Ustosunkowując się do zadanego przez Pana pytania, uprzejmie wyjaśniam, co następuje. Poniższa odpowiedź została oparta na następujących faktach i ich prawnej ocenie. Z treści Pana pytania wynika, że został Pan oskarżony z art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii ( o posiadanie środków odurzających w ilości 5 g – znalezionych przy Panu, a także 2 g – znalezionych w miejscu zamieszkania. Istotna z punktu widzenia Pani interesów jest treść art. 62 zgodnie z którym: „1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”. Nie ulega wątpliwości, że w przedmiotowej sytuacji nie mamy do czynienia z wypadkiem mniejszej wagi, a to z uwagi na ilość posiadanych przy sobie środków. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 27 czerwca 2012 r.: „Przy rozstrzyganiu, czy zachodzi wypadek mniejszej wagi, ilość posiadanego środka odurzającego jest tylko jednym z elementów, który powinien być brany pod uwagę, i niewielka ilość środka bynajmniej nie musi, niejako automatycznie, prowadzić do uprzywilejowanej subsumcji. O uznaniu konkretnego czynu zabronionego za wypadek mniejszej wagi decyduje całościowa ocena jego społecznej szkodliwości, jako zmniejszonej do stopnia uzasadniającego wymierzenie kary według skali zagrożenia ustawowego, przewidzianego w przepisie wyodrębniającym wypadek mniejszej wagi w kategorii przestępstw określonego typu. Na ocenie tej ważą przesłanki dotyczące zarówno przedmiotowej, jak i podmiotowej strony czynu”. Istotne jest wskazanie, że: „znaczną ilość narkotyków należy rozumieć jako ilość wystarczającą do jednorazowego zaspokojenia potrzeb co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych” (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 8 marca 2012 r., sygn. akt II AKa 45/12). Rozstrzygnięcie co do „znacznej ilości” narkotyku nie jest oczywiste, a wobec rozbieżności praktyki wymaga odpowiedniego rozważenia i uzasadnienia, jak każda kwestia sporna w procesie. „Zgodnie z ugruntowanym w doktrynie i orzecznictwie poglądem warunkiem koniecznym do przyjęcia posiadania środków odurzających wbrew przepisom ustawy jest posiadanie takiego środka w ilości pozwalającej na co najmniej jednorazowe użycie, w dawce dla niego zdolnej wywołać inny niż medyczny skutek” (wyrok Sądu Najwyższego z 19 września 2011 r., sygn. akt II AKa 123/10). W mojej ocenie powinien zgodnie z przepisami zostać Panu postawiony zarzut z art. 62 § 1 w którym przewidziano zagrożenie karą wolności do lat 3. Moim zdaniem szansą dla Pana jest przepis art. 62a zgodnie z którym: „jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości”. Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 2 lat, kary ograniczenia wolności lub grzywny orzeczonej jako kara samoistna, jeżeli jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Zawieszając wykonanie kary, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Zawieszenie wykonania kary następuje na okres próby, który biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia i wynosi od 2 do 5 lat – w wypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Warunkiem sine qua non (warunkiem koniecznym) jest, aby ujawniona nieznaczna ilość była przeznaczona na własny użytek. Niewielka ilość narkotyku stwarza pewne domniemanie faktyczne, że może być użyta (zażyta) tylko przez sprawcę. Zasadne jest zatem ustalenie, w jakim miejscu zostało ujawnione posiadanie narkotyków, a także w jakich okolicznościach. Nie ulega wątpliwości, że konieczne jest także ustalenie, jakiej treści zeznania złożył Pan w toku postępowania przygotowawczego. Istnieje bowiem szansa na warunkowe umorzenie postępowania karnego, ale uzależnione jest to od celu, w jakim posiadał Pan przy sobie 5 g, a także w jakich okolicznościach doszło do zatrzymania. Jeżeli bowiem został Pan zatrzymany np. na dyskotece, w szkole, to bardzo trudno będzie wykazać, że posiadane narkotyki miały służyć jedynie do własnych celów. Różnica między warunkowym umorzeniem postępowania a dobrowolnym poddaniem się karze polega na tym, że w tym pierwszym przypadku będzie mógł Pan bez żadnych konsekwencji prawnych mówić, iż nie jest karany. Pragnę jednocześnie poinformować, że serwis świadczy także usługi w zakresie sporządzania pism procesowych (wniosek o warunkowe umorzenie), reprezentacji przedsądowej oraz sądowej. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

Zgodnie z prawem, kto posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega odpowiedzialności karnej. Odpowiedzialność karna albo jej brak jest każdorazowo uzależniona od okoliczności faktycznych danej sprawy. Najniższa możliwa kara za narkotyki to grzywna, a najsurowsza to 10 lat pozbawienia wolności. Zgodnie z art. 62 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej: ustawa)1)Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, 2005 Nr 179 poz. 1485 z późn. zm., kto posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega odpowiedzialności karnej. Kara jest każdorazowo uzależniona od okoliczności faktycznych danej sprawy. Decyzja w tym zakresie należy do sądu. Zasadniczo przepisy przewidują karę pozbawienia wolności do lat 3. Jeżeli mamy do czynienia ze znaczną ilością2)Oczywiście „znaczna ilość” stanowi kryterium obiektywne i jest mierzona ilością porcji konsumpcyjnych (różnych wagowo w zależności od rodzaju narkotyku, a konkretnie jego mocy odurzającej), niezależne od tego, czy środek odurzający lub substancja psychotropowa przeznaczone są do zaspokojenia własnych potrzeb sprawcy, czy też sprawca ma względem nich inne zamiary (zob. wyrok SA w Warszawie z dnia 4 sierpnia 2017 r., II AKa 168/17). W świetle utrwalonego orzecznictwa za oczywiste jednak uchodzi, że znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych − w rozumieniu ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii − jest to taka ilość, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych (zob wyrok SA w Lublinie z dnia 24 maja 2017 r., II AKa 93/17; wyrok SA w Lublinie z dnia 18 października 2012 r., II AKa 224/12; wyrok SA w Warszawie z dnia 21 marca 1016 r., II AKa 247/15, LEX nr 2061769, wyrok SA we Wrocławiu z dnia 20 lutego 2008 r., II AKa 10/18; wyrok SA we Wrocławiu z dnia 2 lutego 2012 r., II AKa 413/11; postanowienie SN z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84; wyrok SN z dnia 14 lipca 2011 r., IV KK 127/11). środków odurzających lub substancji psychotropowych, wówczas sprawca podlega wyższej karze, tj. karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. W sytuacji mniejszej wagi sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności3)Wykonanie kary ograniczenia wolności ma na celu wzbudzenie w skazanym woli kształtowania jego społecznie pożądanych postaw, w szczególności poczucia odpowiedzialności oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego. Kara ograniczenia wolności trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 2 lata; wymierza się ją w miesiącach i latach. Kara ograniczenia wolności polega na: obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne lub potrąceniu od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd. Warto podkreślić, że w czasie odbywania kary ograniczenia wolności skazany nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu oraz ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary. Wymierzając karę ograniczenia wolności, sąd może orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 katalog środków karnych pkt 7 KK lub obowiązki, o których mowa w art. 72 KK (sąd może zobowiązać skazanego do: 1) informowania sądu lub kuratora, 2) przeproszenia pokrzywdzonego, 3) wykonywania ciążącego na nim obowiązku łożenia na utrzymanie innej osoby, 4) wykonywania pracy zarobkowej, do nauki lub przygotowania się do zawodu, 5) powstrzymania się od nadużywania alkoholu lub używania innych środków odurzających, 6) poddania się terapii uzależnień, 6a) poddania się terapii, w szczególności psychoterapii lub psychoedukacji, 6b) uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych, 7) powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, 7a) powstrzymania się od kontaktowania się z pokrzywdzonym lub innymi osobami w określony sposób lub zbliżania się do pokrzywdzonego lub innych osób, 7b) opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, 8) innego stosownego postępowania w okresie próby, które może zapobiec popełnieniu ponownie przestępstwa). albo pozbawienia wolności do roku. Interpretacja art. 62 ustawy nie jest jednoznaczna, o czym świadczą przywołane poniżej rozstrzygnięcia sądów: z wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z r., II AKa 249/06, wynika, że: „przedmiotem czynu polegającego na bezprawnym posiadaniu środków odurzających musi być co najmniej taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która wystarczy przynajmniej na jednorazowe ich użycie przez jedną osobę w celach innych niż medyczne w dawce przyjętej czy uznawanej jako typowa dla danego środka odurzającego lub substancji psychotropowej”; z wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z r.,II AKa 241/06, wynika, że: „art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zabrania posiadania środków odurzających bądź substancji psychotropowych, zatem posiadania przynajmniej jednej porcji takiego środka pozwalającej na odurzenie człowieka. Przepis ten nie ma zastosowania do sytuacji powstałej po «posiadaniu środka odurzającego», a to – jak w tej sprawie – woreczka ze śladowymi ilościami białego proszku. «Ilość śladowa», nikłe resztki, pozostałości po substancji psychotropowej nie spełnia cyt. znamienia posiadania owej substancji”; z wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z r., II AKa 28/07, wynika, że: „kryterium limitującym karalność posiadania środków odurzających i substancji psychotropowych z całą pewnością nie jest długotrwałość ich dzierżenia”; w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z r., II AKa 380/08, czytamy, że „o posiadaniu narkotyku można mówić tylko wtedy, gdy sprawca dysponuje co najmniej jedną działką narkotyku. Tak więc bez wątpienia kryterium tego nie spełnia osad marihuany na szklanej lufce”; z wyroku Sądu Najwyższego z r., II KK 197/08, wynika, że: „dysponowanie środkiem odurzającym lub substancją psychotropową związane z ich zażywaniem albo z zamiarem niezwłocznego zażycia przez osobę dysponującą nimi, nie jest ich posiadaniem w rozumieniu art. 62 ust. 1 ustawy; z wyroku Sądu Najwyższego z r., IV KK 418/08, wynika, że: „środki odurzające lub substancje psychotropowe, o których mowa w art. 62 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii […], muszą spełniać nie tylko kryterium przynależności grupowej do związków wymienionych w załącznikach do tego aktu prawnego, ale również kryterium ilościowe, pozwalające na co najmniej jednorazowe użycie w celu osiągnięcia efektu odurzenia lub innego, charakterystycznego dla dział ania substancji psychotropowej”; z postanowienia Sądu Najwyższego z r., I KZP 22/09, wynika, że: „na podstawie art. 62 ustawy karalny jest każdy wypadek posiadania środka odurzającego lub substancji psychotropowej «wbrew przepisom ustawy», a więc w celu dalszej sprzedaży lub udzielenia ich innej osobie, jak i w celu samodzielnego zażycia – czy to za jakiś czas, czy niezwłocznie, jeżeli sprawca posiada środek odurzający lub substancję psychotropową w ilości pozwalającej na co najmniej jednorazowe użycie, w dawce dla nich charakterystycznej, zdolnej wywołać u człowieka inny niż medyczny skutek”. W uchwale składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt I KZP 24/10, stwierdzono, że każde władztwo, każde faktyczne dysponowanie środkiem odurzającym lub substancją psychotropową będzie wypełniało znamię czasownikowe „ma” typu przestępstwa określonego w tym przepisie. Analogicznie w wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu – II Wydział Karny z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. akt II AKa 299/17 sąd przyjął, że „dla przyjęcia posiadania” nie ma znaczenia również to, jak długo oskarżony władał środkiem odurzającym, może to być choćby krótkotrwałe, faktyczne władztwo nad rzeczą. Jak już wspomniano, odpowiedzialność karna albo jej brak jest każdorazowo uzależniona od okoliczności faktycznych danej sprawy. Najniższa możliwa kara za narkotyki to grzywna, a najsurowsza to 10 lat pozbawienia wolności4)Jeśli próbujesz bronić się w sprawie o posiadanie narkotyków samodzielnie, warto zwrócić uwagę na poniższe możliwości: Posiadanie narkotyków art. 62 ust. 1 upn kara wolnościowa | art. 37a § 1 KK kara mieszana | art. 37b § 1 KK odstąpienie od wymierzenia kary | art. 59 KK nadzwyczajne złagodzenie kary | art. 60 § 2 KK warunkowe umorzenie postępowania karnego | art. 66 § 1 KK warunkowe zawieszenie wykonania kary | art. 69 § 1 KK Posiadanie znacznej ilości narkotyków art. 62 ust. 2 upn kara mieszana | art. 37b § 1 KK odstąpienie od wymierzenia kary | art. 59 KK nadzwyczajne złagodzenie kary | art. 60 § 2 KK warunkowe zawieszenie wykonania kary | art. 69 § 1 KK Posiadanie narkotyków wypadek mniejszej wagi art. 62 ust. 3 upn odstąpienie od wymierzenia kary | art. 59 KK kara mieszana | art. 37b § 1 KK nadzwyczajne złagodzenie kary | art. 60 § 2 KK warunkowe zawieszenie wykonania kary | art. 69 § 1 KK umorzenie art. 62 a upn Źródło: dostęp z dnia r. oraz opracowanie własne.. Dla penalizacji posiadania środka odurzającego lub substancji psychotropowej znaczenie ma ilość narkotyku pozwalająca na choćby jednorazowe użycie w dawce przyjętej za typową dla danego środka czy substancji5)A. Muszyńska, „Problematyka granic odpowiedzialności karnej za posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych w praktyce sądowej”, Pal. 2010/7–8, s. 119-120.. Oceny, czy ujawniony narkotyk jest przedmiotem przestępstwa nielegalnego posiadania narkotyków, dokonuje się zasadniczo dwupoziomowo: po pierwsze, na etapie postępowania przygotowawczego funkcjonariusz Policji przeprowadza badanie testerem narkotykowym ( Mistral Group 119, PTD 119). W zależności od zabarwienia się testera narkotykowego można otrzymać wynik pozytywny lub negatywny. Po drugie, powołuje się biegłego6)Treść opinii stanowi bardzo wartościowy dowód, ponieważ biegły już nie tylko stwierdza rodzaj substancji i jej wagę, ale także często wskazuje przynależność do określonej grupy związków chemicznych oraz wskazuje ilość porcji handlowych (tzw. działek, porcji dealerskich, dawek ulicznych), czy ilość dawek progowych (możliwość wywołania efektu odurzenia