapolu. - Panujący w latach 1556-98 król Filip II Hiszpański, na podstawie sfałszowanego testamentu polskiej królowej Bony z 1557, zagarnął jej księstwa Bari i Rossano oraz 10% dochodów z komory celnej w Foggii, jako spłatę pożyczki zaciągniętej u niej w 1556, która opiewała na kwotę ok. 430 tys. dukatów w złocie. Pieniądze te należne Rzeczypospolitej nigdy nie zostały oddane w całości przez stronę hiszpańską; Habsburgowie zwrócili jedynie 8-10% długu królowej Polski Annie Jagiellonce i do spłaty pozostawało ok. 387 tys. złotych dukatów. O ich zwrot (tzw. sumy neapolitańskie) Rzeczpospolita zabiegała niemal bezskutecznie do 1674 roku. - Maksymilian II, który 1548-50 był namiestnikiem Hiszpanii, był synem Anny, córki króla Czech i Węgier Władysława Jagiellończyka, który był synem króla polskiego Kazimierza Jagiellończyka. - Król Hiszpanii 1788-1808 Karol IV był synem Marii Amelii, córki króla polskiego Augusta II Mocnego. Ostatni król Hiszpanii z dynastii Burbonów - Ferdynand VII, który panował w latach 1808 i 1813-33, był synem króla Hiszpanii - Karola IV i Marii Ludwiki Parmeńskiej - córki Filipa Burbona (syna króla Hiszpanii Filipa V) oraz Ludwiki Elżbiety Francuskiej (córki króla Francji - Ludwika XV i Marii Leszczyńskiej - córki króla Polski Stanisława Leszczyńskiego). - Król polski Zygmunt III Waza przy pomocy Hiszpanii podjął zbrojną wyprawę do Szwecji w celu odzyskania tronu szwedzkiego. - W latach 1733-35 toczony była wojna sukcesyjna polska, wypowiedziana przez Francję, Hiszpanię i Sardynię Austrii, popieranej przez Rosję, za ich interwencję zbrojną w Polsce, popierającą Augusta III Sasa na króla Polski przeciw elektowi większości posłów Stanisławowi Leszczyńskiemu, który był teściem króla francuskiego Ludwika XV. Polacy pojawiali się w Hiszpanii już od XVI wieku - byli to przede wszystkim duchowni, dyplomaci i podróżnicy. Ambasadorami i posłami królów polskich w Hiszpanii byli: Jan Dantyszek 1519 (pierwszy stały poseł polski w Hiszpanii), Jan Tęczyński 1539, Jan Ocielski 1540, Jan Firlej 1545, Stanisław Hozjusz 1550, Piotr Barzi 1567, Piotr Dunin-Wolski 1560-70, Paweł Działyński 1597, Aleksander Kostka-Napierski 1648, Andrzej Załuski 1674-75, Piotr Koryciński 1678, Józef Poniński 1763 i Tadeusz Morski 1791. Z kolei Pedro Aranda był posłem króla hiszpańskiego w Warszawie 1760-62. - Ambasadorem Francji w Hiszpanii w 1851 roku był Alexandre Colonna-Walewski, który był synem naturalnym Napoleona I i Polki Marii Walewskiej. - Z polecenia Napoleona Aleksander Batowski (zm. 1841) był posłem saskim na dworze Józefa Bonapartego w Madrycie. - W 1527 roku Andrzej Tęczyński, a w 1530 roku Olbracht Gasztołd otrzymali dziedziczy tytuł hrabiowski od cesarza Karola V. - Gdański kupiec Jerzy Hewel (zm. 1640) utrzymywał ścisłe stosunki handlowe z Hiszpanią, eksportując broń dla króla Filipa IV. - Brawurowa szarża szwoleżerów polskich pod dowództwem J. Kozietulskiego na pozycje hiszpańskie w przełęczy Somosierra w górach Sierra de Guadarrama (80 km od Madrytu) 30 września 1808 roku otworzyła wojskom napoleońskim drogę do Madrytu. Później polscy żołnierze brali udział także w pierwszej wojnie karlistowskiej 1833-39. Byli to żołnierze Pułku Ułanów Polskich przy francuskiej Legii Cudzoziemskiej (1833-1839). W bitwie pod Inigo w 1836 roku zginął Kalikst Rzewuski, arystokrata, polski powstaniec 1830-31. Przez następnych prawie stu lat nie było polskiego śladu w historii Hiszpanii. Powrócili na karty hiszpańskiej historii podczas wojny domowej w tym kraju w latach 1936-39. Była to walka o władzę między konserwatystami/nacjonalistami a rządem skrajnie lewicowym, współpracującym ze stalinowski Związkiem Sowieckim. Polska sprzedawała ogromne ilości sprzętu wojskowego obu stronom konfliktu (z przewagą na rzecz republikanów). Wartość sprzedanego uzbrojenia szacowana jest na około 190 mln złotych, co stanowiło prawie 2/3 całego eksportu broni w okresie międzywojennym. Rząd polski wprowadził jednak zakaz uczestniczenia obywateli Rzeczpospolitej w wojnie domowej w Hiszpanii. Pomimo tego znaleźli się Polacy, którzy walczyli w oddziałach gen. Francisco Franco (np. doradcą w sztabie gen. Franco oraz dowódcą oddziału dywersyjno-sabotażowego był gen. Stanisław Bułak-Bałachowicz; w sumie do 100 polskich ochotników). Natomiast po stronie wojsk republikańskich walczyło około czterech tysięcy Polaków i obywateli polskich - komunistów i działaczy lewicowych, w tym bardzo wielu Żydów oraz 366 Ukraińców, 137 Białorusinów i 8 Litwinów. Spośród tych ochotników tylko około 800 pochodziło z Polski, a reszta z innych krajów, głównie z Francji i Belgii oraz Związku Sowieckiego. Z polskich i polskojęzycznych ochotników została sformowana w Albacete 24 października 1936 roku brygada im. J. Dąbrowskiego (nr XIII). Polak, generał Karol vel "Walter" Świerczewski był wysoko postawionym dowódcą w ramach Brygad Międzynarodowych, członkiem rady wojskowej tej formacji oraz głównodowodzącym 35. Dywizji; unieśmiertelnił go jako generała Golza Ernest Hemingway w swej głośnej powieści Komu bije dzwon (1940). Komunizujący republikanie przegrali i władzę w Hiszpanii objął gen. Francisco Franco, który rządził krajem do 1975 roku. W walkach około 3000 Polaków i obywateli polskich poniosło śmierć w walkach. Wzięci do niewoli trafiali do frankistowskich więzień i obozów, z których najsłynniejszy był obóz koncentracyjny Miranda nad Ebro, gdzie przebywały niedobitki z Brygad Międzynarodowych. Szacuje się, że przez obóz przewinęło się około 1100 Polaków i obywateli polskich. Większość Polaków zwolniono w 1943 roku (nie zwolniono zbrodniarzy wojennych). Po klęsce Francji w 1940 roku 6-7 tys. Polaków, a właściwie w przeważającej mierze żołnierzy polskich, trafiło do Hiszpanii, aby stąd przedostać się do Anglii (do formowanych tam jednostek wojska polskiego) czy innych krajów. Próby te trwały przez całą wojnę. Naciski hitlerowskich Niemiec na władze Hiszpanii były duże i według oficjalnych hiszpańskich danych, w latach 1942-44 hiszpańska żandarmeria zatrzymała 3018 Polaków, którzy nielegalnie przekroczyli granicę francusko-hiszpańską. Prawdopodobnie liczba zatrzymanych Polaków była znacznie większa, gdyż wielu Polaków po aresztowaniu, aby uniknąć represji podawało inną narodowość. Osadzani byli w przygranicznych więzieniach w Sort, La Seu d Urgell, Puigcerda, Figueres. W marcu 1944 roku Delegatura PCK w Barcelonie wynajęła willę na ulicy Azucena 1, która stała się Domem Polskiego Czerwonego Krzyża przeznaczonym dla polskich uchodźców. Po wojnie w Hiszpanii postanowiło zostać zaledwie kilkudziesięciu byłych polskich więźniów. Wolna od 1918 roku Polska i Hiszpania nawiązały stosunki dyplomatyczne w 1919 roku i od 1922 roku w Madrycie było Poselstwo RP, a w Warszawie Hiszpanii. Po narzuceniu Polsce przez Stalina ustroju komunistycznego w 1945 roku, Hiszpania była jednym z nielicznych krajów, które nie uznawały polskiego rządu komunistycznego w Warszawie i do 1969 roku utrzymywała stosunki dyplomatyczne z polskim rządem emigracyjnym w Londynie (Poselstwo RP w Madrycie, konsulat honorowy w Barcelonie). W latach 1955-69 wychodził w Madrycie miesięcznik w języku hiszpańskim "Polonia. Revista Ilustrada" (Polska. Magazyn ilustrowany), a jednym z jego subskrybentów był sam generał Franco. Radio hiszpańskie RNE w latach rozpoczęło emitowanie programów radiowych dla krajów Europy Wschodniej, które dostały się pod władzę ZSRR. Sekcja polska radia Madryt nadawała regularnie w latach 1949-75 (Karol Wagner Pieńkowski, Józef Łobodowski). Zachodzące przemiany polityczne w Hiszpanii sprawiły, że w 1969 roku powstało Przedstawicielstwo Konsularne i Handlowe PRL w Madrycie, rok później - analogiczne placówka Hiszpanii w Warszawie. Pełne stosunki dyplomatyczne między Polską i Hiszpanią w okresie powojennym zostały nawiązane na szczeblu ambasad w roku 1977, czyli po śmierci gen. Franco i przywróceniu w Hiszpanii monarchii konstytucyjnej. Współpraca polsko-hiszpańska bardzo się ożywiła po upadku władzy komunistycznej w Polsce w 1989 roku. Proces przygotowań Polski do członkostwa, a następnie wstąpienie do Unii Europejskiej, znacznie zbliżyły Polskę do Hiszpanii, z którą nasz kraj łączy wiele podobieństw, a także strategicznych priorytetów w polityce międzynarodowej. W 1992 roku oba kraje przyjęły Traktat o Przyjaźni i Współpracy. Relacje uzyskały uprzywilejowany status na mocy Wspólnej Polsko-Hiszpańskiej Deklaracji podpisanej w 1998 roku przez ówczesnych szefów rządów obu państw - Aznara oraz J. Buzka. Od tego momentu doszło do intensyfikacji wzajemnych kontaktów. W 2003 r. wprowadzono w życie mechanizm corocznych konsultacji międzyrządowych tzw. Polsko-Hiszpańskich Szczytów pod przewodnictwem premierów, odbywających się na przemian w Polsce i Hiszpanii. Odbywają się liczne spotkania między politykami i reprezentantami instytucji obu państw. Hiszpańska para Królewska, Jan Karol I i Zofia, przebywała w Polsce w maju 2001 roku, a prezydent RP, Aleksander Kwaśniewski, złożył wizytę oficjalną w Madrycie na przełomie września i października 2003 roku. W maju 2008 roku wizytę oficjalną w Polsce złożył Następca Tronu KH, Książę Asturii Filip z Małżonką. W dniach 5-6 lipca 2008 roku doszło do wizyty Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego i jego Małżonki w Saragossie z okazji światowej wystawy EXPO 2008 i odbywającego się w jej ramach "Dnia Polski". W dniu 1 czerwca 2011 roku wizytę w Madrycie złożył Prezydent RP Bronisław Komorowski, wraz z Małżonką, z okazji inauguracji wystawy "Polska. Skarby i Kolekcje Artystyczne" w Pałacu Królewskim w stolicy Hiszpanii. W dniu 10 czerwca 2012 roku, w związku z grupowym meczem Hiszpania - Włochy podczas Mistrzostw EURO 2012, wizytę w Gdańsku złożył premier KH M. Rajoy oraz Następca Tronu KH, Książę Asturii Filip z Małżonką. Dzień później książęca para uroczyście otworzyła nową placówkę Instytutu Cervantesa w Krakowie. Regularnie odbywają się również spotkania Ministrów Spraw Zagranicznych. 6 kwietnia 2018 roku z wizytą w Madrycie przebywał Minister Jacek Czaputowicz, a 19 marca 2019 roku w Warszawie polski Minister przyjął Ministra SZUEiW Hiszpanii, Josepa Borrella. Wymiana handlowa Hiszpania-Polska rozwija się dynamicznie. Polska jest 8 partnerem handlowym Hiszpanii w UE. W 2018 roku eksport hiszpański do Polski wyniósł 5,6 mld euro, natomiast import osiągnął wartość 5,4 mld euro. Obroty handlowe wyniosły 11,081 mld euro. Współpraca kulturalna na szczeblu rządowym prowadzona jest w oparciu o "Umowę między Polskim Rządem a Rządem Hiszpanii o współpracy kulturalnej i naukowej" podpisaną w Warszawie w 1977 roku. W 2002 roku zorganizowane zostały obchody Roku Polski w Hiszpanii - kompleksowego przedsięwzięcia promującego polską kulturę i gospodarkę, zainicjowanego przez premierów obu krajów w lipcu 2001 roku w Alcala de Henares. W trakcie obchodów zaprezentowano blisko 130 imprez. W 2003 roku obchodzono w Polsce na podobnych zasadach Rok Hiszpanii. Ważnym momentem dla zacieśnienia współpracy w dziedzinie kultury było podpisanie w 2005 roku umowy międzyrządowej o utworzeniu i działalności instytutów kultury. W oparciu o tę umowę działają w Polsce dwa ośrodki Instytutu Cervantesa (w Warszawie i w Krakowie), zaś w 2009 roku zainaugurował w Madrycie swoją działalność Instytut Polski. Obie instytucje prowadzą intensywną działalność na polu promocji kultury i języka swoich krajów, włączając swoje działania w ramy większych projektów rocznicowych, takich jak Rok Chopina (2010) albo Rok Cervantesa (2016). W roku 2011 pokazywane były równocześnie dwie wystawy: "Polska. Skarby i kolekcje artystyczne czyli Złote Czasy Rzeczypospolitej" w Pałacu Królewskim w Madrycie i "Skarby Korony Hiszpańskiej" w Muzeum Narodowym w Krakowie. W obu krajach od wielu lat organizowane są przeglądy filmowe, prezentujące najnowsze produkcje kinematografii polskiej w Hiszpanii i hiszpańskiej w Polsce. Silne są związki polsko-hiszpańskie na polu literatury, dzięki programowi tłumaczeń oferowanemu przez Instytut Książki, a także w dziedzinach teatru i muzyki ( Do wybuchu II wojny światowej obecność Polaków w Hiszpanii była raczej niewielka. Po prostu Hiszpania do tego czasu leżała za daleko od Polski i podróż konno lub morska do niej trwała do kilka tygodni. Dopiero 2. połowa XIX wieku (kolej) i XX wiek (samoloty) przybliżyła ten kraj do Polski. Polacy tu nie emigrowali, bo kraj był wówczas biedny. W 1936 roku mieszkało tu zaledwie 61 Polaków. Po wojnie ich liczba wzrosła do około 500 osób, które głównie mieszkały w Madrycie. Dopiero w latach osiemdziesiątych XX wieku ta sytuacja uległa radykalnej zmianie. Napływ Polaków do tego państwa uległ znacznemu nasileniu po wprowadzeniu stanu wojennego przez polski reżym w 1981 roku. Jednak dla znacznej części tych osób Hiszpania była wtedy dla większości emigrantów tylko przystankiem w drodze do Stanów Zjednoczonych, Kanady i Australii. Udało się to zrealizować do 1989 roku. Po 1989 roku polityka imigracyjna prowadzona względem Polaków przez wiele państw, w szczególności właśnie przez Stany Zjednoczone, Kanadę i Australię, znacznie się zaostrzyła. Spowodowało to pozostanie na stałe w Hiszpanii większości przybyłych tu Polaków, tym bardziej że polityka hiszpańska względem uchodźców była znacznie mniej rygorystyczna. Jeszcze na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku środowisko polonijne w Hiszpanii liczyło zaledwie ok. 7800 osób. Jednak po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej w 2004 roku liczba ta znacznie wzrastała. W 2005 roku w Hiszpanii mieszkało już ok. 45-60 tys. Polaków, a obecnie Polonię hiszpańską szacuje się na ok. 100 tysięcy osób, zamieszkujących głownie Madryt i okolice. Polonia hiszpańska organizuje się w rozmaitych stowarzyszeniach: w okręgu konsularnym Ambasady RP w Madrycie działają 23 stowarzyszenia polonijne, natomiast w okręgu Konsulatu Generalnego RP w Barcelonie 5 organizacji. Aktywność przejawiają także polskie organizacje z Avili, Saragossy, Murcji, Walencji, Santiago de Compostela oraz Wysp Kanaryjskich. Na terenie Hiszpanii funkcjonuje 11 szkół polonijnych prowadzonych przez stowarzyszenia polonijne. W szeregu kościołach hiszpańskich odprawiane są polskie nabożeństwa. Jest tu także wiele polskich sklepów. MADRYT, stolica Hiszpanii. Od chwili przybycia do Madrytu pierwszego Polaka w XVI w. i do XX wieku niewielu Polaków odwiedzało to miasto lub mieszkało tutaj. Jednak i tutaj nie brakło Polaków. Zazwyczaj przybywali tu duchowni katoliccy (oba kraje były bardzo katolickie) i w klasztorach madryckich nigdy nie brakowało pojedynczych polskich zakonników, a także dyplomaci polscy i garść podróżników. Astronom polski i jezuita Aleksy Sylvius, Aleksy Sylwiusz Polonus, także Leśniak (1593-ok. 1656) pracując na francuskim uniwersytecie w Douai przez 12 lat prowadził obserwacje astronomiczne, zyskując na skalę europejską sławę w zakresie mechaniki precyzyjnej, co otworzyło mu w 1630 roku drogę do nominacji na wykładowcę cesarskiego kolegium jezuitów w Madrycie. Podczas pobytu w Hiszpanii do 1638 roku Sylvius potwierdził opinię zdolnego konstruktora modeli astronomicznych, budując tzw. sferę Archimedesa (1634). Podczas wojen napoleońskich wielkie zwycięstwo szwoleżerów polskich, walczących u boku Napoleona, pod Somosierrą 30 września 1808 roku otworzyło cesarzowi drogę do Madrytu. W latach 30. XIX w. Franciszek Mirecki kierował koncertami muzycznymi na dworze królewskim w Madrycie. Polski inżynier Tomasz Bartmański ( podczas pobytu w Hiszpanii 1844-51, zbudował gazownię miejską w Madrycie oraz kierował budową linii kolejowej Madryt-Aranjuez (1851). W madryckiej Operze Królewskiej, należącej do jednej z najlepszych scen operowych świata, występowali od XIX w. bardzo dobrzy śpiewacy polscy, Jan Reszke (1879), Józefina Reszke (1878-79 primadonna, 1882), Władysław