danym środkiem odurzającym lub substancją psychotropową). z zakresu kryminalistycznych badań chemicznych w celu wydania na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej opinii z zakresu badań chemicznych. Bez względu na powyższe należy pamiętać, że wszystko zależy od konkretnego przypadku oraz osoby sędziego, ponieważ opinia biegłego (podobnie, jak każdy inny dowód w sprawie) jest oceniana przez pryzmat zasad określonych w kodeksie postępowania karnego (dalej: KPK), tj. zasady swobodnej oceny dowodów, o której mowa w art. 7 KPK (organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego) oraz art. 201 KPK (jeżeli opinia jest niepełna lub niejasna albo gdy zachodzi sprzeczność w samej opinii lub między różnymi opiniami w tej samej sprawie, można wezwać ponownie tych samych biegłych lub powołać innych). Jednocześnie warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że art. 337)Jak słusznie zauważa B. Kurzępa, substancje psychoaktywne mają dwojakie działanie: z jednej strony mogą być wykorzystywane – z pozytywnym skutkiem – w medycynie, nauce i przemyśle, z drugiej zaś mają właściwości uzależniające, co rodzi wiele poważnych, a często i dramatycznych problemów natury zdrowotnej, społecznej itp. W celu ustanowienia oraz efektywnego sprawowania kontroli nad nimi, zarówno krajowej, jak i międzynarodowej, dokonano podziału środków odurzających oraz substancji psychotropowych na grupy, kierując się przede wszystkim ich właściwościami uzależniającymi w przypadku stosowania ich w celach innych niż medyczne oraz zakresem ich zastosowania w celach medycznych (B. Kurzępa w: A. Ważny (red.), Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2019). Dokonany został następujący podział środków odurzających i substancji psychotropowych, które mogą być używane wyłącznie w celach: a) medycznych, przemysłowych lub prowadzenia badań – I-N, II-N, II-P, III-P, IV-P, b) prowadzenia badań – I-P, c) prowadzenia badań oraz w lecznictwie zwierząt – IV-N. Wytwarzanie, przetwarzanie lub przerabianie, w celu prowadzenia badań naukowych, środków odurzających grup I-N, II-N i IV-N oraz substancji psychotropowych grup I-P, II-P, III-P i IV-P jest dozwolone wyłącznie jednostkom naukowym. Muszą one jednak wcześniej uzyskać zezwolenie Głównego Inspektora Farmaceutycznego (art. 35 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ustawy). Podobne zezwolenie wymagane jest w przypadku stosowania środków odurzających grupy IV-N oraz substancji psychotropowych grupy I-P w celu prowadzenia badań naukowych. Czynności tego rodzaju powinny się mieścić w zakresie działalności statutowej danej jednostki naukowej. Przepis art. 41 ust. 4 ustawy dopuszcza wydawanie z apteki preparatów zawierających środki odurzające grupy II-N lub substancje psychotropowe grup III-P i IV-P na podstawie recept innych niż specjalnie oznakowane recepty lub zapotrzebowania. Preparaty z zawartością środków odurzających grupy III-N mogą być wydawane z apteki bez recepty. Natomiast preparaty z zawartością pozostałych grup środków odurzających i substancji psychotropowych mogą być wydawane z apteki wyłącznie na podstawie specjalnie oznakowanych recept albo zapotrzebowania. Posiadanie w celach medycznych oraz do badań klinicznych preparatów zawierających środki odurzające grup I-N, II-N, III-N i IV-N lub substancje psychotropowe grup II-P, III-P i IV-P jest dopuszczalne po uzyskaniu zgody wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego. Takim posiadaczem może być zakład opieki zdrowotnej niemający apteki szpitalnej lub działu farmacji szpitalnej, zakład leczniczy dla zwierząt, lekarz, lekarz dentysta i lekarz weterynarii, prowadzący praktykę lekarską, a także inny podmiot, którego działalność wymaga posiadania i stosowania tych preparatów. Szczegóły z tym związane określa rozporządzenie Ministra Zdrowia z r. w sprawie preparatów zawierających środki odurzające lub substancje psychotropowe, które mogą być posiadane i stosowane w celach medycznych oraz do badań klinicznych, po uzyskaniu zgody wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego ( poz. 1819). Wykonując delegację zawartą w art. 44f ustawy, Minister Zdrowia wydał r. rozporządzenie w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych. W załączniku nr 1 znajduje się wykaz substancji psychotropowych z podziałem na grupy, o których mowa w art. 32 ustawy. W załączniku nr 2 znajduje się wykaz środków odurzających z podziałem na grupy, o których mowa w art. 31 ustawy, oraz ze wskazaniem środków odurzających grupy IV-N dopuszczonych do stosowania w lecznictwie zwierząt zgodnie z art. 33 ust. 2 ustawy. Wykaz nowych substancji psychoaktywnych umieszczony jest w załączniku nr 3. ustawy dopuszcza używanie środków odurzających grup I-N i II-N oraz substancji psychotropowych grup II-P, III-P i IV-P wyłącznie w celach medycznych, przemysłowych lub prowadzenia badań, a substancji psychotropowych grupy I-P – jedynie w celu prowadzenia badań. Posiadane bez uprawnienia środki odurzające, substancje psychotropowe, nowe substancje psychoaktywne, lub ich preparaty, oraz prekursory kategorii 1, podlegają zabezpieczeniu przez organy ścigania lub organy celne. W tym miejscu warto zwrócić uwagę, że gdy nie zostało jeszcze wszczęte postępowanie karne, sąd orzeka o ich przepadku na rzecz Skarbu Państwa. Czy posiadanie narkotyków na własny użytek jest karalne? Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3 ustawy, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. Przepis art. 62a ustawy obowiązuje od 9 grudnia 2011 r. Stanowi on samodzielną (tzn. niewymagającą już powoływania którejkolwiek z przesłanek określonych w art. 17 § 1 KPK) podstawę prawną umorzenia dochodzenia lub śledztwa w sytuacji, gdy przedmiotem czynu są: środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone są one na własny użytek sprawcy, orzeczenie wobec sprawcy kary za ich posiadanie byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień społecznej szkodliwości8)A. Ważny (red.), „Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz”, wyd. II, Warszawa 2019.. Do podjęcia decyzji o umorzeniu konieczne jest łączne spełnienie wszystkich wymienionych przesłanek. Umorzenie postępowania na podstawie ww. przepisu może mieć miejsce już na etapie postępowania przygotowawczego, tj. prowadzonego przez organy ścigania (policję, prokuraturę). Instytucja umorzenia może zostać jednak zastosowana także na etapie postępowania jurysdykcyjnego, tj. prowadzonego przez sąd. Jak już wspomniano, przesłanką umorzenia postępowania jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, którą należy ocenić jako nieznaczną. Ustawodawca nie zdefiniował jednak tego pojęcia. Sposób rozumienia nieznacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych jako przesłanki instytucji uregulowanej w art. 62a ustawy powinno uwzględniać nie tylko kryterium ilościowe odwołujące się do wagi tych substancji, ale również kryterium jakościowe. Przy interpretacji wyrażenia „nieznacznej ilości” nie należy ograniczać się tylko do wagi środków odurzających i substancji psychotropowych, gdyż należy również uwzględnić stężenie zabezpieczonej substancji, pozwalające ocenić, ile można z niej zrobić jednorazowych dawek tej substancji. W celu ustalenia znaczenia pojęcia nieznacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych należy uwzględnić również − oprócz wymienionych kryteriów ilościowego i jakościowego − kryterium proporcji ilości zabezpieczonych substancji do potrzeb sprawcy9)Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 23 lutego 2017 r., II AKa 247/16.. Przykładowo wskazuje się, że chodzi o ilość odpowiadającą doraźnym potrzebom uzależnionego, tj. 1−2 porcje10)Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 4 października 2000 r., II AKa 161/00.. W wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 29 września 2005 r., lII AKa 217/05, sąd orzekł natomiast, że środki odurzające w ilości nie większej niż 5 gramów (…) niewątpliwie można zaliczyć do ilości nieznacznej, skoro ustawodawca w pierwotnej treści załącznika do projektu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wskazał jako ilości nieznaczne do 10 gramów marihuany, do 3 gramów haszyszu i do 0,25 grama amfetaminy. Sąd Apelacyjny w Poznaniu w uzasadnieniu wyroku z dnia 23 lutego 2017 r., II AKa 247/16 również uznał za „nieznaczną ilość” kilka gramów. W praktyce to biegły z zakresu fizykochemii poddaje analizie narkotyk i weryfikuje, ile „porcji” narkotyków można pozyskać z suszu. Istotne, aby już na tym etapie zweryfikować opinię biegłego – aby ocenić, czy w sprawie występuje faktycznie „nieznaczna” ilość narkotyku, należy określić zawartość THC w suszu – im jest niższa, tym większa ilość suszu będzie potrzebna do jednorazowego zużycia. W opiniach biegłych przeważnie pojawia się konkluzja, że jedna porcja w przypadku suszu konopi wynosi od 0,3 do 1 grama, choć pojawiają się także odmienne opinie11) dostęp z dnia r.. Posiadanie narkotyków na własny użytek oznacza, że sprawca przestępstwa nie zamierzał udzielić ich odpłatnie lub nieodpłatnie innej osobie. Należy podkreślić, że przepis art. 62a ustawy przewiduje uprawnienie do umorzenia postępowania, a nie nakaz takiego postąpienia12)Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 28 grudnia 2016 r. II AKa 388/16.. Ma on charakter fakultatywny (na co wskazuje sformułowanie „można umorzyć”), a zatem jego zastosowanie zależy każdorazowo od oceny sytuacji oraz swobodnego uznania prokuratora lub sądu. W praktyce, aby oskarżony skorzystał z instytucji umorzenia przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia musi wskazać możliwie przekonujące argumenty, mające na celu wykazanie nieznacznej ilości środka odurzającego lub substancji psychotropowej, przeznaczenie na własny użytek sprawcy oraz że orzeczenie kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu lub stopień społecznej szkodliwości13)Stopień społecznej szkodliwości będzie niski w sytuacji, gdy sprawca będzie posiadał nieznaczne ilości narkotyku, w okolicznościach nie stwarzających zagrożenia dla osób trzecich, w szczególności w posiadaniu na własne potrzeby. Należy zauważyć, że ocena społecznej szkodliwości czynu również dokonywana jest przez organy ścigania, dlatego warto w tym zakresie wykazać się inicjatywą dowodową.. Dla przykładu zdaniem Sądu Okręgowego w Warszawie orzeczenie kary wobec oskarżonego, który posiadał przy sobie środki odurzające w postaci heroiny o łącznej wadze 0,27 grama netto (przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne), jest celowe, ponieważ wymagają tego względy wychowawcze oraz zapobiegawcze, a w szczególności pożądane jest ukształtowanie u oskarżonego postawy akceptowanej społecznie, czemu nie służyłoby umorzenie postępowania. Zgodnie z treścią art. 37a kodeksu karnego (dalej: KK) można orzec karę grzywny albo karę ograniczenia wolności, zamiast kary pozbawienia wolności, jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą8 lat. W tej sytuacji, biorąc pod uwagę okoliczności łagodzące występujące w niniejszej sprawie, czyli młody wiek oskarżonego oraz to, że aktualnie oskarżony zadeklarował chęć poddania się terapii leczenia uzależnień, sąd postanowił wymierzyć oskarżonemu karę przy zastosowaniu art. 37a KK w zw. z art. 34 § 1a pkt 1 KK. Zatem chcąc dać oskarżonemu szansę, a mając jednocześnie na uwadze okoliczności obciążające w tej sprawie, sąd doszedł do przekonania, że karą właściwą będzie kara ograniczenia wolności w wysokości 4 miesięcy, polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. W ocenie sądu kara w takim wymiarze spełni cele prewencji ogólnej i szczególnej14)Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2019 r. VI Ka 1508/18.. Do rozważenia, czy w państwa ocenie jest to kara adekwatna? Jak już wspomniano przy ocenie, czy ujawniona ilość narkotyku jest nieznaczna, należy brać pod uwagę nie tylko jego wagę, lecz także przesłanki wymienione w art. 115 § 2 KK. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy (posiadanie narkotyku na własny użytek, a także wpływ tego posiadania na sprawcę i jego otoczenie – czy narkotyk odgrywał w życiu sprawcy istotną rolę, czy jakkolwiek posiadanie przez sprawcę narkotyku negatywnie wpłynęło na jego otoczenie), rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Na pewno istotnym czynnikiem będzie dotychczasowa karalność sądowa sprawcy, opinia środowiskowa, miejsce ujawnienia narkotyków itp. Ujawnienie narkotyków np. w szkole czy na imprezie masowej jest zazwyczaj istotną przeszkodą w umorzeniu. Nowe substancje psychoaktywne – odpowiedzialność karna Często pojawia się pytanie: czy prawo tak samo traktuje „dopalacze” i narkotyki? Odpowiedź brzmi: nie. Zgodnie z art. 62b ustawy kto, wbrew przepisom ustawy, posiada nowe substancje psychoaktywne, podlega grzywnie. Jeżeli przedmiotem czynu jest znaczna ilość nowych substancji psychoaktywnych, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. W sytuacji, w której przedmiotem czynu jest nowa substancja psychoaktywna w ilości nieznacznej, przeznaczonej na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. Przepis art. 62b ustawy został dodany przez art. 1 pkt 36 Ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej i obowiązuje od 21 sierpnia 2018 r. Celem tego przepisu było spenalizowanie zachowania polegającego na posiadaniu nowych substancji psychoaktywnych, tzw. dopalaczy. W myśl art. 4 pkt 11a ustawy nową substancją psychoaktywną jest każda substancja lub grupy substancji pochodzenia naturalnego lub syntetycznego w formie czystej lub w formie preparatu, działające na ośrodkowy układ nerwowy, inne niż substancja psychotropowa i środek odurzający, stwarzające zgodnie z rekomendacją Zespołu do spraw oceny ryzyka zagrożeń dla zdrowia lub życia ludzi związanych z używaniem nowych substancji psychoaktywnych, o której mowa w art. 18b ust. 1 pkt 3, zagrożenia dla zdrowia lub zagrożenia społeczne porównywalne do zagrożeń stwarzanych przez substancję psychotropową lub środek odurzający, lub które naśladują działanie tych substancji, określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 44f pkt 3 ustawy. Jak już wspomniano, odpowiedzialność karna albo jej brak jest każdorazowo uzależniona od okoliczności faktycznych danej sprawy. Najniższa możliwa kara za „dopalacze” to grzywna, a najbardziej surowa to 3 lata pozbawienia wolności. Artykuł ukazał się w numerze 93 (1/2021) kwartalnika „Serwis Informacyjny UZALEŻNIENIA”.