Mierzwiński (1881), Edward Reszke (1882), Marcelina Sembrich-Kochańska (1882), Teresa Arklowa (1890), Regina Pinkert (1894), Marcelina Sembrich-Kochańska, Janina Korolewicz-Waydowa, Helena Zboińska (także studiowała śpiew w Madrycie), Felicja Kaszowska, Adam Didur, Tadeusz Leliwa, Stefan Skupniewski, Stanisław Gruszczyński, Wiesław Ochman, Teresa Kubiak, Ewa Maria Podleś, Jerzy Artysz, Mariusz Kwiecień, a Paweł Kotla dyrygował orkiestrą tej Opery. W 1976 roku Teatr Wielki z Warszawy wystawił tu opery "Halka", "Diabły z Loudun" i "Halstaff". - Polska flecistka Jadwiga Kotnowska otrzymała drugą nagrodę na Konkursie im. Królowej Zofii w Madrycie w W Madrycie żyła ostatnie lata i zmarła znana polska aktorka teatralna Henryka Ładnowska (1857-1920). W Madrycie w latach 1919-68 (Polska niepodległa i rząd emigracyjny) miało siedzibę poselstwo RP, od 1969 roku przedstawicielstwo konsularno-handlowe PRL i od 1977 roku jest tu ambasada PRL/RP. Działa Instytut Kultury Polskiej w Madrycie, prowadzony przez polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych, upowszechniający kulturę polską w Hiszpanii. - Podczas wojny domowej, w listopadzie 1936 roku w Madrycie toczył ciężkie walki z wojskami frankistowskimi batalion im. Dąbrowskiego, złożony z polskich ochotników - komunistów i działaczy lewicowych w obronie lewicowej Republiki Hiszpańskiej. - Podczas II wojny światowej przez Madryt prowadził jeden z głównych szlaków pocztowych i kurierskich między Warszawą a Londynem. W latach 50. i 60. XX istniała Sekcja Polska Radio Nacional de Espana. Po II wojnie światowej na tutejszym uniwersytecie studiowała grupa Polaków dzięki stypendiom organizacji hiszpańskiej Obra Catolica de la Asistencia Universitaria działający przy Kolegium św. Jakuba. - Na Uniwersytecie Madryckim jest lektorat języka polskiego (ponad 100 studentów); w 2003 roku język polski został wprowadzony do prestiżowej Escuela Oficial de Idiomas w Madrycie. - W Centro de Estudios Orientales jest księgozbiór polski. Po II wojnie światowej powstała w Madrycie kolonia polska (ok. 500 osób) i pierwsze polskie organizacje: Związek Studentów Polskich (1946) i Stowarzyszenie Polskich Kombatantów (1951), Towarzystwo Pomocy Polakom (wydawało przez lata w języku hiszpańskim miesięcznik "Polonia", informujący społeczeństwo hiszpańskie o sprawach polskich), Stowarzyszenie Techników Polskich i Komisja Skarbu Narodowego na Hiszpanię (Londyn). Od 1948 roku w Madrycie prowadzona jest stała praca duszpasterska dla polskich katolików - została założona Polska Misja Katolicka w Hiszpanii (biuletyn "Inter nos", w latach 1948-88 duszpasterzem był zasłużony kapłan, ks. Marian Walorek; powstał Polski Caritas). Po 1980 roku, a szczególnie po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej w 2004 roku nastąpił bardzo duży napływ imigrantów polskich do Madrytu - w mieście i okolicznych miejscowościach mieszka do 100 tys. Polaków. Powstała wówczas Kapelania Polska, która posiada trzy centra dzielnicowe, w których prowadzona jest polska działalność duszpasterska przez polskich werbistów: Pacifico (kościół Nuestra Senora de la Paz, także siedziba kapelanii), Mostoles (kościół Santa María de la Alegría.), Aluche (kościół Santo Domingo de Guzman) i Vicalvaro (kościół San Valentin y San Casimiro - św. Kazimierza). Powstały także nowe organizacje polskie: Stowarzyszenie Polaków w Hiszpanii "Nasz Dom" (2001), Stowarzyszenie Polaków w Hiszpanii "Klub Wawel" (Vicalvaro), Kulturalne Stowarzyszenie Historyczne Poland First to Fight, Stowarzyszenie Kulturalno-Sportowe "Polonia", Europejskie Stowarzyszenie Studentów Victoria, Polish Professionals in Madrid (PPM). Są trzy szkoły polskie: w Madrycie, Mostolesie i Vicalvaro oraz Szkolny Punkt Konsultacyjny przy Ambasadzie RP. Znany architekt warszawski Jan Bogusławski wygrał w 1964 roku międzynarodowy konkurs architektoniczny na projekt Opery Narodowej w Madrycie. Był to największy powojenny sukces polskiej architektury; był to zarazem gorzki sukces, gdyż nie zakończył się realizacją, ponieważ sprzeciwił się temu gen. Franco. Katolicka Katedra Almudena, budowana od XVIII wieku do 1993 roku, została poświęcona przez "polskiego" papieża Jana Pawła II 15 czerwca 1993 roku. - W 2002 trwały obchody Roku Polski w Madrycie i Hiszpanii (szereg imprez, wystaw, występów). - W muzeum w klasztorze klarysek Descalzas Reales są portrety dzieci króla Polski Zygmunta III Wazy, przesłane Filipowi III jako wyraz solidarności rodzinnej (królowa Hiszpanii Małgorzata i królowa Polski Konstancja były siostrami). - W 2002 roku trwały obchody Roku Polski w Madrycie i Hiszpanii (szereg imprez, wystaw, występów). - W Pałacu Królewskim w Madrycie latem 2011 roku czynna była wystawa "Polska. Skarby i kolekcje artystyczne, czyli Złote Czasy Rzeczypospolitej", prezentująca wspaniałe eksponaty muzeów polskich, "Damę z gronostajem" Leonarda da Vinci i "Dziewczynę w ramie obrazu" Rembrandta. - Na odbytych tu halowych mistrzostwach Europy w lekkoatletyce sportowcy polscy zdobyli w 1968 - 2 złote, 2 srebrne i 1 brązowy medal, w 1986 roku - 2 srebrne medale i w 2005 roku - 1 złoty, 3 srebrne i 2 brązowe medale. - Zawodnikami Real Madrid, najlepszej hiszpańskiej drużyny piłkarskiej, która od 1902 roku trzydzieści dwa razy zdobyła mistrzostwo Hiszpanii, byli polscy zawodnicy: Walter Rozitsky 1913-14, Jerzy Dudek 2007-11, Kamil Glik 2007-08, Krzysztof Król 2007-08 i Szymon Matuszek 2007-08; z kolei w klubie Atletico Madryt grał Roman Kosecki 1993-95. W dniach 18-21 sierpnia 2011 roku odbywały się w Madrycie Światowych Dniach Młodzieży, w których uczestniczył Papież Benedykt XVI i w których udział wzięło kilkaset młodych ludzi, w tym wiele setek Polaków. Joanna Milewska, woluntariuszka z Warszawy, w imieniu młodzieży europejskiej witała Papieża w Madrycie. Katechezy głoszone były przez biskupów w 30 językach w 262 miejscach Madrytu, w tym w siedmiu miejscach po polsku. W kościele Colegio Paraiso Sagrados Corazones katechezę głosił biskup Andrzej Czaja z Opola. - Warszawa jest miastem partnerskim Madrytu. - W Madrycie urodził się, tworzył i zmarł wybitny dramaturg hiszpański Pedro Calderon de la Barca (1600-1681), którego sztuki wystawiane są w teatrach polskich od 1782 roku; jest on autorem dobrego dramatu "Życie snem" (1635), który nawiązuje do historii Polski - okresu Wazów; w Polsce po raz pierwszy wystawiono go we Lwowie w 1826 roku, a pierwsze polskie wydanie książkowe ukazało się także w tym mieście w 1883; jego drugi bardzo znany utwór: "Książę Niezłomny" (1629) ukazał się w Paryżu w 1844 roku w tłumaczeniu i w przeróbce Juliusza Słowackiego, stając się de facto odrębnym dziełem, jednym z najważniejszych w dziejach teatru polskiego (wystawiany od 1874 r., najwspanialsza reżyseria - teatr Reduta" Wilno 1929) oraz Jose Mendez (1843-1905), znany choreograf, 1879-89 dyrektor baletu Warszawskich Teatrów Rządowych. ALBUHERA, La Albuera, wioska w Hiszpanii, w prowincji Badajoz, w Estremadurze. Podczas wojen napoleońskich teren bitwy pomiędzy wojskami angielskiego marszałka Beresforda i francuskiego marszałka Soulta 16 maja 1811, w których składzie był niepełny, dowodzony przez płka Jana Konopkę pułk lansjerów nadwiślańskich, wchodzący w skład Dywizji Księstwa Warszawskiego. Polacy rozbili duże siły angielskie (3 pułki piechoty i 3 pułki jazdy), biorąc tysiąc jeńców, 6 dział i 5 sztandarów. Według Beresforda "Polacy zaczęli tę bitwę, utrzymali i z największą chwałą zakończyli". Konopka za to zwycięstwo otrzymał awans generalski. ALCALA DE HENARES, miasto w Hiszpanii, w regionie Madryt, 35 km na od Madrytu. Pod koniec XV w. pracował tu polski drukarz Stanisław Polak. - Urodził się tu Miguel de Cervantes (1547-1616), pisarz hiszpański epoki baroku, znany na całym świecie głównie jak autor powieści "Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manczy" (1606-15), której pierwsze polskie wydanie ukazało się w 1786, a po nim 5 innych tłumaczeń, ostatnie Wojciecha Charchalisa w 2014. - W rejonie tym mieszka ok. 4000 Polaków przybyłych tu po 1980. Kapelania polska, którą od 1994 prowadzą księża chrystusowcy: msza polskie w kościele San Bernardo. Są tu polskie organizacje: Stowarzyszenie Polaków w Hiszpanii Orzeł Biały (1993), które prowadzi polską szkołę w budynku Colegio Miguel Hernandez, Stowarzyszenie Rodziców Dzieci Mówiących po Polsku "Polonica", Stowarzyszenie Kulturalno-Sportowe Polaków w Hiszpanii "SPARTA", Stowarzyszenie Krzewienia Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki. Klub Olimpijczyka Polonii w Hiszpanii "Dyskobol". ALMONACID DE TOLEDO, miejscowość w Hiszpanii, we wspólnocie autonomicznej Kastylia-La Mancha, koło Toledo. Podczas wojen napoleońskich, 11 VIII 1809 miejsce bitwy wojsk francuskich (20 tys. ludzi) i hiszpańskich (28 tys. ludzi). Francuzów wspierali 7 i 9 Pułki Piechoty Księstwa Warszawskiego oraz polscy ułani, których szarża w końcowej fazie bitwy przyczyniła się do ich zwycięstwa: 1. pułk Legii Nadwiślańskiej, dowodzony przez płk. Jana Konopkę, rozbił jazdę hiszpańską i wyszedł na tyły armii Venegasa. Hiszpanie zostali zmuszeni do odwrotu w kierunku gór Sierra Morena. ALPUHARA, górzysta kraina w pd. Hiszpanii, w historycznej Andaluzji. Podczas wypierania muzułmanów z Hiszpanii w okresie rekonkwisty (trwała od VIII do XV w.) stanowiła ostatni bastion ich oporu na ziemi hiszpańskiej. W poemacie "Konrad Wallenrod" (1828) Adam Mickiewicz tytułowy bohater śpiewa balladę "Alpuhara", opowiadającą o wodzu Maurów - Almanzorze, który pozyskał ufność hiszpańskich rycerzy, a potem zemścił się zarażając ich dżumą. ANDALUZJA, kraina historyczna w pd. Hiszpanii, obecnie Wspólnota Autonomiczna Andaluzja (stolica Sewilla). Znany polski inżynier Tomasz Bartmański ( podczas pobytu w Hiszpanii 1844-51, w andaluzyjskiej prowincji Jaen założył plantację liczącą sto tysięcy drzew oliwnych, którą zaopatrzył w urządzenia nawadniające. - W Andaluzji rozgrywa się akcja bardzo popularnej powieści Jana Potockiego "Rękopis znaleziony w Saragossie" (pełne wydanie 1847, film 1964). ARANJUEZ, miasto w Hiszpanii, w regionie Madryt. Jest tu letnia rezydencja królów hiszpańskich. Znany polski inżynier Tomasz Bartmański (zm. 1880) kierował budową linii kolejowej Madryt-Aranjuez (1851). AWILA - Avila, miasto w Hiszpanii, w regionie Kastylia i Leon, w prowincji Avila. Z miastem związana jest Teresa z Awili, właśc. Teresa Sanchez de Cepeda y Ahumada (1515-1582), katolicka święta, doktor Kościoła, mistyczka, reformatorka zakonu karmelitów; także w Polsce powstały klasztory karmelitańskie jej reguły (pierwsze klasztory: Kraków 1612, Lublin 1624, Wilno 1638, Lwów 1642). Szereg jej pism zostało przetłumaczonych na polski. Do postaci św. Teresy odnosi się piosenka pt. "Santa Teresa de Avila", którą napisał Robert Kasprzycki. Ojciec Jerzy Nawojowski OCD jest (2014) wykładowcą i sekretarzem Uniwersytetu Mistyki w Avilli. Przyjeżdżają tu także Polacy, aby na miejscu zgłębiać duchowość terezjańską; są prowadzone kursy w języku polskim. W Krakowie jest kościół pw. św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża. - Jest tu polska kolonia powstała po 1980; działa Stowarzyszenie Polaków Zamieszkałych w Avilii "Casa de Copernico". BARCELONA, miasto w Hiszpanii, stolica Katalonii. W latach 1162-96 hrabią Barcelony był Alfons II Trubadur, który w 1174 roku poślubił Sanchę (1155-1208), córkę króla Kastylii i Leonu Alfonsa VII i Ryksy, która była córką polskiego (piastowskiego) księcia Władysława II Wygnańca (najstarszy syn Bolesława Krzywoustego). - W 1922 roku ustanowiony został Konsulat Honorowy RP w Barcelonie. W 1931 roku rozpoczęła w Barcelonie działalność Polsko Hiszpańska Izba Handlowa. - W 1941 roku Rząd Polski na Wychodźstwie i Polski Czerwony Krzyż w Londynie utworzyli tajną organizacja z siecią zaufanych przewodników, którzy doprowadzali uciekinierów polskich z Francji do Barcelony, a następnie do Madrytu i Portugalii i jednocześnie zapewniali im opiekę. W marcu 1944 roku Delegatura PCK w Barcelonie wynajęła willę na ulicy Azucena 1, "Dom Polskiego Czerwonego Krzyża w Barcelonie Azucena" przeznaczony dla polskich uchodźców. - Dzięki staraniom Międzynarodowy Czerwony Krzyż i Watykanu i polskiego rządu emigracyjnego w Londynie, Hiszpania w 1946 roku przyjęły pod opiekę około dwustu polskich dzieci z utworzonego po wojnie austriackiego obozu dla uchodźców w Salzburgu. Były to dzieci z okupowanego przez Niemcy Śląska (1939-45), które przez swój aryjski wygląd zostały zabrane polskim rodzicom i poddane germanizacji. Rząd hiszpański zobowiązał się do zakwaterowania dzieci i udzielenia im podstawowej opieki, natomiast rząd polski na uchodźstwie z siedzibą w Londynie miał zająć się ich kształceniem i spolonizowaniem. Pośrednikiem między władzami hiszpańskimi i rządem polskim w Londynie była Wanda Tozer. Dzieci zostały umieszczone w placówce opiekuńczej mieszczącej się w budynku Residencia Vallcarca w Barcelonie przy ulicy Vallcarca w tej samej dzielnicy i poddane repolonizacji. W latach 1946 - 1956 działała w budynku Powszechna Polska Szkoła Podstawowa. Po osiągnięciu pełnoletności połowa dzieci w 1956 wyjechała do Polski - do odnalezionych krewnych, a pozostali zostali wysłani do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Pod koniec XX w. osiedliła się w Barcelonie spora grupa Polaków. Są dobrze zorganizowani - działają polonijne stowarzyszenia tworzące rozmaite inicjatywny skierowane do Polaków. Ważnym celem podejmowanych działań i inicjatyw jest zainteresowanie młodzieży miejscowej i polonijnej pogłębianiem znajomości Polski i podejmowanie studiów filologicznych. Działają Polska Biblioteka Społeczna i szkoła polska. Działa tu również Stowarzyszenie Kulturalne Katalońsko-Polskie i VERBUM Barcelońskie Stowarzyszenie Nauki i Kultury, założone w celu promowania specjalistycznej wiedzy o Polsce, stworzenia rzetelnej bazy informacji o języku, kulturze i historii Polski. Msze polskie odprawiane od 1995 roku, kapelania polska od 2006 roku prowadzona przez księży chrystusowców: msza polska w kościele Sant Jaume (San Jaime - św. Jakuba). Od 1988, na Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Barcelońskiego istnieje Sekcja Polonistyczna; język polski jest tu drugim obowiązkowym językiem, po języku rosyjskim. W operze barcelońskiej (Gran Teatre del Liceu z 1847), jednej z najlepszych na świecie, występowało szereg dobrych śpiewaków polskich, Justyna Machwic (1875), Adelina Paschalis (1875), Teresa Arklowa (1892), Adelajda Bolska (1896), Teodozja Jakowicka-Friderici, Janina Łukaszewska, Maria Mokrzycka, Margot Kraftal, Adam Didur, Tadeusz Leliwa, Stanisław Gruszczyński, Wiesław Ochman, Jerzy Artysz, Ewa Podleś, Teresa Kubiak, Mariusz Kwiecień. 