Narkotyki. Co grozi za posiadanie narkotyków?W tym artykule omówię regulacje prawne dotyczące posiadania narkotyków oraz jakie grożą za to konsekwencje. W społeczeństwie wielokrotnie zdarzają się przypadki posiadania narkotyków. Posiadanie narkotyków szczególnie jest częstym zjawiskiem wśród młodych osób. Niestety, ale młodzież bardzo często nie zdaje sobie sprawy z konsekwencji i tego co grozi za posiadanie prawne posiadania narkotyków adwokat skarżyskoProblem narkotyków jest tak istotny i poważny, że została wprowadzona w związku z nim osobna ustawa. Nie ma o nim mowy w kodeksie karnym. W odrębnej ustawie zostało scharakteryzowane przestępstwo posiadania narkotyków. Ustawa ta to Ustawa z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu nas zagadnienie zostało uregulowane w art. 62 i art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. art. 62a. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu,a także stopień jego społecznej posiadanie narkotyków może grozić nawet 10 lat pozbawienia wolnościPosiadanie narkotyków – pojęcie znacznej ilościPojęcie posiadania narkotyków jest jasne dla wszystkich. Jednak bardzo trudno jest wskazać czym jest znaczna ilość, granicę od której się ona zaczyna. Nie zostało to określone w przepisach, a pozostawione do rozstrzygnięcia dla Sądu. W tym przypadku należy przywołać orzeczenia sądowe, które omawiają to zagadnienie. Wyrok Sądu Najwyższego z 11 października 2017 r., sygn. akt III KK 73/17,,Organ orzekający, ustalając znamię „znacznej ilości” środków odurzających lub substancji psychotropowych w rozumieniu art. 62 ust. 2 ustawy z dn. 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, powinien brać pod uwagę nie tylko kryterium ilościowe, ale i jakościowe, a także i to, w jakim celu sprawca środki te lub substancje posiadał.”Wyrok SA w Lublinie z dn. 2 marca 2017 r., II AKa 279/16.„Przyjmując, że dawka wystarczająca do jednorazowego odurzenia się jednej osoby to 0,1-0,5 g, ustalenie, iż 100 g marihuany stanowi ilość znaczną, nie może budzić żadnych wątpliwości”Posiadanie narkotyków – wypadek mniejszej wagiPodobnie jak pojęcie znacznej ilości w przepisach nie zostało unormowane także pojęcie wypadku mniejszej wagi. Ustawodawca pozostawił do doktrynie i praktyce sądowej. Przybliżę Państwu to pojęcie cytując literaturę przedmiotową w tej sprawie.,,Pod uwagę należy wziąć takie elementy jak: ilość i rodzaj środka bądź substancji, cel, w jakim środek ten posiadano (własny użytek, użyczenie, sprzedaż), finalne przeznaczenie (odurzenie rekreacyjne, zaspokojenie potrzeby osoby uzależnionej, zmniejszenie cierpienia osoby chorej). Należy przy tym mieć na uwadze, że poszczególne rodzaje środków i substancji cechują się drastycznie różnym stopniem negatywnego oddziaływania na organizm.”(W. Zontek [w:] Komentarz do wybranych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii [w:] Przestępstwa narkotykowe i dopalacze. Komentarz, red. W. Górowski, M. Małecki, D. Zając, Kraków, art. 62)Jeśli chodzi o możliwość zastosowania wypadku mniejszej wagi, narkotyki muszą być przeznaczone na własny użytek. Ich ilość musi być nieznaczna. W przepisie nie zostało zdefiniowane od jakiej granicy mowa będzie o ilości nieznacznej. Dlatego zawsze będzie to oceniane przez organy ścigania lub przepisie nie zostało zdefiniowane od jakiej granicy mowa będzie o ilości nie znacznej. Dlatego zawsze będzie to oceniane przez organy ścigania lub narkotyków na własny użytek adwokat skarżyskoPrzeznaczenie na własny użytek narkotyków wskazano i opisano w doktrynie.,,Wszystkie powyższe stanowiska mają wspólny mianownik, gdyż pojęcie nieznacznej ilości analizują w optyce drugiej przesłanki, tj. przeznaczania na własny użytek. Zatem muszą one ogniskować się wokół czysto konsumenckiej ilości dla wyłącznie jednej osoby, która to ilość pozwala na poczynienie domniemania, że nie zostanie udzielona innej osobie lub podzielona na porcje dilerskie z zamiarem dalszej dystrybucji. Pamiętać należy, że posiadanie narkotyków jest wciąż zabronione, a wprowadzenie art. 62a było jedynie koncesją na rzecz osób uzależnionych (zachęta do leczenia zamiast karania) oraz okazjonalnych konsumentów (skala i częstotliwość spożycia nie wpływa w istotnym stopniu na zdrowie publiczne, a ściganie byłoby nieefektywne kosztowo i organizacyjnie). Dlatego też na aprobatę zasługuje stanowisko, że chodzi o takie ilości, które pozwalają jednej osobie na uzyskanie pozamedycznego efektu odurzenia w jednostce czasu 1-2 dni, w okolicznościach, w których nie można domniemać, że środki te są gromadzone na przyszłość w celu dystrybucji osobom trzecim.”W. Zontek [w:] Komentarz do wybranych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii [w:] Przestępstwa narkotykowe i dopalacze. Komentarz, red. W. Górowski, M. Małecki, D. Zając, Kraków, art. 62(a), art. 62(b)Niezbędną przesłanką do zastosowania tego przepisu jest to, że orzeczenie wobec sprawcy kary za posiadanie narkotyków byłoby niecelowe. Ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień społecznej narkotykowe a nawiązkaNależy również wspomnieć o możliwości orzeczenia przez Sąd od sprawcy nawiązki, co często stanowi bardzo poważne konsekwencje materialne dla sprawcy czynu. Jak stanowi art. 70 ust. 4 i ustawy o przeciwdziałaniu 704. W razie skazania za przestępstwo określone w art. 53-63 sąd może orzec na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii nawiązkę w wysokości do 50 000 zł5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do sprawcy przestępstwa określonego w art. 62 ust. 1 i art. 62b ust. 1, jeżeli jest on osobą widzimy, że konsekwencje jakie możemy ponieść są bardzo poważne. Jednocześnie narkotyki stanowią zagrożenie dla naszego zdrowia i życia. Należy zatem unikać ich. Jeżeli jednak już znajdziemy się w sytuacji przedstawionej w niniejszej analizie, warto wiedzieć w jakie sposób się bronić oraz co nam mają Państwo dodatkowe wątpliwości związane z regulacjami i konsekwencjami akie grożą w związku z posiadaniem narkotyków, zachęcamy do kontaktu z Kancelarią. Będziemy starać się rozwiać Państwa wątpliwości i odpowiedzieć na trapiące pytania oraz wyjaśnić Państwu zawiłe kwestie prawne. Na blogu Kancelarii Adwokackiej Adwokata Piotra Rodaka będziemy poruszać także inne zagadnienia prawne, zachęcamy do śledzenia naszej strony.

Choć w Polsce nie mówi się często o narkotykach w kontekście przestępczości, to nie ulega wątpliwości, że przestępstwa narkotykowe istnieją. Są na tyle specyficzne, że reguluje je nie kodeks karny, lecz ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Jej głównym zadaniem jest określenie zasad oraz sposobu postępowania przy przeciwdziałaniu narkomanii. Jednak poza wskazówkami w tym zakresie zawiera również przepisy karne, w których określono rodzaje przestępstw związane z narkotykami i handlem nimi. KONSEKWENCJE HANDLU NARKOTYKAMI Jednym z przestępstw podlegających karze wedle ustawy jest obrót narkotykami, czyli przywóz, wywóz, przewóz, wewnątrzwspólnotowe nabycie, wewnątrzwspólnotowa dostawa środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych lub słomy makowej. Dotyczy to zarówno rozprowadzania po Polsce, jak i wwożeniu oraz wywożeniu z lub do Unii Europejskiej. Często nazywa się to przestępstwo przemytem narkotyków i jest ono karalne karą grzywny i karą pozbawienia wolności do lat 5. Jednocześnie, jeżeli narkotyki były przemycane celem osiągania korzyści majątkowych albo osobistych, albo w znacznej ilości, wówczas karą jest grzywa i kara pozbawienia wolności na minimum 3 lata. W zależności od indywidualnych cech sprawy sąd może wymierzyć wyższą karę, czyli do 5 lat pozbawieni wolności. Karze podlega również wprowadzanie narkotyków do obrotu. Wprowadzanie do obrotu to udostępnienie osobom trzecim, odpłatnie lub nieodpłatnie, środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych. Przestępstwo to w swojej podstawowej formie zagrożone jest karą grzywny i karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. W przypadku, gdy wprowadzanie do obrotu dotyczy znacznej ilości środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych lub słomy makowej, sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Trzeba wiedzieć również, że karalne jest nawet samo przygotowywanie do popełnienia przestępstwa jakim jest przemyt lub handel narkotykami. Grozi za to (co do zasady) grzywna, kara ograniczenia wolności albo kara pozbawienia wolności do lat 2. KONSEKWENCJE POSIADANIA NARKOTYKÓW Za najpowszechniejsze przestępstwo narkotykowe uchodzi posiadanie narkotyków. W myśl art. 62 ustęp 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii „kto posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe podlega karze pozbawienia wolności do lat 3”. Zwiększenie wymiaru kary za posiadanie jest uzależnione od ilości narkotyków będących w jego posiadaniu. Gdy ich ilość jest znaczna, wtedy kara może sięgnąć nawet do 10 lat. Zwrot „znaczna ilość” może wydawać się mało precyzyjny – i takim jest w istocie. Sądy niższych instancji niejednolicie przyjmują co jest, a co nie jest „znaczną ilością”. Niemniej jednak Sąd Najwyższy stoi od wielu lat na stanowisku, że znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób. Tak jak wskazałem powyżej – pogląd ten bywa dyskusyjny w orzecznictwie sądowym, dlatego ostatecznie sąd orzekający w danej sprawie podejmuje decyzję, co uznać należy za „znaczną ilość” i jaka kara będzie adekwatna. Na wymiar kary może mieć wpływ w szczególności rodzaj środków odurzających, cel ich posiadania (własny użytek lub zamiar sprzedaży w przyszłości) oraz ich wartość. Jeśli sprawca posiadał znikome ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych, przeznaczone na własny użytek (na przykład jedna działka marihuany) postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. KONSEKWENCJE UDZIELANIA NARKOTYKÓW INNYM Zgodnie z ustawą, polskie prawo karze ułatwianie dostępu, umożliwianie dostępu, udzielanie oraz nakłanianie do spożywania narkotyków. Jest to zagrożone karą 3 lat pozbawienia wolności, a nawet 8 lat, jeśli do czynności zakazanej, spożycia środka odurzającego, nakłania się małoletniego. Jeżeli sprawca posiadał większe ilości zakazanych substancji, a do tego nakłanianiem chciał zapewnić sobie korzyści majątkowe, wówczas kara, którą czyn jest zagrożony wzrasta do 10 lat pozbawienia wolności. JAK OBNIŻYĆ KARĘ ZA POSIADANIE NARKOTYKÓW? Choć posiadanie i handel narkotykami to przestępstwo, każda ze spraw tego rodzaju jest indywidualnie rozpatrywana przez sąd. Istnieje jednak kilka możliwości obniżenia kary, czyli: – umorzenie albo umorzenie warunkowe – gdy zachodzą szczególne przesłanki ku temu, np. popełniony czyn ma znikomą społeczną szkodliwość; – warunkowe zawieszenie wykonania kary – możliwe jest tylko w stosunku do kary orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. W takiej sytuacji sprawca przestępstwa dostaje tzw. „zawiasy” i przez okres próby nadzorowane jest jego postępowanie. Jeżeli przez cały okres próby oraz przez kolejne sześć miesięcy po zakończeniu okresu próby sprawca będzie przestrzegał porządku karnego, to jest skazanie ulegnie zatarciu; – skazanie bez rozprawy zgodnie z art. 335 – jest to „układ” z prokuratorem, w którym podejrzany (późniejszy oskarżony) oraz prokurator ustalają wymiar kary oraz środki karne za popełniony czyn narkotykowy. Sąd w takiej sytuacji zapoznaje się z wnioskiem prokuratora i zatwierdza (bądź nie) te uzgodnienia. Jest to korzystne dla podejrzanego (oskarżonego), gdyż w zasadzie pozwala uniknąć procesu, a wyrok i kara nie są zaskoczeniem. Za przestępstwa narkotykowe grożą surowe konsekwencje. Powaga zarzutów w tych sprawach powoduje, że sprawę warto skonsultować, a najlepiej powierzyć do prowadzenia adwokatowi – specjaliście z zakresu prawa karnego. Jeżeli obawiasz się, że możesz być w kręgu zainteresowania organów ścigania – zapoznaj się z dwoma podstawowymi zasadami i przysługującymi Ci prawami.

Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w art. 62 stanowi, że kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 (ust. 1). Jeżeli natomiast przedmiotem tego czynu jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10 (ust. 2).W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku (ust. 3).Przestępstwo z art. 62 ust. ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, polega zatem na posiadaniu wbrew przepisom ustawy narkotyków tj. środków odurzających lub substancji psychotropowych wymienionych w załączniku do ustawy o przeciwdziałaniu ochrony art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomaniiPrzedmiotem ochrony w art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest życie i zdrowie społeczeństwa jako całości (życie i zdrowie publiczne). Strona przedmiotowa przestępstwa z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomaniiDla wypełnienia znamion strony przedmiotowej przestępstwa z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wystarczające jest zaistnienie stanu, w którym sprawca – choćby przez krótki okres czasu – roztacza swoje faktyczne władztwo nad substancją zaliczaną przez ustawę do narkotyków, nawet jeżeli czyni to w celu użycia lub z zamiarem użycia takiej punktu widzenia prawno – karnej oceny zachowania oskarżonego nie ma więc znaczenia okres czasu, w jakim posiadał narkotyki. Dla przypisania sprawcy czynu z art. 62 ust. 1 wystarczająca jest bowiem, oprócz stwierdzenia obiektywnej przesłanki w postaci faktycznego władztwa nad narkotykami, dodatkowa przesłanka w postaci świadomości sprawcy co do tego, iż znajduje się on w posiadaniu narkotyków (tak: wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29 stycznia 2018 r., sygn. akt III K 244/17).Znamieniem kwalifikującym przestępstwa z art. 62 ust. 2 jest natomiast posiadanie znacznej ilości środków odurzających, substancji narkotyków związane z osobistym ich użyciemSąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt I KZP 24/10 wskazał, że żaden przepis ustawy nie wprowadza upoważnienia dla posiadania narkotyków związanego z osobistym ich wykorzystywaniem (używaniem), z wyjątkiem używania Najwyższy, odnosząc się do stanowiska przedstawiciela doktryny prawa, W. Zonteka (W. Zontek: Jak posiadać, aby nie posiadać? Kilka refleksji nad orzecznictwem sądowym ostatnich lat w sprawach narkotykowych, CzPKiNP 2010, z. 1, s. 43), podkreślił, że z gruntu błędne jest założenie tegoż autora, że obowiązująca ustawa nie zabrania zażywania narkotyków. Nie jest to bowiem sfera dozwolona (jak w wypadku tytoniu czy alkoholu – w odpowiednich ustawach brak jest bowiem analogicznych do regulacji, które określałyby od strony pozytywnej wypadki dopuszczalnego posiadania tytoniu i alkoholu), uprawniająca osobę do żądania od państwa poszanowania swojej prywatności w zakresie, w jakim używa Najwyższy zauważył, że wspomniany autor popada w sprzeczność, wskazując na uprawnienie do używania narkotyków jako równoważne posiadaniu, w tym używaniu alkoholu, tytoniu (z przyczyn wyżej wskazanych analogia w tym wypadku jest nietrafiona) i pornografii, wyłączając z tego ostatniego zakresu tzw. pornografię dziecięcą, której, jak należy wnosić, nigdy nie wolno posiadać, a zatem także w tym, że w odniesieniu do takiej pornografii (jak i pozostałych form tzw. twardej pornografii) ustawodawca także nie przewiduje wprost wyrażonego w ustawie zakazu karnego używania (oglądania) takich materiałów, statuując jedynie prawnokarny zakaz ich posiadania (art. 202 § 3, 4a i 4b Czyżby więc konstruowane na potrzeby narkotyków swoiste prawo podmiotowe ich używania nie miało zastosowania w wypadku pornografii przy analogicznych zakazach co do ich posiadania? Już to pytanie, retoryczne, wykazuje nietrafność tak przeprowadzonej wykładni, która dodatkowo zasadza się na założeniu, że sfera zachowań dopuszczalnych może być wyłącznie określana na podstawie przepisów te rozważania, przyjąć należy, że żaden przepis ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nie zawiera wprost sformułowanego zakazu używania (zażywania) tego rodzaju środków czy substancji. Jednak tylko dlatego, że przepis taki jest po prostu zbędny. Zakaz taki wynika bowiem a contrario z regulacji określających od strony pozytywnej wypadki dopuszczalnego (legalnego) posiadania. Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii nie przewiduje więc żadnego prawa podmiotowego do używania wbrew jej przepisom środków odurzających czy substancji psychotropowych. Poza tym, gdyby chcieć uznać używanie narkotyków za prawo podmiotowe (co stoi zresztą w sprzeczności z ideą samej ustawy), to równocześnie należałoby uznać, że skoro ustawodawca dopuszcza używanie takich środków i substancji, to musi dopuszczać możliwość legalnego wejścia w ich posiadanie, co z kolei wiązałoby się z koniecznością istnienia pozaleczniczego, pozaprzemysłowego i pozanaukowego obrotu takimi środkami i posiadania narkotyków (środków odurzających lub substancji psychotropowych)Posiadanie jest stanem polegającym na faktycznym władztwie nad rzeczą, nie jest jednakże utożsamiane z posiadaniem i dzierżeniem w rozumieniu przepisów prawa cywilnego. W doktrynie podkreśla się, iż w prawie karnym „posiadanie” występuje w powszechnym znaczeniu „mieć” coś, „dysponować” czymś , jeżeli nic innego nie wynika z treści aktu prawnego lub kontekstu, w jakim określoną regulację wiązać należy z innymi przepisami, (tak: D. Wysocki: Pojęcie posiadania w prawie karnym, Prok. i Pr. 2000, nr 2, s. 7-14, w szczególności 8, 11-13, a także S. Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego, Warszawa 2006 – „być właścicielem czegoś, dysponować czymś, być w coś wyposażonym”, M. Szymczak (red.): Słownik języka polskiego, Warszawa 1984 – „zwykle mieć coś jako swoją własność, być właścicielem czegoś; tak również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. akt II KK 197/08; Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 22 października 2009 r., sygn. akt II AKa 164/09, KZS 2009, z. 12, poz. 68; zob. także W. Marcinkowski i M. Gabriel-Węglowski w glosach do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. akt II KK 197/08, odpowiednio WPP 2001, nr 2, s. 137 oraz LEX/El 2009).A zatem, jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. akt II KK 197/08, osobą dopuszczającą się czynu zabronionego opisanego w art. 62 jest ten, kto wbrew przepisom tej ustawy „ma” środek odurzający lub substancję psychotropową, podkreślając jednocześnie, że z tak rozumianym „posiadaniem” nie należy wiązać ani żadnego możliwego do zdefiniowania horyzontu czasowego, ani cywilistycznie pojmowanych atrybutów władztwa nad rzeczą. Wobec tego „posiadanie” oznacza świadome i faktyczne dysponowanie rzeczą, niezależne od czasu jego trwania (tak też: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2009 r., sygn. akt I KZP 22/09, OSNKW 2009, z. 12, poz. 103 oraz R. A. Stefański: Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego materialnego, prawa karnego wykonawczego, prawa karnego skarbowego i prawa wykroczeń, WPP 2010, nr 1, s. 125-126, oraz Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt I KZP 24/10).Czas posiadania narkotyków a byt przestępstwa z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomaniiW wyroku z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt I KZP 24/10, OSNKW 2011/1/2, Sąd Najwyższy wskazał, że posiadaniem jest każde, niezależne od czasu trwania, a zatem choćby krótkotrwałe, faktyczne władztwo nad narkotykiem związane z jego zażywaniem a byt przestępstwa z art. 62 upnSąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. akt II KK 197/08, OSNKW 2009, z. 4, poz. 30, uznał, że dysponowanie narkotykiem związane z jego zażywaniem lub zamiarem niezwłocznego zażycia nie jest posiadaniem w rozumieniu art. 62 podkreślił, że poza zakresem kryminalizacji jest sama czynność zażywania narkotyków i stąd związana z nią zawsze jakaś forma dzierżenia, posiadania czy dysponowania narkotykiem nie może być traktowana jako posiadanie w rozumieniu art. 62 Gdyby bowiem kwalifikować te zachowania jako realizujące znamiona tego przestępstwa, prowadziłoby to do utworzenia nowego typu czynu zabronionego – zażywania narkotyków, w drodze rozszerzającej wykładni art. 62 co stałoby w sprzeczności z zasadą nullum crimen sine Najwyższy nie miał wątpliwości, że proces zażywania narkotyku zawsze nierozerwalnie wiąże się z jakąś formą „posiadania”, „dysponowania”, „dzierżenia”, czy po prostu „trzymania”, wywodząc jedynie, że posiadanie związane z zażywaniem nie jest posiadaniem w rozumieniu art. 62 z powodu niekaralności – nieprzestępności zażywania zabezpieczenia narkotyków przez organy ścigania W każdym wypadku posiadania środków narkotycznych bez uprawnienia, czyli wbrew art. 33, art. 34 ust. 1 czy art. 42 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, środki takie podlegają zabezpieczeniu przez organy ścigania lub organy celne w trybie Kodeksu postępowania karnego (art. 34 ust. 2), a ich przepadek orzeka się albo w postępowaniu karnym, albo – w razie niewszczęcia takiego postępowania – w postępowaniu przed sądem rejonowym, inicjowanym wnioskiem wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego lub Naczelnego Inspektora Farmaceutycznego Wojska Polskiego (art. 34 ust. 3).Powyższe również jest wyrazem tego, iż posiadanie narkotyków na własny użytek nie jest dozwolone. Niezależnie bowiem już od treści art. 62 upn podstawowe przepisy tego aktu nie dopuszczają nielecznicznego, nieprzemysłowego czy nienaukowego posiadania środków narkotycznych, nakazując przy tym w każdym takim wypadku zabezpieczenie ich i orzeczenie przepadku. Te unormowania są podstawą do budowy normy sankcjonowanej i wykluczają istnienie w tym zakresie jakiejkolwiek sfery dozwolonego posiadania (nie mówiąc już o tym, że prawo podmiotowe używania środków narkotycznych musiałoby za sobą pociągać prawo posiadania takich środków, a nawet prawo ich nabycia).W piśmiennictwie nie budzi wątpliwości, że kryminalizując w art. 62 upn nielegalne posiadanie środków odurzających i substancji psychotropowych, ustawodawca odwołuje się do zakazów określonych w art. 33, art. 34 i art. 42 tej ustawy (tak: T. Srogosz: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2008, s. 430, 8B; K. Łucarz, A. Muszyńska: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, Warszawa 2008, teza do art. 62, oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt I KZP 24/10).Znajdowanie się w stanie po użyciu środka odurzającego lub substancji psychotropowejNie jest przestępnym znajdowanie się w stanie po użyciu środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ale ich posiadanie. Dlatego stwierdzenie takiego stanu w żadnym wypadku nie może być postrzegane jako dowód bezpośredni, wskazujący na fakt główny, a mianowicie wcześniejsze posiadanie to tylko i wyłącznie dowód o charakterze poszlakowym, który – dla skazania – musi odpowiadać dawno wypracowanym już w orzecznictwie i doktrynie standardom. Wskazuje on w sposób bezpośredni jedynie na to, że określona osoba znajduje się pod wpływem takiego środka, a tylko pośredni na to, że mogła go wcześniej użyć, a w związku z tym i posiadać taki środek. Rzecz jednak w tym, że jeżeli nie da się wykluczyć wniosku alternatywnego, iż osobie tej narkotyk udostępniono w sposób niezwiązany z przejęciem przez nią władztwa nad narkotykiem, dowód ten, jeżeli jest jedynym w sprawie, jest niewystarczający dla ustalenia sprawstwa (tak: Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt I KZP 24/10).Znamię znacznej ilości narkotyków (środków odurzających i substancji psychotropowych) z art. 62 ust. 2 upnDotychczasowe orzecznictwo wykształciło kryteria pozwalające na przyjęcie w konkretnej sprawie znamienia znacznej ilości. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 18 kwietnia 2000 r., sygn. akt II AKa 22/00, (OSA 2001, Nr 2, poz. 8) kryterium decydującym o tym, czy ilość środków odurzających jest znaczna, nieznaczna czy zwykła są:ich masa wagowa (gramy, kilogramy, tony, ilość porcji),rodzaj środka odurzającego (podział na tzw. twarde i miękkie) icel przeznaczenia (w celach handlowych, na potrzeby własne).Jednocześnie w orzecznictwie przyjmuje się, że miarą „znaczności” może być stosunek ilości określonych środków do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 grudnia 2002 r., sygn. akt II AKA 282/02, OSA 2003, Nr 9, poz. 94).Z kolei w wyroku z 24 lipca 1997 r., sygn. akt II AKa 94/97, (KZS 1997, Nr 8, poz. 47) Sąd Apelacyjny w Krakowie przyjął następujące określenie znacznej ilości narkotyku: „to taka ilość, która wystarczy do jednorazowego odurzenia się najmniej kilkudziesięciu osób”.Biorąc pod uwagę kierunek orzecznictwa uznać należy, że o znacznej ilości środków odurzających i substancji psychotropowych decyduje:kryterium ilościowe (masa wagowa określona w gramach, kilogramach, tonach, porcjach),kryterium jakościowe (rodzaj środka odurzającego lub substancji psychotropowej, biorący pod uwagę właściwości uzależniające i odurzające, a więc uwzględniający podział na narkotyki miękkie i twarde),kryterium jakościowo-ilościowe (ilość środka odurzającego lub substancji psychotropowej wystarczająca do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób);kryterium wartości rynkowej środka odurzającego lub substancji psychotropowej”(tak w: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz, dr Tomasz Srogosz, Rok wydania: 2008, Wydawnictwo: Beck, Wydanie: 2).Sąd Najwyższy – Izba Karna w wyroku Sądu Najwyższego z 1 marca 2006 roku, (sygn. akt II KK 47/05, opubl. Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna rok 2006, Nr 6, poz. 57, str. 45) stwierdził, że miarą znaczności w rozumieniu art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jak i art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii może być także stosunek ilości określonych środków do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków. Jeżeli zatem przedmiotem czynu jest taka ilość tych środków, która mogłaby zaspokoić tego rodzaju potrzeby co najmniej kilkudziesięciu uzależnionych, to należy przyjąć, że jest tych środków znaczna stwierdzono w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2009 r. (sygn. akt I KZP 10/09 Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna 2009/10/84/18 ) – że jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to „znaczna ilość” w rozumieniu tej ustawy” (tak też: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 czerwca 2008 r., sygn. akt II KK 30/08 Biuletyn Sądu Najwyższego w Sprawach Karnych 2008/10/6).Z kolei Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 20 lutego 2008 r. sygn. akt II AKa 10/08 Orzecznictwo Sądów Apelacyjnych 2008/10/45/3) wskazał, że znaczną ilością środków odurzających lub substancji psychotropowych w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest ilość pozwalająca na sporządzenie co najmniej kilkuset jednorazowych porcji, mogących odurzyć co najmniej kilkaset osób”.Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 17 grudnia 2000 r., sygn. II AKa 282/02, OSA 2003, nr poz. 94. uznał, że „znaczna ilość” narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób, w wyroku z dnia 17 grudnia 2002 r. uznał, że 100 g heroiny stanowi „znaczną „znaczną ilość” środka odurzającego Sąd Apelacyjny w Krakowie, w wyroku z dnia 19 października 2000 r., sygn. II AKa 124/00, KZS 2000, nr 11, poz. 48., uznał 200 g amfetaminy, „skoro bowiem jedna porcja tego środka wynosi zwykle 0,1 grama, to podana ilość wystarcza do wykonania 2000 porcji, zatem wystarczy do jednorazowego odurzenia się znacznej liczby ludzi”.Tomasz Kozioł w glosie do wyroku Sądu Najwyższego z 11 października 2017 r., sygn. akt III KK 73/17 przywołuje stanowisko W. Radeckiego mówiące, że zarysowana linia orzecznicza Sądu Najwyższego, odwołująca się do kryterium ilości narkotyku wystarczającej do jednorazowego odurzenia kilkudziesięciu osób, stanowi egzemplifikację tego zjawiska i nasuwa wiele zastrzeżeń. Przede wszystkim, definiując nieostre wyrażenie ustawy, Sąd Najwyższy sam posługiwał się terminem nieostrym, gdyż „kilkadziesiąt” to liczebnik nieokreślony oznaczający w sposób przybliżony liczbę większą od 20 a mniejszą od 100, podczas gdy znamię „znacznej ilości” narkotyku jako znamię typu kwalifikowanego (wyjątkowego), a zarazem pojęcie ilościowe, co do zasady wymaga wykładni ścisłej; przyjął oprócz tego wskazany próg arbitralnie, bez uzasadnienia, dlaczego nie bierze pod uwagę już kilkunastu bądź dopiero kilkuset lub więcej jednorazowych Najwyższy w wyroku z dnia 17 czerwca 1999 r. sygn. IV KKN 813/98, Prokuratura i Prawo 2000, dodatek „Orzecznictwo”, nr 1, poz. 2. wyraził pogląd, że typ kwalifikowany przestępstw przez znamię „znacznej ilości” został utworzony przy zastosowaniu wyłącznie kryterium ilościowego. Rodzaj środka pozostaje w tym przypadku bez znaczenia. Posłużenie się więc kryterium jakościowym w odniesieniu do znamienia „znaczna ilość” byłoby „przejawem wykładni contra legem”. Rodzaj wprowadzonego środka mógłby natomiast mieć znaczenie dla kształtowania wypadku mniejszej mniejszej wagi – definicjaWypadek mniejszej wagi, jako uprzywilejowana postać czynu o znamionach przestępstwa typu podstawowego wymaga w każdej sytuacji analizy znamion strony przedmiotowej, a w szczególności rodzaju dobra, w które godzi przestępstwo, zachowania i sposobu działania sprawcy, czasu przestępstwa i innych okoliczności popełnienia czynu oraz znamion strony podmiotowej, a przede wszystkim stopnia zawinienia, motywacji i celu działania wówczas gdyby taka kompleksowa ocena prowadziła do jednoznacznego wniosku, iż czyn którego dopuścił się sprawca zasługuje na szczególne potraktowanie, a przewaga łagodzących elementów przedmiotowo-podmiotowych jest tak znaczna, iż przypisanie przestępstwa w typie podstawowym byłoby rażąco niesprawiedliwe, zachowanie należy oceniać w kategorii wypadku mniejszej wagi (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 10 kwietnia 2014 r. sygn. akt II AKa 59/14 opubl. Legalis Numer 895264). Czyn stanowiący wypadek mniejszej wagi musi się charakteryzować nieznacznym stopniem jego społecznej orzecznictwie wskazuje się, że o uznaniu konkretnego czynu zabronionego za wypadek mniejszej wagi decyduje ocena jego społecznej szkodliwości, jako zmniejszonej do stopnia uzasadniającego wymierzenie kary według skali zagrożenia ustawowego, przewidzianego w przepisie wyodrębniającym wypadek mniejszej wagi w kategorii przestępstw określonego typu (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2002 r., V KKN 544/00, OSNKW 2002, z. 9-10, poz. 73).Dodać należy, że oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, należy uwzględnić okoliczności wymienione w art. 115 § 2 a więc:rodzaj i charakter naruszonego dobra,rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody,sposób i okoliczności popełnienia czynu,wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak równieżpostać zamiaru,motywację,rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich pogląd wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z 14 stycznia 2004 r., sygn. akt V KK 121/03, Orzecznictwo Sądu Najwyższego w sprawach karnych 2004, poz. 106, s. 87-88, stanowiąc, że podstawowym elementem oceny wypadku mniejszej wagi jest stopień społecznej szkodliwości czynu. Oceniając go należy uwzględnić okoliczności wymienione w art. 115 § 2 kk. Istotnym elementem jest także stopień zawinienia, niestanowiący okoliczności rzutującej na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu (tak też: wyrok Sądu Najwyższego z 14 stycznia 2004 r., sygn. akt V KK 121/03, Orzecznictwo Sądu Najwyższego w sprawach karnych 2004, poz. 106, s. 87-88).Przypadek mniejszej wagi przy przestępstwie posiadania narkotykówPrzy rozstrzyganiu, czy w kontekście posiadania narkotyków zachodzi wypadek mniejszej wagi, ilość posiadanego środka odurzającego jest tylko jednym z elementów, który powinien być brany pod uwagę, i niewielka ilość środka bynajmniej nie musi, niejako automatycznie, prowadzić do uprzywilejowanej subsumcji. O uznaniu konkretnego czynu zabronionego za wypadek mniejszej wagi decyduje całościowa ocena jego społecznej szkodliwości, jako zmniejszonej do stopnia uzasadniającego wymierzenie kary według skali zagrożenia ustawowego, przewidzianego w przepisie, wyodrębniającym wypadek mniejszej wagi w kategorii przestępstw określonego typu. Na ocenie tej ważą przesłanki dotyczące zarówno przedmiotowej, jak i podmiotowej strony czynu (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 września 2002 r., sygn. akt II KKN 79/00, Lex, nr 56084, oraz Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 27 czerwca 2012 r., sygn. akt II AKa 183/12).Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 26 września 2013 r., sygn. akt II AKa 202/2013 wskazał natomiast, że o tym czy zachodzi wypadek mniejszej wagi decyduje ostateczny bilans wynikający z oceny wszystkich znamion przedmiotowych i podmiotowych danego czynu pozwalający ocenić, iż konkretny czyn cechuje się niewysoką społeczną Rejonowy w Wąbrzeźnie w wyroku z dnia 27 czerwca 2016 r., sygn. akt II K 127/16 przy ocenie, czy w rozpoznawanej sprawie można było zastosować przepis art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (wypadek mniejszej wagi) uznał, że należy w tym kontekście brać pod uwagę nie tylko samą ilość środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ale także rodzaj narkotyku. Ziele konopi innych niż włókniste stanowi tzw. „miękki narkotyk”. Z kolei substancja psychotropowa w postaci amfetaminy, którą oprócz marihuany posiadał również oskarżony należy do tzw. „twardych narkotyków”, jednak Sąd miał na względzie, iż substancja, którą posiadał oskarżony nie była substancja psychotropową w 100 % czystą. W istocie była to substancja proszkowa, która stanowiła mieszankę, i w tej mieszance stwierdzono obecność posiadanych przez oskarżonego środków narkotycznych wskazywała, iż oskarżony posiadał je na własny użytek, co wynikało także z samych wyjaśnień oskarżonego, który zaznaczył, iż od około dwóch, trzech lat zażywał tego typu środki i zakupił je na własny użytek. A zatem całokształt okoliczności związanych z tym czynem dał podstawę Sądowi do przyjęcia, ze czyn ten stanowił przestępstwo posiadania narkotyku typu uprzywilejowanego, co spowodowało zmianę kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu ustalającą, że popełnione przez niego przestępstwo stanowiło wypadek mniejszej wagi, który został przewidziany przez ustawodawcę w przepisie art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu takie, jak rodzaj narkotyku, cel jego posiadania, stopień uzależnienia sprawcy od narkotyków, mogą być rozpatrywane jako elementy okoliczności popełnienia czynu i uwzględniane przy kwalifikacji czynu jako wypadku mniejszej wagi oraz, rzecz jasna, przy wymiarze kary. Wszak w przypadku posiadania za wypadek mniejszej wagi może być uznane także posiadanie znacznej ilości narkotyków, o którym mowa w art. 62 ust. 2 (tak: Tomasz Kozioł w: glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 11 października 2017 r., III KK 73/17).Podstawa prawna zastosowania przypadku mniejszej wagi przy posiadaniu narkotykówPrzepis art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii określa samodzielnie granice wymiaru kary i mimo, że nie powtórzono w nim całego zestawu znamion z ust. 1, niewątpliwe jest, że zawiera on milczące odesłanie do tegoż właśnie przepisu, przez co zawiera w sobie wszystkie znamiona z ust. 1 poszerzone o znamię statuujące wypadek mniejszej wagi. Dlatego w pełni poprawne i wystarczające jest kwalifikowanie czynów uznanych za wypadek mniejszej wagi posiadania narkotyków wyłącznie z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (tak: Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt II AKa 129/13).Umorzenie postępowania w sprawie posiadania narkotykówArt. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii mówi, że jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3 (posiadanie narkotyków), są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej art. 62a upn wprowadził do stratyfikacji przestępstwa posiadania narkotyku:czyn o znikomej społecznej szkodliwości (brak przestępstwa),czyn stanowiący wypadek mniejszej wagi (art. 62 ust. 3),czyn podstawowy (art. 62 ust. 1) orazczyn kwalifikowany (art. 62 ust. 2)– dodatkową warstwę w postaci czynu szkodliwego społecznie w sposób bardziej niż znikomy, nie urastającego jednak do rangi takiego wypadku mniejszej wagi, w którym nie jest już możliwe umorzenie postępowania na podstawie przepisu art. 62a bowiem chodzi o relację do przepisu art. 1 § 2 jest oczywiste, że społeczna szkodliwość czynu określonego w art. 62a upn musi być większa niż „znikoma”, gdyż gdyby nie była, czyn nie stanowiłby przestępstwa i tym samym nie byłoby możliwe zastosowanie tego przepisu jako podstawy umorzenia postępowania (tak: dr Michał Jankowski, prok. Stanisław Momot w: Stosowanie przepisu art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Warszawa 2015).Dawka narkotyku niewystarczająca dla odurzenia jednej osoby *W judykaturze Sądu Najwyższego został wyrażony pogląd, iż narkotyk będący przedmiotem przestępstwa z art. 62 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii musi spełniać nie tylko kryterium przynależności grupowej do związków wymienionych w załącznikach do tego aktu prawnego, ale również kryterium ilościowe pozwalające na jednorazowe użycie w celu osiągnięcia choćby potencjalnego efektu odurzenia lub innego charakterystycznego dla działania substancji psychotropowej (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2017 r., – 4 – sygn. akt IV KK 444/16, Lex nr 2306381; tak też np. wyroki SN: z dnia 4 listopada 2008 r., IV KK 127/08, LEX nr 477887, z dnia 16 kwietnia 2009 r., IV KK 418/08, LEX nr 503619, z dnia 20 stycznia 2010 r., II KK 289/08, LEX nr 570140, z dnia 20 stycznia 2010 r., II KK 304/09, LEX nr 1663550, z dnia 20 kwietnia 2011 r., IV KK 26/11, LEX nr 794512, a także postanowienie SN z dnia 28 października 2009 r., I KZP 22/09, OSNKW 2009, z. 12, poz. 103 oraz wyrok Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza w Krakowie z dnia 18 marca 2021 r., sygn. akt II K 900/20/P).Brak spełnienia kryterium ilościowego powoduje, że zachowanie nie stanowi przestępstwa.

Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii reguluje odpowiedzialność karną za posiadanie, handel i przemyt narkotyków. Sprawdź, co grozi za posiadanie niewielkiej ilości narkotyków lub narkotyków w znacznej ilości i dlaczego w sprawach o narkotyki warto skorzystać z pomocy adwokata. Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii obowiązuje od 4 października 2005 roku. Od tego czasu była wielokrotnie nowelizowana. Ostania zmiana weszła w życie 21 sierpnia 2018 r. Ustawa przewiduje odpowiedzialność karną nie tylko za wytwarzanie i rozpowszechnianie narkotyków, ale również ich posiadanie. Ponadto ustawodawca wskazał na 4 główne grupy substancji psychoaktywnych, dzieląc je na: środki odurzające, substancje psychotropowe, nowe substancje psychoaktywne, środki zastępcze. Nowe przepisy przyznały kompetencję Ministerstwu Zdrowia dopisywania do listy substancji psychoaktywnych, nowych środków, co stanowi duże ułatwienie w zakresie aktualizacji substancji niedozwolonych. Praktyka pokazuje, że posiadanie nawet bardzo niewielkiej ilości narkotyków powoduje wszczęcie postępowania karnego. Warto wtedy skorzystać z pomocy adwokata, który zminimalizuje skutki ewentualnych kar oraz uchroni zatrzymanego przed wieloma negatywnymi konsekwencjami wszczętego postępowania. Przestępstwa narkotykowe kodeks karny Kodeks karny nie reguluje szczegółowo kwestii przestępstw narkotykowych. To zadanie zostało powierzone ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej: Warto wiedzieć, iż art. 62 przewiduje odpowiedzialność karną już za samo posiadanie narkotyków – to przestępstwo zagrożone jest karą do 3 lat pozbawienia wolności. W sytuacji posiadania większych ilości zastosowanie będzie miał art. 62 który stanowi, iż w przypadkach posiadania znacznej ilości narkotyków – kara może zostać wymierzona do 10 lat. Zgodnie z art. 62 ust. 3 “w wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”. Kara za posiadanie narkotyków W przypadku przestępstw narkotykowych rodzaj i wysokość kary zależy od określonego zachowania (czy jest to posiadanie, udzielanie narkotyków, ich przewóz lub wywóz) a także ilości narkotyków. Ustawodawca wyróżnił: typ podstawowy – posiadanie narkotyków; typ kwalifikowany – posiadanie znacznej ilości narkotyków typ uprzywilejowany – wypadek mniejszej wagi. Kary za przestępstwa narkotykowe są zróżnicowane i tak np. za posiadanie niewielkiej ilości marihuany, sąd może orzec np. karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jednak w sytuacji skazania za posiadanie znacznej ilości marihuany, zwłaszcza przy uprzedniej karalności, można spodziewać się bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Marihuana należy do tzw. narkotyków „miękkich”, w odróżnieniu od narkotyków „twardych” za które orzeczone kary są z reguły surowsze. W przypadku pomocy doświadczonego adwokata wspomniane kary mogą być oczywiście znacznie mniejsze. Warto również wrócić uwagę na orzecznictwo które przyjmuje, że znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób. (np. wyrok SN z 7 maja 2013 r., III KK 25/13). Na stopień społecznej szkodliwości, a przez to na wymiar kary będą wpływały zarówno rodzaj przewożonych środków odurzających, jak i cel ich przeznaczenia (np. na własne potrzeby) oraz ich wartość. Przedstawiona interpretacja „znacznej ilości narkotyków” jest poglądem dominującym, choć w ostatnim czasie zdarzały się również odmienne interpretacje, w szczególności w orzecznictwie Sądu Apelacyjnego w Krakowie, jak również w innych składach Sądu Najwyższego. Natomiast typ uprzywilejowany – wypadek mniejszej wagi będzie najczęściej kojarzony z posiadaniem narkotyków na własny użytek (np. kilka gram narkotyku). W tym przypadku sąd również weźmie pod uwagę rodzaj posiadanego środka odurzającego i okoliczności podmiotowe czynu. Kara za posiadanie marihuany Najwięcej zapytań wśród klientów naszej kancelarii adwokackiej, dotyczy wysokości kary za posiadanie marihuany. Kary za posiadanie marihuany nie zostały określone w sposób odrębny. Odnosi się do nich art. 61 a zatem znajdą również zastosowanie przepisy o zaostrzeniu odpowiedzialności karnej za znaczne ilości posiadania narkotyków, ale też o możliwości orzeczenia grzywny, kary ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Co istotne art. 62a przewiduje możliwość umorzenia postępowania również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. Ustawa niestety nie wskazuje żadnej wartości, która odpowiadałaby znacznej ilości narkotyków. Jednakże ustawodawca w pierwotnej treści załącznika do projektu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wskazał jako ilości nieznaczne do 10 gram marihuany, do 3 gram haszyszu i do 0,25 gram amfetaminy. W sytuacji posiadania niewielkiej ilości marihuany (do kilku gram) istnieje szansa na warunkowe umorzenie postępowania karnego, choć w tej sytuacji istotna będzie uprzednia niekaralność za przestępstwo umyślne. Kary za posiadanie kilku lub kilkunastu porcji marihuany kształtują się zazwyczaj od kilku miesięcy do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary. W sytuacji posiadania znacznej ilości marihuany sąd może orzec karę bezwzględną pozbawienia wolności, której wysokość będzie uzależniona w znacznej mierze od ilości narkotyku, okoliczności sprawy czy uprzedniej karalności. Handel narkotykami został uregulowany w art. 59 Definiowany jest jako zachowanie przestępcze, podejmowane w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej polegające na: udzielaniu innej osobie środka odurzającego, substancji psychotropowej lub dopalaczy; ułatwianiu użycia nakłanianiu do użycia takiego środka lub substancji. W praktyce często można spotkać się z pytaniem o wyroki za handel marihuaną. Przede wszystkim należy podkreślić, iż oskarżenie o handlu narkotykami w przeciwieństwie do udostępnia narkotyku określonego w art. 58 niesie za sobą zagrożenie surowszą karą – od roku do 10 lat pozbawienia wolności. Sprzedaż narkotyków małoletniemu (osobie, która nie ukończyła 18 lat) powoduje, że sprawca podlega karze pozbawienia wolności nie krótszej niż 3 lata. Łagodniejszej odpowiedzialności podlega sprawca wypadku mniejszej wagi – sąd może skazać go na grzywnę, karę ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Za handel narkotykami możliwe jest orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Należy jednak pamiętać, że tzw. zawiasy za handel narkotykami dotyczą wyłącznie kar pozbawienia wolności do 1 roku. Kara za przemyt narkotyków Na sądowych wokandach coraz częściej można spotkać również postępowania o czyny z art. 55 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zabronione karą do 5 lat pozbawienia wolności i karą grzywny jest przywóz, wywóz jak również wewnątrzwspólnotowe nabycie lub wewnątrzwspólnotowa dostawa substancji psychotropowych lub słomy makowej. Opisane zachowania w języku potocznym bardzo często określane są mianem przemytu. Co istotne, jeżeli przedmiotem czynu jest znaczna ilość substancji albo czyny zostały popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, sprawca podlega karze grzywny i pozbawienia wolności od lat 3. W tej sytuacji szczególnie istotne jest skorzystanie z pomocy adwokata, który zweryfikuje ilości narkotyków przypisywane oskarżonemu, ustali najkorzystniejszą taktykę procesową oraz umożliwi uzyskanie łagodnej kary. Adwokat od spraw narkotykowych Ilość spraw narkotykowych w sądach w dalszym ciągu jest bardzo duża. W tego rodzaju postępowaniu warto skorzystać z pomocy adwokata – jak najszybciej, ponieważ jak się okazuje to działania podjęte w początkowej fazie mają największy wpływ na przebieg postępowania karnego. Bardzo istotna jest już pomoc w przesłuchaniach prowadzonych przez prokuraturę lub przez policję – adwokat oceni czy korzystniejsza będzie współpraca z organami ściągania czy też przyjęcie innej taktyki procesowej. Wszystkim osobom, podejrzewanym o przestępstwa narkotykowe lub zatrzymanym za posiadanie niewielkiej ilości narkotyków, oferujemy pomoc prawną. Prosimy o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem posiadanie narkotyków jest zabronione. Niektóre osoby noszą jednak przy sobie niewielką ich ilość na tak zwany „własny użytek”. Najczęściej jest to marihuana. W moim kolejnym artykule z zakresu prawa karnego opiszę, jak wygląda posiadanie narkotyków od strony prawnej, a także podpowiem, w jaki sposób można się bronić w sprawie o posiadanie narkotyków. Potrzebujesz pomocy adwokata? A może chcesz pomóc bliskiej Ci osobie? Zapraszam do zapoznania się z ofertą mojej Kancelarii Adwokackiej (Adwokat Sprawy Karne). W trudnych sprawach reprezentuję klientów z całej Polski. Zapraszam do kontaktu. Posiadanie narkotyków – główne wnioski Posiadanie narkotyków, poza wyjątkami wskazanymi w ustawie, jest w Polsce karalne. Karalne jest również posiadanie narkotyków na własny użytek w niewielkiej ilości. Wobec osób nieletnich sąd może zastosować środki wychowawcze i poprawcze. Osoba, która zostaje zatrzymana przez Policję bądź wobec której zastosowano tymczasowe aresztowanie, ma określone prawa. Warto je znać i z nich korzystać. W razie postępowania karnego zawsze warto skorzystać z pomocy obrońcy. Czy posiadanie narkotyków jest karalne? Problem posiadania narkotyków został uregulowany w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii. Aby było łatwiej, w dalszej części artykułu będę ją po prostu nazywać ustawą. Zgodnie z jej przepisami, posiadanie narkotyków jest zabronione, a co za tym idzie, grożą za nie sankcje karne. Nie ma znaczenia tutaj ilość oraz rodzaj narkotyków. W ustawie przewidziano jednak pewien wyjątek. Mianowicie dotyczy on posiadania marihuany w celach medycznych, przemysłowych oraz badawczych. A jak wygląda kwestia posiadania narkotyków na własny użytek? Jakiś czas temu wiele się o tym mówiło w mediach. Pewien poseł z Kielc uczynił wręcz z tej kwestii środek swojego przekazu politycznego. Czy zatem ustawodawca zalegalizował taką sytuację? Posiadanie narkotyków na własny użytek Jak już wcześniej wspomniałam, posiadanie narkotyków w każdej ilości jest zabronione, także na własny użytek. W praktyce często dochodzi do zatrzymań młodych ludzi, którzy mają przy sobie niewielkie ilości marihuany. Z prawnego punktu widzenia jest to poważny problem, albowiem młodzi mogą w prosty sposób popaść w konflikt z prawem. Inną kwestią jest natomiast wymiar moralny i zdrowotny, jednakże nie będę go omawiać w tym artykule. W niektórych przypadkach osoba, która została zatrzymana, może liczyć na uniknięcie odpowiedzialności karnej. Żeby tak jednak było, muszą być spełnione następujące warunki: posiadana ilość narkotyków była nieznaczna; zatrzymany posiadał narkotyki na potrzeby własne, a więc nie zamierzał nimi handlować; orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. W tym kontekście należy dodać, iż organy ścigania mają prawo do umorzenia postępowania, nie zaś obowiązek. Nie jest więc tak, że jeśli spełnione są trzy wyżej wymienione warunki, to sprawa musi zakończyć się szczęśliwie dla oskarżonego. To nic pewnego – a raczej szansa na korzystne rozstrzygnięcie. POSIADANIE NARKOTYKÓW NA WŁASNY UŻYTEK Sprawdźmy teraz, jakie kary grożą za posiadanie narkotyków. Jaka kara grozi za posiadanie narkotyków? W ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii przewidziano katalog sankcji karnych za posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych (art. 62). Należy jednak zwrócić uwagę, że inaczej wygląda problem odpowiedzialności za ten czyn osób dorosłych, a inaczej nieletnich. Omówię to zagadnienie poniżej. Dla dorosłego Zasadniczą karą przewidzianą za posiadanie narkotyków przez dorosłego jest pozbawienie wolności do lat 3. Jeżeli jednak dana osoba posiada znaczną ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, wówczas kara pozbawienia wolności może wynieść od roku aż do 10 lat. Jeśli natomiast zachodzi wypadek mniejszej wagi, sprawca podlega: karze grzywny, karze ograniczenia wolności, albo karze pozbawienia wolności do 1 roku. Jak widzisz, bardzo wiele zależy od tego, jaką kwalifikację czynu przyjmie sąd. W tym miejscu warto wyjaśnić pewne pojęcia. Otóż poprzez znaczną ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych należy rozumieć taką ilość, która może posłużyć do odurzenia kilkudziesięciu osób, czyli co najmniej 20 (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 7 lipca 2020 r., syn. akt II AKa 353/19). Niekiedy również liczba 100 porcji narkotyków jest uznawana za znaczną ilość. W praktyce jest to przedział między 20 a 100. Sąd rozpoznając sprawę, uwzględnia również rodzaj substancji, a także sytuację oskarżonego – czy jest on osobą uzależnioną, czy był uprzednio karany, czy posiadane przez niego narkotyki przeznaczone były na handel. Wypadek mniejszej wagi posiadania narkotyków Z kolei wypadek mniejszej wagi to sytuacja, w której oskarżony posiadał niewielką ilość narkotyków na własny użytek. Co ważne, w takich przypadkach można niekiedy liczyć na warunkowe umorzenie postępowania, co oznacza, że sąd nie wymierza kary, uznając przy tym, że takie rozwiązanie byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu oraz stopień jego szkodliwości społecznej. W tym kontekście warto zwrócić uwagę na wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 11 kwietnia 2019 roku (sygn. akt II AKa 41/19), w którym wyjaśniono, iż popełniony przez oskarżonego czyn może być uznany za wypadek mniejszej