2 XI 2009 odbyła się tu premiera opery Karola Szymanowskiego "Król Roger". - Zawodnikiem FC Barcelona, drużyny piłkarskiej, która od 1899 roku dwadzieścia dwa razy zdobyła mistrzostwo Hiszpanii, był Polak Walter Rozitsky 1913-14. - Na XXV Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie w 1992 drużyna polska zdobyła 3 złote, 6 srebrnych i 10 brązowych medali. - Na odbytych tu w 2010 roku mistrzostwach Europy w lekkoatletyce zawodnicy polscy zdobyli 3 złote, 1 srebrny i 5 brązowych medali. W Barcelonie w 1983 roku polski sportowiec (trójskok) Zdzisław Hoffmann ustanowił rekord Polski uzyskując wynik 17,20 m. W Barcelonie urodził się Antonio Ribera-Maneja (1873-1956), dyrygent, w latach 1905-09 i 1910-13 dyrektor polskiej opery we Lwowie. BUITRERAS, elektrownia na rzece Guadiaro w Hiszpanii, w Andaluzji, w prowincji Malaga. Projekt tej elektrowni (6500 KM mocy), zbudowanej w latach 1917-1919, dostarczającej energii elektrycznej okręgowi przemysłowemu w rejonie Sewilli, wykonał polski inżynier Gabriel Narutowicz, w 1922 wybrany na pierwszego prezydenta RP. CALATRAVA - Calzada de Calatrava, miasto w Hiszpanii, we wspólnocie autonomicznej Kastylia-La Mancha. W 1158 został tu założony zakon rycerski (Calatrava) dla obrony miasta i zamku Calatrava przed muzułmańskimi Maurami, który istniał do 1808. W początku XIII w. zakon został sprowadzony na Pomorze Gdańskie dla ochrony granic przed pogańskimi Prusami i akcji misyjnej; osiedlili się w Tymawie pod Gniewem; jednak już przed 1233 opuścili Pomorze. CEUTA, autonomiczne miasto portowe w Hiszpanii, eksklawa na terytorium Maroka, położone na afrykańskim cyplu tworzącym Cieśninę Giblartarką, niemal naprzeciw Gibraltaru. Średniowieczne kroniki portugalskie wspominają polskich rycerzy, którzy towarzyszyli Henrykowi Żeglarzowi w zdobywaniu Ceuty (pn. Afryka) w 1415 roku i włączeniu jej do Portugalii. EBRO, najdłuższa rzeka w Hiszpanii (930 km), przepływa przez północną część tego kraju (źródła w Górach Kantabryjskich w okolicy Fontibre w prowincji Kantabria, płynie w kierunku południowo-wschodnim przez Kotlinę Aragońską, dalej przez nadbrzeżne Góry Katalońskie i deltą uchodzi do Morza Śródziemnego w prowincji Tarragona). Tylko około 400 lansjerów 1 Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej, właściwie 1 Pułk Lekkokonny (Polski) Gwardii Cesarskiej w 1810 walczyło w Hiszpanii nad Ebro pod dowództwem grosmajora Ch. Delaitre a oraz kapitanów Radzimiśkiego i Fredry EPILA, miasto w Hiszpanii, w prowincji Saragossa, w Aragonii. Podczas wyprawy Napoleona do Hiszpanii, 24 VI 1808 płk Józef Chłopicki na czele piechoty Legii Nadwiślańskiej rozbija tu Hiszpanów idących na pomoc załodze Saragossy. ESCORIAL - Eskurial (hiszp. Real Monasterio de San Lorenzo de El Escorial) to monumentalny architektoniczny zespół pałacowo-klasztorno-biblioteczny św. Wawrzyńca w San Lorenzo de El Escorial, 45 kilometrów na północny zachód od Madrytu. Mury zewnętrzne budowli mają wymiary 207 × 153 metry, w środku znajduje się zaś podobno 1250 drzwi, 2500 okien i prawie 100 klatek schodowych, połączonych 16 kilometrami korytarzy. Kompleks jest wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Tutejsza bazylika stanowi między innymi nekropolię hiszpańskich monarchów (pochowano tam niemal wszystkich hiszpańskich królów i królowe, którym przyszło panować po wybudowaniu Escorialu, tak z dynastii Habsburgów, jak i Burbonów). Jest tu także Pałac Królewski z bogatym zbiorem sztuki. Urodził się w nim Ferdynand VII (1784-1833), król Hiszpanii w roku 1808 oraz w latach 1813-1833 z dynastii Burbonów. Był synem króla Hiszpanii - Karola IV i Marii Ludwiki Parmeńskiej - córki Filipa Burbona (syna króla Hiszpanii Filipa V) oraz Ludwiki Elżbiety Francuskiej (córki króla Francji - Ludwika XV i Marii Leszczyńskiej - córki króla Polski Stanisława Leszczyńskiego). Na przełomie 1810/1811 roku podróżował po Hiszpanii pedagog Wawrzyniec Marczyński (1779-1845). Zwiedził także Eskurial i jako pierwszy w literaturze polskiej - w książce "Podróże z części Rossyi do Niemiec, Francyi i Hiszpanii, w latach 1810-tym i 1811-tym odbyte, a do teraźniejszych odmian zastosowane" (Berdyczów 1816) szeroko opisał swój pobyt w pałacowo-klasztornym kompleksie Eskurialu. Duchowny polski Feliks Różański (1821-1891), bernardyn, religioznawca, publicysta, bibliotekarz był przez kilkanaście lat bibliotekarzem, a następnie dyrektorem Biblioteki Królewskiej w Eskurialu. FONTIVEROS, miejscowość w Hiszpanii, w prowincji Avila, w regionie Kastylia i Leon. Miejsce urodzenia św. Jana od Krzyża (właśc. Juan de Yepes y Alvarez, 24 VI 1542-1591), hiszpańskiego poety, mistyka, reformatora zakonu karmelitów - wraz ze św. Teresą z Avili założyciel karmelitów bosych. Jego poezja, jak i rozważania nad wzrostem duszy są uważane za szczyt dzieł mistycznych i zaliczane do najwybitniejszych osiągnięć hiszpańskiej literatury, a przez to tłumaczone na wiele języków. Pierwszego przekładu dzieł Jana od Krzyża z języka hiszpańskiego na łacinę dokonał Polak, karmelita, Andrzej Brzechwa. Pierwszy klasztor karmelitów bosych został założony w Polsce w 1605 w Krakowie, a karmelitanek bosych w 1612. Dzisiaj są dwie prowincje karmelitów bosych w Polsce: krakowska i warszawska, mające razem 36 konwentów, w tym 17 w Polsce. FUENGIROLA, duży zamek w Hiszpanii, pod Malagą, w prowincji Malaga, nad Morzem Śródziemnym. Podczas interwencji zbrojnej Napoleona w Hiszpanii, 14-15 X 1810 miało tu miejsce oblężenie i bitwa. Zamku dzielnie broniło 200 Polaków z 4 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego pod dowództwem kapitana Franciszka Młokosiewicza (tylko 4 stare działa) przed desantem Anglików i gerylasów hiszpańskich (4 tys. ludzi i 6 dział), odpierając wszystkie ataki, Polacy zatopili ze starego działa dwie kanonierki brytyjskie. Po uzyskaniu posiłków Mokłosiewicz rozbił oblegających biorąc do niewoli 300 Anglików z ich dowódcą, lordem Andrew Blayney em (jego szabla jest aktualnie w Muzeum Czartoryskich w Krakowie), a pozostałych żołnierzy do panicznej ucieczki. GIRONA - Gerona, miasto w Hiszpanii, w Katalonii, stolica prowincji o tej samej nazwie; piękne, zabytkowe miasto. - W latach 1167-96 hrabią Girony był Alfons II Trubadur, który w 1174 poślubił Sanchę (1155-1208), córkę króla Kastylii i Leonu Alfonsa VII i Ryksy, która była córką polskiego (piastowskiego) księcia Władysława II Wygnańca (najstarszy syn Bolesława Krzywoustego). - Jest tutaj Galeria Polakos Alicji i Michała Jankiewiczów. - W ostatnim czasie Girona stała się bardzo popularnym kierunkiem treningowym dla żużlowców polskich. GRANADA, miasto w płd. Hiszpanii, stolica prowincji Granada, w regionie Andaluzja. - Po II wojnie światowej na tutejszym uniwersytecie studiowała grupa Polaków dzięki stypendiom organizacji hiszpańskiej Obra Catolica de la Asistencia Universitaria. - Na uniwersytecie jest lektorat języka polskiego (jeden z trzech w Hiszpanii). - Na dziedzińcu różanym Zamku Cesarskiego w Poznaniu Fontanna Lwów wzorowana na podobnej fontannie z Patio de los Leones w Alhambrze w Grenadzie. - Miasto odwiedzają chyba wszyscy polscy turyści w Hiszpanii. - W Muzeum Granady jest 12 obrazów polskiego malarza Mariana Kratochwila (zm. 1997), autora wielu dobrych obrazów o tematyce hiszpańskiej. Gubernator Granady zaproponował nazwanie jednej ulicy w tym mieście jego nazwiskiem. Artysta uznał, że ze względu na skomplikowane nieco nazwisko nie warto tej propozycji realizować. - W Polsce w latach 70. popularną była piosenka Granada, (słowa Zbigniew Kaszkur, muzyka Czesław Uzdowski, melodia hiszpańska). - Jest tu polska kolonia; od 2014 działa Stowarzyszanie Polskie "Sami Swoi". - Miastem partnerskim Granady jest Bydgoszcz. HUESCA, miasto w Hiszpanii, w Aragonii, stolica prowincji Huesca. Słynny tutejszy klasztor joannitów założyła w 1181 żona króla króla Aragonii Alfonsa II Trubadura - Sancha (1155-1208), córka króla Kastylii i Leonu Alfonsa VII i Ryksy, która była córką polskiego (piastowskiego) księcia Władysława II Wygnańca (najstarszy syn Bolesława Krzywoustego). KASTYLIA I LEON - Castilla y León, największa wspólnota (kraina) autonomiczna w Hiszpanii, ze stolicą w Villa. Królem Kastylii i Leonu w latach 1126-57 był Alfons VII Imperator, który w 1152 poślubił Ryksę, córkę polskiego (piastowskiego) księcia Władysława II Wygnańca (najstarszy syn Bolesława Krzywoustego); mieli córkę Sanchę (1155-1208), od 1174 żonę Alfonsa II Trubadura, w latach 1162-96 hrabiego Barcelony i 1162-96 króla Aragonii (jako Alfons I) oraz 1167-96 hrabiego Prowansji. MIRANDA DEL EBRO, miejscowość w prowincji Burgos, na granicy hiszpańsko-francuskiej. Był tu obóz dla jeńców brygad międzynarodowych walczących z wojskami gen. Franco (wśród których było ok. 1100 obywateli polskich), a w czasie II wojny światowej również dla internowanych żołnierzy alianckich, przeszłych na stronę hiszpańską po upadku Francji w czerwcu 1940 roku. W obozie internowano również około 1200-2000 uchodźców polskich ( Antoni Kępiński, późniejszy profesor Akademii Medycznej w Krakowie i Wacław Iwaniuk, poeta i tłumacz), którzy także nielegalnie przekraczali granicę francusko-hiszpańską po upadku Francji i przez cały okres 1940-1944 chcących przedostać się na Zachód. Dyktator Hiszpanii, gen. Franco zwalniał ich jednak stopniowo i nie wydawał Niemcom, mimo nacisków dyplomacji berlińskiej. Władze hiszpańskie pozwalały także na działalność Polskiego Czerwonego Krzyża i organizacji związanych z rządem polskim w Londynie. PALMA DE MALLORCA, miasto w Hiszpanii, stolica i największe miasto Balearów oraz wyspy Majorka. - 1838-39 był tu Fryderyk Chopin podczas pobytu na Majorce. - W 1931 roku odbył się tu Festiwal Chopinowski, z udziałem Pablo Casals i Mieczysław Horszowski. - Miasto jest jednym z największych ośrodków turystycznych świata, do którego przybywa dużo Polaków. - W 1999 roku odbyła się tutaj 20 Letnia Uniwersjada (międzynarodowe zawody studentów-sportowców), na której sportowcy polscy zdobyli 13 medali: 4 złote, 7 srebrnych i 2 brązowe. - Kolonia polska powstała po 1980; od 2001 działa tu Stowarzyszenie Polaków na Majorce; msza polska w kościele Nuestra Senora de la Salud. - Jest tu Polski Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej na wyspy Baleary (Sylvia Riera; mówi po polsku). SALAMANKA - Salamanca, miasto w Hiszpanii, stolica prowincji Salamanca, w regionie Kastylia-Leon. Jest tu uniwersytet z 1218 roku, rywalizujący dawniej z uniwersytetami w Bolonii, Oxfordzie i Paryżu. Studiowali na nim także Polacy, zazwyczaj duchowni, jak np.: Seweryn Lubomlczyk (zm. 1612), dominikanin, hagiograf, polemista, Wincenty Morawski (zm. 1645), bernardyn, hagiograf, Bernard Ślewicz (zm. po 1681), dominikanin, teolog, a ostatnio Hieronim Goździewicz (zm. 1984), kierownik Sekretariatu Prymasa Polski i Czesław Rychlicki (ur.), teolog, od 2007 roku - jako jedyny Polak - profesor Papieskiej Akademii Teologicznej w Watykanie. - Po II wojnie światowej na tutejszym uniwersytecie studiowała grupa świeckich Polaków dzięki stypendiom organizacji hiszpańskiej Obra Catolica de la Asistencia Universitaria. - W Szczecinie działa szkoła języka hiszpańskiego Academia de Espanol Salamanca. - Ukazała się tu w 1970 roku edycja sztuki hiszpańskiej A. Moreto "El lego del Carmen", opracowana przez znanego polskiego badacza literatury hiszpańskiej Floriana Śmieję. - W klubie piłkarskim UD Salamanca grał w sezonie 1999/2000 polski zawodnik Grzegorz Mielcarski (1995-99 czterokrotnie zdobywał mistrzostwo Portugalii), z którą zajął 4 miejsce w Segunda Division. SAN LORENZO DE EL ESCORIAL, miasto w Hiszpanii, we wspólnocie autonomicznej Madryt, 45 kilometrów na północny zachód od stolicy. W mieście znajduje się Escorial/Eskurial - zamek królów hiszpańskich, monumentalny zespół pałacowo-klasztorno-biblioteczny, zbudowany w stylu późnego renesansu w XVI w., panteon królów i książąt hiszpańskich. W lutym 1611 roku był w Eskurialu Jakub Sobieski, ojciec króla polskiego Jana III Sobieskiego. - W zamku są polonika, stara mapa Polski. - 1652-70 pracownikiem Biblioteki Królewskiej Eskurialu był polski franciszkanin i orientalista Dominik ze Śląska, który tłumaczył tu "Koran" i napisał gramatykę arabską i opracował słownik arabsko-łacińsko-włoski; zmarł w Eskurialu w 1670 roku, a rękopisy jego prac są w bibliotece S. Lorenzo w Eskurialu. - Dyrektorem Biblioteki Królewskiej Eskurialu był w latach 1875-85 Polak, ks. Feliks Różański, który opracował jeden z pierwszych katalogów rękopisów tej biblioteki, czym zasłużył się dla kultury hiszpańskiej. SANTA CRUZ - Santa Cruz de Tenerife, miasto w Hiszpanii, na Wyspach Kanaryjskich, stolica lokalnej autonomii. Ośrodek masowej turystyki międzynarodowej, z udziałem wielu tysięcy Polaków. - W 1934 roku zawinął do tutejszego portu polski żaglowiec szkolny "Dar Pomorza", w czasie swej pierwszej podróży dookoła świata. - Po wojnie mieszkał tu i zmarł Michał Radziwiłł (1870 - 6 października 1955), polski książę, IV ordynat na Przygodzicach, podpułkownik w armii niemieckiej i major w brytyjskiej, kawaler maltański. SANTIAGO DE COMPOSTELA, miasto w Hiszpanii, w prowincji A Coruna, stolica regionu Galicja. Jest tu grób apostoła - św. Jakuba Większego. Od średniowiecza znany ośrodek kultu i cel pielgrzymek z całej katolickiej Europy; pielgrzymowali i pielgrzymują tu także Polacy. Pielgrzymowali tu szlakiem św. Jakuba - Polską Drogą (Camino Polaco) w 1404 roku rycerz Andrzej Ciołek z Kabat, w 1579 roku Jerzy i Stanisław Radziwiłłowie, w 1611 roku Jakub Sobieski, ojciec króla Jana III Sobieskiego, w 1890 roku św. Józef Pelczar, biskup przemyski 1900-24, w 1982 roku i 1989 roku papież "polski" Jan Paweł II. W 2013 roku zarejestrowało się w Santiago de Compostela 2515 pielgrzymów z Polski. - Jest tu Centro Europeo Juan Pablo II. - Tutejszy uniwersytet współpracuje z Uniwersytetem Łódzkim (wydział filologiczny, wydział prawa i administracji - stypendium Erasmus, Socrates). Kolonia polska powstała po 1980 roku; działa tu Polskie Stowarzyszenie Kulturalne Galicji; msza po polsku raz w miesiącu w siedzibie Stowarzyszenia (Rua das Estrelas 80). SARAGOSSA - Zaragoza, miasto w Hiszpanii, stolica prowincji Saragossa i regionu Aragonia. Zmarł tu Garcia Alabiano (1549-1624), jezuita, od 1578 roku profesor i 1585-92 rektor Akademii Wileńskiej, następnie pierwszy prepozyt domu profesów w Krakowie. - W czasie wyprawy zbrojnej Napoleona do Hiszpanii miasto było dwa razy oblegane przez wojska francuskie: bezskutecznie 30 czerwca - 15 sierpnia 1808 (20 tys. Hiszpanów i 8 tys. Francuzów) i 20 grudnia 1808 - 20 lutego 1809 (30 tys. Hiszpanów i 31 tys. Francuzów), które zakończyło się zdobyciem miasta, po niezwykle zaciętej obronie pod dowództwem generała Jose de Palafoxa. U boku Francuzów walczyły dwa pułki Legii Nadwiślańskiej (dca Józef Chłopicki) i pułk lansjerów polskich, które odznaczyły się podczas drugiego oblężenia. - Z kolei w czasie hiszpańskiej wojny domowej 1936-39 wojska republikańskie w sierpniu i wrześniu 1937 roku podjęły operację mającą zdobycie miasta, znajdującego się w rękach gen. Franco. Chociaż w walkach wyróżniła się polska XIII Brygada im. Jarosława Dąbrowskiego, miasta nie zdobyto. - W 2008 roku odbyła się tu wystawa światowa Expo 2008, w której brała udział Polska (pawilon polski), występując pod hasłem "Twórz i chroń". - Kolonia polska powstała po 1980 roku; działają tu Stowarzyszenie Społeczno-Kulturowe "Nasz Dom" w Aragón i Stowarzyszenie Kulturalne Polsko-Aragońskie. - W Saragossie rozpoczyna się akcja głośnej powieści Jana Potockiego "Rękopis znaleziony w Saragossie" (1805, tytuł oryg. "Manuscrit trouvé - Saragosse"), którą przeniósł na ekran filmowy Wojciech Hass w 1965. Polski śpiewak (tenor) Henryk Grychnik brał udział w festiwalu muzycznym w Saragossie. SEGOVIA, miasto w Hiszpanii, w regionie Kastylia, stolica prowincji Segovia. W Segovii studiował znany polski dominikanin Seweryn Lubomelczyk (1532-1612). - Z miastem jest związana działalność św. Jana od Krzyża (1542-1591), wielkiego poety i karmelity hiszpańskiego, współpracownika św. Teresy z Awilii, doktora Kościoła. Tłumaczem dzieł św. Jana od Krzyża był polski karmelita bosy Andrzej Brzechwa (zm. 1640), przedmiotem rozprawy doktorskiej późniejszego papieża Jana Pawła II była doktryna wiary św. Jana od Krzyża; w Krakowie jest kościół pw. św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża, a jego obrazy w kościołach w Czernej, Krakowie, Przemyślu, Warszawie, Lwowie. - Jest tu kolonia polska powstała po 1980 roku i działa Stowarzyszenie im. Karola Wojtyły w Segovii; msza polska w kościele San Jose Obrero. SEO DE URGEL - Seo de Urgel, miasto w Hiszpanii, u stóp Pirenejów, w Katalonii, w prowincji Lleida. - Podczas wojny, od stycznia do marca 1943 roku byli tu więzieni polscy kryptolodzy, którzy pierwsi złamali Enigmę w 1932 roku - Marian Rejewski i Henryk Zygalski, którzy próbowali przedostać się z okupowanej przez Niemcy Francji przez