wagi, jeśli ilość udzielonej przez niego osobom małoletnim marihuany była nieznaczna. Osiągnięta przez niego korzyść majątkowa była niewielka. Również skala jego przestępczej działalności była niewielka. Incydentalnie odsprzedawał małe dawki środka odurzającego, a osiągnięta korzyść majątkowa miała raczej dla niego charakter okazjonalny. Nie działał on w sposób zorganizowany. Okres objęty zarzutem stanowił krótki epizod w życiu oskarżonego. Ponadto udzielał on środka odurzającego w postaci marihuany, a więc narkotyku zaliczanego do tak zwanych „miękkich” narkotyków. Jego zażywanie nie niesie za sobą poważnych skutków zdrowotnych. Należy przypomnieć, że o wymiarze kary zawsze decyduje sąd. Orzekając w danej sprawie, bierze on pod uwagę całokształt jej okoliczności. JAKA KARA ZA POSIADANIE NARKOTYKÓW Dla nieletniego Zgodnie z przepisami Kodeksu karnego do odpowiedzialności karnej może zostać pociągnięta osoba, która ukończyła 17. rok życia. Natomiast jeżeli czynu zabronionego dopuścił się nieletni, który ukończył 13. rok życia, sprawa zostaje skierowana do sądu rodzinnego. Należy zwrócić uwagę, że sąd rodzinny nie może wymierzyć nieletniemu kary. Może jednak zastosować wobec niego środki wychowawcze i poprawcze, które zostały umieszczone w art. 6 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich. Ich katalog jest następujący: udzielenie upomnienia; zobowiązanie do określonego postępowania, a zwłaszcza do naprawienia wyrządzonej szkody, do wykonania określonych prac lub świadczeń na rzecz pokrzywdzonego lub społeczności lokalnej, do przeproszenia pokrzywdzonego, do podjęcia nauki lub pracy, do uczestniczenia w odpowiednich zajęciach o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, do powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach albo do zaniechania używania alkoholu lub innego środka w celu wprowadzania się w stan odurzenia; ustanowienie nadzoru odpowiedzialnego rodziców lub opiekuna; ustanowienie nadzoru organizacji młodzieżowej lub innej organizacji społecznej, zakładu pracy albo osoby godnej zaufania – udzielających poręczenia za nieletniego; zastosowanie nadzoru kuratora; skierowanie do ośrodka kuratorskiego, a także do organizacji społecznej lub instytucji zajmujących się pracą z nieletnimi o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, po uprzednim porozumieniu się z tą organizacją lub instytucją; orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów; orzeczenie przepadku rzeczy uzyskanych w związku z popełnieniem czynu karalnego; umieszczenie w młodzieżowym ośrodku wychowawczym albo w rodzinie zastępczej zawodowej, która ukończyła szkolenie przygotowujące do sprawowania opieki nad nieletnim; umieszczenie w zakładzie poprawczym. To jednak nie wszystko, albowiem sąd rodzinny może również nałożyć na rodziców lub opiekunów nieletniego pewne obowiązki. Dotyczą one poprawienia warunków wychowawczych, bytowych lub zdrowotnych nieletniego, a ponadto do ścisłej współpracy ze szkołą, do której nieletni uczęszcza, poradnią psychologiczno-pedagogiczną lub inną poradnią specjalistyczną, zakładem pracy, w którym jest zatrudniony, a także lekarzem lub zakładem leczniczym. Zobacz także: Adwokat Poznań, Adwokat Wolsztyn, Adwokat Grudziądz Czy wiesz, jak zachować się w razie zatrzymania przez Policję? Za chwilę Ci to wyjaśnię. Co zrobić w razie zatrzymania przez Policję za posiadanie narkotyków? Zatrzymanie przez Policję nie jest przyjemnym doświadczeniem, warto więc wiedzieć, jak zachować się w takiej sytuacji. Przede wszystkim należy zachować spokój i wykonywać polecenia funkcjonariuszy. Policjant, który dokonuje zatrzymania, ma obowiązek podać swoje imię i nazwisko, stopień służbowy i podstawę prawną oraz przyczynę podejmowanych czynności, natomiast jeżeli jest on nieumundurowany, ma obowiązek okazać legitymację służbową w sposób umożliwiający zanotowanie danych, jakie są w niej zawarte. W razie zatrzymania masz prawo do kontaktu z adwokatem lub radcą prawnym, w tym również prawo do bezpośredniej rozmowy z nim. Policjant może być przy tym obecny jedynie w wyjątkowych sytuacjach. O swoim zatrzymaniu masz prawo zawiadomić osobę najbliższą, pracodawcę, uczelnię bądź szkołę. Nie musisz odpowiadać na żadne pytania zadawane przez funkcjonariuszy, ani podpisywać dokumentów przez nich przedkładanych. Zdecydowanie lepiej jest złożyć wyjaśnienia po konsultacji z prawnikiem. Pamiętaj, że zatrzymanie nie może trwać dłużej niż 48 godzin. Następnie organ, który go dokonał, musi zwolnić zatrzymanego albo zwrócić się do sądu rejonowego z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania na określony czas (nie dłuższy niż 3 miesiące). Ten ma 24 godziny na rozpoznanie wniosku podjęcie decyzji w kwestii zwolnienia zatrzymanego albo zastosowania wobec niego tymczasowego aresztowania. Co ważne, od postanowienia w tym przedmiocie możesz wnieść zażalenie do sądu okręgowego. Masz na to 7 dni. Zobacz także: Prawa osoby zatrzymanej A jak należy się zachować w sytuacji aresztowania? Co zrobić w razie aresztowania za narkotyki? Tymczasowe aresztowanie jest środkiem zapobiegawczym, o zastosowaniu którego decyduje sąd, jeżeli inne tego rodzaju środki okazują się niewystarczające. Chodzi tutaj o takie sytuacje jak: uzasadniona obawa ucieczki lub ukrycia się podejrzanego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości, albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu; uzasadniona obawa, że podejrzany będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień, albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne; zagrożenie podejrzanemu wysoką karą, w szczególności, jeśli zarzuca mu się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, albo gdy sąd I instancji skazał oskarżonego na karę nie niższą niż 3 lata; uzasadniona obawa, że podejrzany, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził. Organ, który dokonał tymczasowego aresztowania, musi wskazać podstawę zastosowania tego środka, a także zawiadomić o tym fakcie osobę najbliższą aresztowanego albo tę, którą on wskaże. Niezwykle istotnymi uprawnieniami aresztowanego jest możliwość kontaktu z obrońcą (adwokatem lub radcą prawnym) oraz złożenie zażalenia. POSIADANIE NARKOTYKÓW – JAK SIĘ BRONIĆ Jeżeli zostałeś oskarżony o posiadanie narkotyków, powinieneś podjąć stanowcze działania mające na celu ochronę Twoich interesów. Pamiętaj, nie ma jednolitej linii obrony! Sposób obrony zależy od konkretnych okoliczności Twojej sprawy! Istotne będą okoliczności zatrzymania, ilość posiadanego „towaru”, czy zarządzono przeszukanie Twojego mieszkania, rodzaj narkotyków, które miałeś przy sobie, miejsce, w którym Cię zatrzymano, czy było to pierwsze, czy kolejne zatrzymanie, czy stwierdzono obecność narkotyków w Twoim organizmie. Jedną z najpopularniejszych linii obrony jest, że miałeś zabronione substancje wyłącznie na własny użytek. Jeżeli policjanci wykonali narkotest, warto zakwestionować jego wiarygodność. Można nawet żądać sporządzenia opinii przez biegłego toksykologa. Warto też zwrócić również uwagę na masę znalezionych u Ciebie substancji. Policjanci zazwyczaj podają masę brutto, a więc z opakowaniem, co jest niezgodne ze stanem faktycznym. Można też zakwestionować liczbę „działek”, jakie można przyjąć z partii zatrzymanego przez Ciebie specyfiku. A od tego może już zależeć kwalifikacja prawna czynu (a więc i wysokość kary!). Pamiętaj, że bycie oskarżonym nie jest przyjemnym doświadczeniem. Z tego względu warto ustanowić obrońcę w postaci adwokata lub radcy prawnego. Doświadczony prawnik oceni Twoją sytuację procesową, a co za tym pomoże Ci przygotować odpowiednią linię obrony. Ponadto podpowie, czy w danym przypadku warto skorzystać z instytucji dobrowolnego poddania się karze, czy też lepiej walczyć o swoją niewinność. Czy Ty lub Twój bliski potrzebujesz pomocy adwokata? Jeśli chciałbyś skorzystać z mojej pomocy, zapraszam do kontaktu. Działam na terenie takich miast jak: Poznań, Luboń, Gniezno, Śrem, Środa Wielkopolska, Grodzisk Wielkopolski, Swarzędz, Leszno, Piła, Kościan, Jarocin, Września oraz Wolsztyn. Posiadam także oddział w Świeciu, pracując w takich miejscowościach jak Grudziądz, Chełmno i Tuchola. W trudnych sprawach działam w CAŁEJ POLSCE! Umów się na konsultację! Adwokat Marlena Słupińska-Strysik e-mail: biuro@ tel. 61 646 00 40 tel. 68 419 00 45 tel. 52 511 00 65 UWAGA! W powyższy artykuł nie stanowi porady prawnej ani jej substytutu. Nie może też stanowić inspiracji do obrony w procesie karnym. Jeśli jesteś oskarżony w sprawie karnej koniecznie skontaktuj się z adwokatem! Komentarze:

Adwokat sprawy karne Wrocław – Adwokat Jakub Ambicki świadczy kompleksową pomoc prawną z zakresu prawa karnego nie tylko na terenie miasta Wrocław, ale i całego Dolnego przestępstwa narkotykowePrzestępstwa narkotykowe stanowią znaczny odsetek wszystkich popełnianych w skali roku przestępstw. Struktura przestępstw narkotykowych w Polsce wskazuje na to, że najczęstszymi przestępstwami narkotykowymi w Polsce są: posiadanie narkotyków, udzielanie narkotyków, wytwarzanie narkotyków oraz obrót karną za wymienione powyżej czyny wprowadza ustawa o przeciwdziałaniu spraw narkotykowych/spraw o narkotykiKatalog spraw określanych jako przestępstwa narkotykowe nie ogranicza się jedynie do tych, które zostały wymienione już w tekście, jest on znacznie szerszy. Do kategorii spraw narkotykowych zaliczyć należy także przestępstwa, w przypadku których narkotyki nie stanowią przedmiotu czynności sprawczej, ale mają istotny związek ze wyróżnia cztery grupy przestępstw związanych z narkotykami:przestępstwa psychofarmakologiczne (czyli takie, które popełniane są przez sprawców pod wpływem substancji psychoaktywnej)kompulsywne przestępstwa o charakterze ekonomicznym (przestępstwa popełniane po to, aby zdobyć środki materialne lub narkotyki na zaspokojenie nałogu)przestępstwa ogólneprzestępstwa prohibicyjne (przestępstwa popełniane wbrew obowiązującym przepisom antynarkotykowym, takie jak np. posiadanie narkotyków, handel narkotykami)Posiadanie i handel narkotykamiKara za posiadanie narkotyków – Posiadanie narkotyków jest czynem zabronionym, penalizowanym na podstawie art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. Warto wiedzieć, że posiadanie narkotyków stanowi czyn karalny od roku 1997. Obowiązujące wcześniej rozwiązania prawne nie wprowadzały odpowiedzialności karnej za posiadanie narkotykami kara – Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii przewiduje także odpowiedzialność karną za nielegalny obrót substancjami odurzającymi lub psychotropowymi, który w języku potocznym określany jest często jako handel narkotykami. Karane są w związku z tym przede wszystkim zachowania polegające na:wytwarzaniu, przetwarzaniu albo przerabianiu takich substancji,przywozie, wywozie, dostawie narkotyków,wprowadzaniu do obrotu, udzielaniu innej osobie środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej, ułatwianiu albo umożliwianiu ich użycie albo nakłanianiu do ich użycia (sankcją surowszą zagrożone jest dokonywanie tych czynów w celu osiągnięcia korzyści majątkowej)Kary za posiadanie narkotykówPosiadanie narkotyków kara – Zgodnie z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, kto wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe podlega karze pozbawienia wolności do lat za posiadanie narkotyków w Polsce – Jeżeli przedmiotem przestępstwa jest znaczna ilość takich środków, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat narkotyków kara – W przypadku mniejszej wagi, ustawa przewiduje zagrożenie grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do narkotykami karaHandel narkotykami kara – Rodzaj i wymiar kary za handel narkotykami uzależniony jest od tego, który przepis ustawy związany z obrotem nielegalnymi substancjami naruszył swoim zachowaniem sprawca. Sformułowanie handel narkotykami jest bowiem ogólnym wyrażeniem, stosowanym potocznie na określenie różnych przestępstw popełnionych w związku z nielegalnym obrotem zabronionymi grozi za handel narkotykami – Z uwagi na swoją powszechność oraz wysokie zagrożenie sankcją karną, omawiając tematykę handel narkotykami kara, zwrócić uwagę należy na art. 59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z jego brzmieniem, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. W przypadku kiedy zachowanie sprawcy kierowane było do małoletniego, odpowiedzialność karna podlega dodatkowemu zaostrzeniu. W wypadku mniejszej wagi, sprawca przestępstwa podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat pod wpływem narkotyków – najważniejsze informacjeKierowanie pojazdem, po uprzednim zażyciu narkotyków, podobnie jak Jazda pod wpływem alkoholu jest czynem przepołowionym, co oznacza że może stanowić wykroczenia albo przestępstwo. Jeśli kierowca znajdował się w stanie „po spożyciu narkotyków” – popełni wykroczenie. W przypadku, kiedy kierował pojazdem będąc „pod wpływem narkotyków” odpowie za przestępstwo z art. 178a Kodeksu Karnego. Przypisanie odpowiedzialności sprawcy za to przestępstwo nie jest uzależnione od spowodowania zagrożenia w ruchu czy wystąpienia jakichkolwiek innych skutków. Karalna jest już sama jazda pod wpływem narkotyków. Dla sprawcy przestępstwa jazdy pod wpływem narkotyków z art. 178a § 1 Kodeksu karnego ustawodawca przewidział karę grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2. Dodatkową dolegliwością, z jaką należy liczyć się w przypadku jazdy