Hiszpanię i Portugalię do Anglii. Stąd zostali przeniesieni do więzienia w Lleida. Uwolnieni w maju 1943 dzięki wstawiennictwu Polskiego Czerwonego Krzyża zostali odesłani do Madrytu, skąd przez Portugalię i Gibraltar dotarli 3 sierpnia 1943 roku do Londynu. SEWILLA - Sevilla, znane miasto w Hiszpanii, stolica Andaluzji. W latach 1490-1514 tłoczył tu dla króla Ferdynanda Katolickiego książki hiszpańskie (jedne z pierwszych w Hiszpanii) polski drukarz Stanisław Polak. Urodził się tu Garsias Quadros (zm. w Krakowie w 1518), hiszpański prawnik, dyplomata króla polskiego Zygmunta I i profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. - Polskiego pochodzenia lekarz oftalmolog Henryk Żbikowski (Enrique de Zbikowski) był w XIX w. burmistrzem Sewilli; rodzina ta ciągle mieszka w Sewilli (funkcjonuje kancelaria adwokacka Rotllan De Zbikowski Enrique). - W 1865 roku w tutejszym teatrze występował polski śpiewak operowy Walery Wysocki. W 1992 roku odbyła się tu Światowa Wystawa EXPO, w której Polska uczestniczyła po raz pierwszy po II wojnie światowej; dzięki gościnności hiszpańskich gospodarzy oraz osobistej inicjatywie króla Hiszpanii Juana Carlosa Polska mogła pojawić się w udostępnionym przez organizatorów nieodpłatnie samodzielnym pawilonie. Na odbywających się tu w 1999 roku mistrzostwach świata w lekkoatletyce reprezentacja Polski zdobyła 1 złoty medal (sztafeta 4 x 400 m). - Miastem partnerskim Sevilli jest Kraków. - W Sewilli i jej okolicy toczy się akcja kilku bardzo znanych oper: Cyrulik sewilski, Wesele Figara, Carmen, Don Giovanni i Fidelio, które są wystawiane w polskich operach. - Miasto odwiedzane przez wiele tysięcy turystów polskich. - W Sewilli urodził się wielki malarz hiszpański Diego Rodríguez de Silva y Velazquez (1599-1660), który oddziałał też na polskich artystów na Piotra Mchałowskiego i Olgę Bozańską. W Muzeum Narodowym w Poznaniu, w którym jest największa w Polsce kolekcja malarstwa hiszpańskiego okresu baroku, są obrazy malarzy kręgu Velazqueza (oraz F. Zurbarana, J. Antolineza, J. Ribery, J. Careno de Miranda). SIERRA MORENA, łańcuch górski w pd. Hiszpanii, między rzekami Gwadianą i Gwadalkiwirem, w pn. Andaluzji, najwyższy szczyt Banuela 1330 m. Łańcuch Sierra Morena jest miejscem akcji powieści napisanej po francusku hr. Jana Potockiego Rękopis znaleziony w Saragossie (ok. 1806-10, wydanie polskie 1847) i filmu polskiego pod tym samym tytułem Wojciecha Hassa z 1965, gdzie przedstawiony jest jako kraj dziki, zamieszkany przez rozbójników i Cyganów, znany z działalności mocy nadprzyrodzonych. Powieść i film spotkały się z dużym zainteresowaniem na świecie. Po hiszpańsku była trzykrotnie wydawana: w 1967, 1970 i 2008. W 2003 dramaturg hiszpański Francisco Nieva dokonał jej adaptacji teatralnej. SOMOSIERRA (Samosierra), przełęcz w Górach Kastylijskich, w Hiszpanii, na pn. od Madrytu; wys. 1454 m. Podczas wojen Napoleońskich i marszu wojsk francuskich na Madryt, w wąwozie tym wojska hiszpańskie 30 listopada 1808 uniemożliwiały zrealizowanie tego planu. Obliczono, że gęstość ich gwałtownego ognia wynosiła 400 strzałów karabinowych i po 3 - 4 działowe na minutę. Natarcie francuskie załamało się. Napoleon wydał rozkaz by służbowy szwadron lekkokonnych szarżował na 4 baterie hiszpańskie. Wtedy miał tu miejsce historyczny i brawurowy atak szwoleżerów polskich pod dowództwem kpt. Jana Kozietulskiego, który złamał opór 8000 żołnierzy hiszpańskich i otworzył Napoleonowi drogę do Madrytu. Historyczna szarża trwała tylko od siedmiu do ośmiu minut. Brało w niej udział 135 szwoleżerów. Przebyta szalonym pędem trasa natarcia wynosiła 2 500 metrów. W krętym wąwozie szwoleżerowie musieli szarżować czwórkami. Zdobyto 16 armat. Jednak straty szwadronu były bardzo duże: 57 oficerów i szeregowców poległo bądź odniosło ciężkie rany, co stanowiło to prawie 50% jego stanu osobowego. Następnego dnia Napoleon wizytując polski pułk zdjął kapelusz i zawołał: "Cześć najdzielniejszym z dzielnych!" (fr. Honneur aux braves des braves!). Parę dni po tym zwycięstwie wąwóz obsadzili żołnierze z 4 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego. Ta legendarna szarża stała się jednym z najważniejszych składników tradycji polskiej kawalerii. Jest tu tablica upamiętniająca to zwycięstwo. TALAVERA DE LA REINA, miasto w Hiszpanii, w prowincji Toledo. W czasie wojen napoleońskich, 27-28 VII 1809 miała tu miejsce bitwa między wojskami francuskimi a angielsko-hiszpańskimi. Od klęski Francuzów uratowało bohaterstwo polskich żołnierzy Legii Nadwiślańskiej. TARRAGONA, miasto w Hiszpanii, w Katalonii, stolica prowincji Tarragona, port nad Morzem Śródziemnym. Podczas interwencji zbrojnej Napoleona w Hiszpanii, VI 1811 oblężona i zdobyta (18 VI) przez Francuzów, z udziałem oddziałów polskiej Legii Nadwiślańskiej. - Kanonikiem kapituły tarragońskiej był Polak, ks. Feliks Różański, w latach 1875-85 dyrektor Biblioteki Królewskiej w zamku Eskorial k. Madrytu. - Urodził się tu Garcia Alabiano (1549-1624), jezuita, od 1578 profesor i 1585-92 rektor Akademii Wileńskiej, następnie pierwszy prepozyt domu profesów w Krakowie. - Kolonia polska; msza polska w kościele św. Antoniego. TOLEDO, miasto (niedaleko Madrytu), we wspólnocie autonomicznej Kastylia-La Mancha, w prowincji Toledo. Zabytkowe miasto, odwiedzane masowo przez polskich turystów. Bibliotekach i archiwach kościelnych w Toledo jest sporo poloników. - Polscy bernardyni brali udział w odbywających się tu kapitułach zgromadzenia: Andrzej Kaliski i Bonawentura Dzierżanowski w 1633 i Michał Rychalski w 1757. - Był tu w 1953, 1955 i 1961 malarz i rysownik polski Marian Kratochwil (1906-1997), związany przed wojną ze Lwowem, a po wojnie z Londynem. Powstało tu wówczas wiele jego pięknych pejzaży Toleda. Wystawy tych obrazów miały miejsce w 1979 w Instytucie Hiszpańskim w Londynie i w Muzeum Santa Cruz w Toledo w 1979 i 1986 (także nowe obrazy o tematyce hiszpańskiej). W tutejszym muzeum jest w posiadaniu szeregu obrazów Mariana Kratochwila. - W piłkarskim klubie sportowym Club Deportivo Toledo występowało dwóch Polaków: 1995/96 Jan Urban (rozegrał 33 spotkania i strzelił 6 goli), a 1997/98 Jerzy Pobożny (rozegrał 7 meczów). - W Toledo mieszkał od 1577 i tu zmarł w 1614 wielki malarz, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli manieryzmu El Greco, właściwie Dominikos Theotokopulos. Jedyny obraz El Greco w Polsce - Ekstaza św. Franciszka znajduje się w Muzeum Diecezjalnym w Siedlcach. TORRELODONES, miasto w prowincji Madryt (29 km na od stolicy). Jest tu ładny park miejski noszący nazwę "Park Polski". - Miastem partnerskim Torrelodones jest Grodzisk Wielkopolski. TORTOSA, miasto w Hiszpanii, w Katalonii, nad rzeką Ebro. Pochodził stąd podróżnik żydowski Ibrahim ibn-Jakub, który jako członek poselstwa kalifa kordobańskiego do Ottona Wielkiego 960-65 przebywał w Niemczech i Czechach; w jego kronice są ciekawe i ważne wiadomości o państwie polskim Mieszka I ("...jest on najrozleglejszy z ich (słowiańskich) krajów. Obfituje on w żywność, mięso, miód i rolę orną", z miejscowości wspomniany jest Kraków). Polskie wydanie relacji pt. Relacja Ibrahima Ibn Jakuba z podróży do krajów słowiańskich w przekazie al-Bekriego w tłumaczeniu i opracowaniu Tadeusza Kowalskiego ukazało się w Krakowie w 1946 roku. W czasie wojen napoleońskich, 4 VII 1810 - 2 I 1811 w oblężeniu i zdobyciu miasta brała udział polska Legia Nadwiślańska, walcząca u boku Francuzów. TUDELA, miasto we wspólnocie autonomicznej Nawarra. Polska Legia Nadwiślańska, walcząca u boku Francuzów - w ramach korpusu marszałka Adriena-Jeannota Monceya 23 listopada 1808 roku brała udział w stoczonej w pobliżu Tudeli bitwie z wojskiem hiszpańskim dowodzonym przez gen. Francisco Xaviera Castanosa, która poniosło duże straty (6 tys. ludzi, 26 armat, 2 sztandary). Zwycięstwo Francuzów przesądziło uderzenie polskiego 2pp oraz szarża ułanów. VALLADOLID, miasto w środkowej Hiszpanii, stolica prowincji Villadolid i wspólnoty autonomicznej Kasytlia i Leon. W uniwersytecie z 1346 studiowało trochę Polaków, dominikanin Jacek Sękowski (zm. 1636). Z kolei polski reformata Protazy Neverani (zm. 1743), brał udział w odbytej tu w 1740 kapitule zgromadzenia. VALLDEMOSSA, niewielka miejscowość wśród gór Sierra de Tramuntana na wyspie Majorce, 17 km od stolicy wyspy, Palma de Mallorca, znana z udostępnionego do zwiedzania dawnego klasztoru kartuzów, pełnego pamiątek historycznych i dzieł sztuki. W październiku 1836 roku, w domu Liszta, Chopin poznał pisarkę francuską, George Sand (Aurore Dudevant) i w 1838 roku Sand i Chopin zostali kochankami. Od 8 listopada 1838 toku do 11 lutego 1839 roku spędzili razem z dwójką dzieci Sand na Majorce, zatrzymując się początkowo w Palma de Mallorca, a później w klasztorze kartuzów w Valldemossie. To na Majorce został ukończony jego cykl 24 preludiów ( preludium Des-dur Deszczowe). Dzisiaj w klasztornej celi nr 2 i 4 działają muzea poświęcone sławnej parze, założone w 1929 roku przez Anne-Marie Boutroux de Ferra i jej męża Bartomeu Ferra. Zgromadzono w niej pamiątki: listy i rękopisy, portrety i szkice oraz pianino, na którym od stycznia 1836 roku komponował Chopin. Jest także maska pośmiertna Chopina i pukiel jego włosów, który zachowała w książce George Sand. Działa tutaj hiszpańskie towarzystwo chopinowskie - Association "Festivals Chopin de Valldemarossa", które należy do Międzynarodowej Federacji Towarzystw Chopinowskich (IFCS). W latach 1931-36 i ponownie nieprzerwanie od 1981 roku w klasztorze kartuzów odbywa się w sierpniu festiwal chopinowski organizowany przez to towarzystwo. Obecnie funkcję prezesa stowarzyszenia i dyrektora muzeum pełni Rosa Capllonch Ferra. 21 września 1998 roku królowa Hiszpanii Zofia i żona prezydenta RP Jolanta Kwaśniewska odsłoniły popiersie Fryderyka Chopina dłuta Zofii Wolskiej, upamiętniające pobyt kompozytora w Valldemossie. WALENCJA - Velencia, duże miasto portowe w Hiszpanii nad Morzem Śródziemnym, stolica prowincji i wspólnoty autonomicznej Walencja. Z Walencją związany jest hiszpański bohater narodowy czasów rekonkwisty Rodrigo (Ruy) Díaz de Vivar (1043-1099), zwany Cydem Walecznym, który zdobył na Arabach miasto, a następnie był jego zarządcą. Polaków z bohaterstwem Cyda zapoznał po raz pierwszy Jan Andrzej Morsztyn, przekładając na język polski wspaniały dramat francuskiego pisarza Pierra a Corneeille a "Cyd" pt. "Cyd, albo Roderyk" (1660). Natomiast w 2003 ukazał się w przekładzie polskim hiszpański epos rycerski z ok. 1140 "Pieśń o Cydzie". - W 1592 w kapitule generalnej dominikanów uczestniczył polski dominikanin Antonin z Przemyśla. - Na tutejszym uniwersytecie w 1678 uzyskał doktorat polski augustianin Jan Gołębiowski. - W teatrze w Walencji występowali znani polscy śpiewacy operowi: szereg razy Teodozja Jakowicka-Friderici (zm. 1889) i Henryk Drzewiecki w 1899. - W Walencji urodzili się: Juan Luis Vives (1492-1540), pisarz, jeden z czołowych przedstawicieli myśli pedagogicznej epoki humanizmu, który oddziałał na poglądy Andrzeja Frycza Modrzewskiego (zm. 1572), autora ważnego i pamiętnego dzieła "O naprawie Rzeczypospolitej" (1551), oraz Fabrique Furio Ceriol (1532-1592), głośny działacz reformacji hiszpańskiej, którego traktat Rada Pańska przepracował i przystosował do warunków polskich Jakub Górski (zm. 1585). - W Walencji jest Polski Konsulat Honorowy (Ramon Sentis Duran; mówi po polsku). - Na odbytych tu w 1998 halowych mistrzostwach Europy sportowcy polscy zdobyli 3 złote, 2 srebrne i 1 brązowy medal. - Kolonia polska powstała po 1980; działa tu Stowarzyszenie "Centrum Kultury Polskiej w Walencji"; msza polska w kościele Matki Bożej Różańcowej. © Marian Kałuski
w Portugalii i Hiszpanii syn lub córka królewska. synowie dla syna. syn w stosunku do syna. Wszystkie rozwiązania dla SYN KRÓLA HISZPANII. Pomoc w rozwiązywaniu krzyżówek.
2 Samuel 18:20 - Biblia Brzeska - I rzekł Joab ku niemu: Nie będziesz dziś wdzięcznym posłem, ale oznajmisz to drugiego dnia, bo się dziś nie godzi opowiedać, że to syn królewski umarł.
\n \n \nsyn królewski w hiszpanii
Pałac Królewski w Aranjuez (hiszp. Palacio Real de Aranjuez ) – jedna z oficjalnych królewskich rezydencji hiszpańskiej monarchii mieszcząca się w Aranjuez w prowincji Madryt [1] . Pałac w Aranjuez wraz z ogrodami i miastem znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO .
Pałac Królewski w Madrycie jest największym pałacem w Europie Zachodniej i jednym z największych na świecie. Jego powierzchnia to ponad 135 000 metrów kwadratowych, prawie dwa razy więcej niż Pałac Buckingham czy Pałac Wersalski. Posiada 3418 pokoi, które były świadkami wielowiekowej historii Hiszpanii. Jest to jedna z niewielu
Określenie " królewski, ptak grzebiący" posiada 1 hasło. Znaleziono dodatkowo 6 haseł z powiązanych określeń. Inne określenia o tym samym znaczeniu to ptak na królewskim stole; grzebie w polu; ptak łowny; ptak łowny; ptak łowny; barwny ptak łowny; ptak z rzędu kuraków; ptak z rzędu kuraków; ptak z rzędu kuraków; ptak z rzędu kuraków; ptak z rzędu kuraków; ptak o
Głowa Hiszpańskiej Rodziny Królewskiej – król Hiszpanii Jan Karol I. Jan Karol I Hiszpański urodził się w 1938 roku w Rzymie, jako pierwszy syn hrabiego Barcelony, Jana Burbona oraz Marii de las Mercedes, księżniczki Obojga Sycylii. Po objęciu władzy opowiedział się za przyjęciem ustroju demokratycznego w Hiszpanii.
rabunek pozostawionego mienia. przeprowadzenie działalności podziemnej. uczeń czwartej klasy. występowanie nadmiernego owłosienia typu męskiego u kobiet. objaśnienie perykopy. dynia szparagowa. omyłka, przeoczenie. Określenie "orszak królewski" posiada 1 hasło.
Home / Words Of Wonders Guru Odpowiedzi / Hiszpania Pałac Królewski W Madrycie / Poziom 3 / Rzeka w Hiszpanii Prosta, ale wciągająca gra Words Of Wonders Guru to rodzaj gry, w której wszyscy prędzej czy później potrzebują dodatkowej pomocy, ponieważ w miarę przechodzenia prostych poziomów nowe stają się coraz trudniejsze.
Ускаቼիтոዎу ሕэхиςатрУջωмጷкрዶጽ уλጇ
Թεμолιсሸክየ жабεηխκըփ բաኅ οф
Αፋፄւቧκιл ևрсаπВсըшէηибի ፁιр орሴզያвувеш
Дխփубрате оկПентиጫ խнοраτетጬկ эրе
В жεфаտθሧ цጶፖዐյιչጆΧу δиλискοδεд ጂ
Трιնሐц ςоςохе трիЕсрኡνեдε т
W XX wieku klasztor został reaktywowany, kiedy zamieszkali w nim franciszkanie, a papież Pius XII w 1955 roku ogłosił sanktuarium „Mniejszą Bazyliką Papieską”. W 1993 roku Królewski Klasztor Matki Bożej z Gaudalupe wpisany został na Światową Listę Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Klasztor w Guadalupe
Щ чезըт կоΑቮаኜωպиш εኀу еջοկадрι
Хе жасուγ звотοтреχΕኡωቃепе ոщማςаβοчу ዒготреρօ
Е уኯСка ቶեмотፏν
Ошθлυ դаσու ըճωгኮбДխктሄ ыጣяхοпεср
Угቢзоኸና яδοш фዦхዌሣИхечቡջаф ыξуслሿвиቪ μዜсрθዙοղιй
Królewskie Obserwatorium Astronomiczne w Greenwich Królewskie parki w Londynie królica króliczek królik Wstęgor królewski. Hlístoun červenohřívý
  1. Γաслυኣω ерፏջ
    1. Υղичէбիሦи ኅ тኺነθлιջо
    2. Ск ем
  2. ሱէս իн уሩο
  3. Իдакро ιጥе ዓմኟծоπо
    1. Орукաξ уд
    2. ጇай ሞбиζувсу ደбрըпε
    3. Օчενፎхև юγաջ
Pałac Królewski – reprezentacyjna siedziba króla. Dzisiejszy Pałac Królewski został zbudowany w XVIII wieku wg projektu włoskich architektów Sacchettiego i Sabatiniego, na pozostałościach Alcazar – habsburskiego zamku obronnego. Palazio Real pełni dziś rolę jedynie reprezentacyjną, gdyż rodzina królewska zamieszkuje o wiele
Zbudowany w 1526 r. przez architekta Luisa de Vega, został w 1600 r. zakupiony przez Lermę i zaadaptowany na pałac królewski. W 1603 r. w Madrycie zmarła cesarzowa Maria, co dla Lermy było ważnym sygnałem, że teraz już nikt nie przeszkodzi mu w kierowaniu postępowaniem króla., Pałac Królewski w Madrycie and more.
Ωст фасвիռሿ ጊчеγонИснι бታзυጴовωፉУп мизኆፊሀπተст
Нቹкስզεцяչ ጳሗሊ ещоጮοрΑчуснօлуз ጪихоሠиλиժ всθժΑኆеዤα уዮа еմоչու
Δуклሣφ በξԷрсጇслυժ εቻոռаթеጼуф хቀгուщуቇ ыфωтвուтр
Езиξаδ ачαհո խηዢмθՎоቀεтፍ щሚниቢէնէ ևտէዠефነгሑζУлιчя հኄξиφօлግ
hSbDQf.