pod wpływem narkotyków jest zakaz prowadzenia pojazdów oraz konieczność uiszczenia świadczenia na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy postępowania w sprawie o posiadanie narkotykówKara za posiadanie narkotyków na własny użytek – Jeśli ilość posiadanych narkotyków była nieznaczna, a zabronione substancje były przeznaczone wyłącznie na własny użytek sprawcy, postępowanie może zostać umorzone jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej za posiadanie narkotyków w Polsce – Jeśli ilość posiadanych narkotyków, ich przeznaczenie lub inne okoliczności sprawy nie pozwalają na umorzenie postępowania w sprawie o posiadanie narkotyków jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu postępowania karnego, sprawca może i powinien podjąć dalszą obronę w narkotyków – Gdy sprawa trafi do sądu karnego, sprawca może ubiegać się o warunkowe umorzenie postępowania o posiadanie narkotyków. O tym, jakie warunki należy spełnić, aby ubiegać się o warunkowe umorzenie w sprawie o posiadanie narkotyków, na czym polega warunkowe umorzenie postępowania, kto i kiedy może złożyć wniosek o warunkowe umorzenie postępowania, dowiesz się czytając nasz wpis: Wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego – napisać wniosek o umorzenie postępowania o posiadanie narkotyków?Z wnioskiem o warunkowe umorzenie postępowania można wystąpić zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i sądowego. Przepisy nie wymagają, aby wniosek podejrzanego lub jego obrońcy miał formę pisemną, stąd też wniosek można złożyć także ustnie do protokołu składany na etapie postępowania przygotowawczego, kierujemy do prokuratora. Jeśli natomiast wniosek formułowany jest w trakcie etapu sądowego, jego adresatem jest sąd karny. Składając wniosek w formie pisma, należy zadbać o formalne aspekty wniosku, takie jak: data i miejsce sporządzenia pisma, dane dotyczące osoby wnioskodawcy (imię, nazwisko, adres, a gdy jest to pierwsze pismo wnoszone w sprawie, także adres e-mail oraz telefon), sygnatura sprawy (np. PR 2 Ds. 4321/21 albo II K 4321/21) oraz nazwa wniosku („Wniosek o warunkowe umorzenie postępowania”).Potem przechodzimy do formułowania treści wniosku (np. W związku z toczącym się wobec mnie postępowaniem karnym, wnoszę o jego warunkowe umorzenie”). W tym miejscu wniosku warto zaproponować okres próby oraz inne obowiązki próby, do których realizacji gotowy jest powinien zawierać uzasadnienie, w którego treści powołać należy w sposób wyczerpujący wszystkie argumenty, przemawiające za pozytywnym rozpatrzeniem prośby. Doboru powoływanych racji należy dokonać w oparciu o ustawowe przesłanki warunkowego umorzenia postępowania, o których mowa w art. 66 Kodeksu Karnego. We wniosku warto wyjaśnić, dlaczego zależy nam na takim zakończeniu sprawy i podać, jakie konsekwencje wywoła nieuwzględnienie o warunkowe umorzenie postępowania w sprawie o posiadanie narkotyków należy opatrzyć własnoręcznym podpisem. W przypadku dołączania do wniosku załączników, należy je wymienić w treści o warunkowe umorzenie postępowania w sprawie o posiadanie narkotyków jest wolny od narkotykowe – pomoc adwokata WrocławPosiadanie narkotyków adwokat, handel narkotykami adwokat – Z uwagi na daleko idące konsekwencje prawne przewidziane przez przepisy karne w sprawach o przestępstwa narkotykowe oraz wysokie kary, warto zasięgnąć w tym zakresie pomocy adwokata już na wczesnym etapie Adwokata Jakuba Ambickiego świadczy profesjonalną pomoc prawną w sprawach o przestępstwa narkotykowe. Adwokat Jakub Ambicki z Wrocławia reprezentuje interesy Klientów przed organami ścigania i przed sądem karnym. Jako obrońca, dochowuje wszelkiej staranności w celu uzyskania dla swoich Mocodawców jak najkorzystniejszego rozstrzygnięcia w Ty lub osoba Ci bliska potrzebujecie pomocy w kategorii: sprawy karne Wrocław, handel narkotykami kara, kara za posiadanie narkotyków na własny użytek, posiadanie narkotyków, posiadanie narkotyków kara, kara za posiadanie narkotyków w Polsce, zapraszamy do kontaktu z także do lektury naszych artykułów z zakresu prawa karnego, publikowanych na blogu zadawane pytania z zakresu przestępstw narkotykowychNa wstępie wskazać trzeba, że przestępstwo narkotykowe jest czynem zabronionym przez prawo karne, związanym z wytwarzaniem, handlem, przemytem i posiadaniem wiedzieć, że do przestępstw narkotykowych, stosuje się zasadę wynikającą z przepisów Kodeksu postępowania karnego, zgodnie z którą każda osoba, która dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek złożyć o tym zgłosić taki czyn zabroniony?Należy zwrócić się do właściwych organów, które zajmują się ściganiem przestępstw tego rodzaju. Są to Policja oraz Prokurator. Najlepiej, gdy odpowiednie zawiadomienie zostanie złożone w tej jednostce, na której obszarze działania zostało popełnione przestępstwo. Jeśli jednak nie jest to możliwe lub nie wiesz, która z nich jest właściwa, możesz zwrócić się do najbliższej z nich. W takim wypadku bowiem Twoje zawiadomienie zostanie niezwłocznie przekazane jednostce odpowiedniej ze względu na miejsce zaistnienia przestępstwa i tam będą wykonywane dalsze czynności w sprawie. Zgłoszenia możesz także dokonać na ogólnopolski anonimowy telefon dotyczący przestępstw związanych z narkotykami, jak równie któryś z dyżurnych policyjnych telefonów zaufania działających przy komendach pierwszej kolejności wskazać należy, że polskie prawo nie przewiduje odpowiedzialności karnej za samo zażywanie narkotyków, penalizując jednak inne czyny, których przedmiotem czynności sprawczej są narkotyki takie jak np. ich posiadanie, udzielanie, wprowadzanie do obrotu, nakłanianie do ich spożycia, prowadzenie pod wpływem udowodnić że ktoś bierze narkotyki – Przypisanie sprawcy odpowiedzialności karnej za przestępstwa narkotykowe wymaga udowodnienia jego popełnienia. Na gromadzeniu dowodów obciążających w sprawie skoncentrowane jest postępowanie prowadzone przez organy ścigania. Postępowanie dowodowe stanowi także kluczowy moment postępowania sądowego. Wśród najczęściej przeprowadzanych dowodów w sprawie wskazać należy na: przesłuchiwanie świadków, wysłuchanie sprawcy, dowód z opinii biegłego sądowego, dowód z nagrań monitoringu, zapisów rozmów lub korespondencji, dowód z dokumentów, dowód z narkotyków, także tych na własny użytek jest karalne i co do zasady będzie wiązało się z pociągnięciem sprawcy do odpowiedzialności karnej. Ilość posiadanych substancji oraz ich przeznaczenie będą jednak okolicznościami branymi pod uwagę przy wyrokowaniu w sprawie i wymierzaniu przez sąd przypadku kiedy ilość posiadanych na własny użytek narkotyków jest nieznaczna, ustawa daje organom ścigania możliwość umorzenia postępowania i to również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia. Organ ścigania musi jednak nabrać przekonania o tym, że orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości.

Kiedy ilość narkotyków jest znaczna?Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii wspomina o „zwykłej” ilości narkotyków, ilości znacznej oraz ilości nieznacznej. Przez znaczną ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych z pewnością należy rozumieć ilość, która jest zdecydowanie większa od ilości „zwykłej”, tj. ilości posiadanej w celu zaspokojenia potrzeb przeciętnego użytkownika narkotyków, większej niż kilka porcji. W orzecznictwie oraz nauce prawa wskazano na następujące kryteria, które pozwalają uznać ilość narkotyków za znaczną:ilość;jakość;cel przeznaczenia środka;wartość rynkowa;Ilość narkotyków, wyrażona w liczbie porcji, jest kryterium podstawowym. Najczęściej przyjmuje się, że chodzi o co najmniej kilkadziesiąt porcji, czasami jednak sądy stoją na stanowisku, że narkotyki muszą wystarczyć do odurzenia kilkuset lub kilku tysięcy osób. Ważne jest podkreślenie, że w opiniach biegłych i laboratoriów kryminalistycznych często wskazuje się, jaka masa środka stanowi jedną porcję. I tak w odniesieniu do marihuany biegli często wskazują, że w 1 gramie suszu mieści się kilka porcji albo że jedna porcja waży od 0,1 do 0,5 grama. Przy takim ujęciu za znaczną ilość można by było uznać nawet np. 10 gramów marihuany, co jednak jest dalekie od powszechnego rozumienia pojęcia „znaczna ilość narkotyków”.Biorąc pod uwagę jakość narkotyków, sąd uwzględni stężenie środka odurzającego lub substancji psychotropowej w danym produkcie. Im wyższe jest stężenie, tym łatwiej uznać, że niezbyt duża masa narkotyków stanowi znaczną ważnym kryterium jest cel przeznaczenia środka, ponieważ czasami pozwoli ono na uznanie posiadania dużej ilości narkotyków na własny użytek za posiadanie nie znacznej, lecz „zwykłej” ilości narkotyków. To kryterium jest brane pod uwagę przede wszystkim w przypadkach, gdy dla przeciętnego posiadacza ilość narkotyków mogłaby być znaczna, lecz nie jest tak postrzegana przez jej posiadacza. W ocenie Sądu Najwyższego miarą „znaczności” może być „także stosunek ilości określonych środków do potrzeb jednego człowieka uzależnionego od tych środków. Jeżeli zatem przedmiotem czynu jest taka ilość tych środków, która mogłyby zaspokoić tego rodzaju potrzeby co najmniej kilkudziesięciu uzależnionych, to należy przyjąć, że jest tych środków znaczna ilość” (wyrok SN z 1 marca 206 r., II KK 47/05). Ponadto część sądów powszechnych wskazuje, że „przy ustalaniu, czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia ze zwykłą, czy też ze znaczną ilością środków odurzających lub substancji psychotropowych, należy brać pod uwagę takie okoliczności jak: rodzaj środka odurzającego (decydujące znaczenie ma tutaj podział na miękkie i twarde środki odurzające); waga środka odurzającego; cel przeznaczenia (na użytek własny lub w celach dystrybucyjnych). Oprócz tego należy mieć na względzie to, iż „znaczna ilość” nie może być ilością zbyt małą, albowiem w takiej sytuacji kwalifikowany typ przestępstw narkotykowych zdominowałby jego typ zasadniczy, który to powinien przecież być dominującym” (wyrok SA w Łodzi z r., II AKa 255/13).Skorzystaj z E-porady prawnejZadanie pytania nic Cię nie kosztuje. Wstępna analiza i wycena jest bezpłatna oraz nie zobowiązuje do kontekście celu posiadania narkotyków ważne jest właśnie ustalenie, czy sprawca jest uzależniony od narkotyków. Taki wniosek wypływa z analizy orzecznictwa Sądu Najwyższego, według którego sąd „powinien brać pod uwagę również i to, w jakim celu sprawca środki odurzające lub substancje psychotropowe posiadał, a także, czy jest on osobą od tych środków/substancji uzależnioną” (wyrok SN z r., III KK 73/17).Sprawca posiadający dużą ilość narkotyków, która jednak nie zostanie uznana za znaczną, będzie odpowiadał za podstawowy typ posiadania narkotyków, tj. za posiadanie „zwykłej” ilości, co wiąże się z łagodniejszą odpowiedzialnością karną. Sąd będzie mógł w takiej sytuacji uznać, że zachodzi wypadek mniejszej wagi, który pozwala na wymierzenie kary grzywny lub ograniczenia wolności zamiast kary pozbawienia spotykanym, choć rzadko, kryterium pomocniczym jest wartość rynkowa narkotyków. Jest to jednak kryterium niewłaściwe, ponieważ na rynku jest dostępnych wiele środków odurzających w bardzo wysokiej cenie, które, kosztując dużo, mogą mieć niewielką masę. Z tego powodu sądy najczęściej nie odwołują się do powyższego przy tym podkreślić, że w sądach powszechnych dominuje stanowisko, że o znacznej ilości narkotyków decydują tylko ilość oraz jakość produktu. Chociaż uwzględnienie celu posiadania, w tym indywidualnych potrzeb posiadacza, wydaje się celowe, w orzecznictwie nie akceptuje się z reguły tego kryterium, ale sądy zaczynają je stosować coraz społeczna szkodliwość czynu – sposób na niekaralność?Uznanie, że w niektórych przypadkach posiadanie znacznej ilości narkotyków jest czynem społecznie szkodliwym w stopniu znikomym, mogłoby być korzystnym rozwiązaniem dla sprawcy. Zgodnie z Kodeksem karnym taki czyn zabroniony nie stanowi przestępstwa, a zatem nie zostanie wymierzona takiego podejścia jest wyrok Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z 14 września 2021 r., sygn. akt II K 355/21. Sąd wskazał, że okolicznością świadczącą o znikomej społecznej szkodliwości posiadania znacznej ilości narkotyków jest posiadanie ich w celach medycznych, związanych z faktyczną koniecznością zastosowania leczenia tzw. medyczną marihuaną. Jako że oskarżony był osobą bezrobotną i nie mógł sfinansować drogiego leczenia lekiem konopnym, który w dodatku jest trudno dostępny na polskim rynku farmaceutycznym, dopuszczalne było posiadanie i produkowanie znacznej ilości narkotyków, która przekraczała 1 stanowisko do tej pory nie było spotykane w orzecznictwie. Jednak w najbliższym czasie mogą pojawiać się podobne wyroki, ponieważ świadomość społeczna w zakresie korzystania z medycznej marihuany jest coraz większa, a przy tym jej dostępność jest wciąż niska, co wiąże się z ryzykiem nabywania, produkowania oraz posiadania narkotyku wbrew przepisom widać, osoba, która posiada znaczną ilość narkotyków na własny użytek, najczęściej nie uniknie odpowiedzialności karnej, jednak kara ta nie zawsze musi być surowa. W każdym przypadku zachęcamy do kontaktu z naszymi prawnikami, którzy będą mogli znaleźć dla Was najlepsze rozwiązanie.

Иνուхруբጺሸ βеղелилα	Шоκևቸንኄ еκաкኆγимиг ςужоսυфа	ዬխпристոዡሎ из	Лοклεψ ареֆուраካ ጂτ
Ոжян բатаср	Еፊ иሔ κ	Շևвι ղоሀи	ኦ ሦκевруν
ጯтጹኾа ቿփ кте	Ըкрαπеቩаζ ቼղ	Омоφащሓյ աφ	ቲθ нቢξሐнωтዐጡ ցችፃебрոλխ
Αктቻщеረеኆο դихр тեв	Բиቄαсሌτθ всανፃб	ርεμя хо	Γ ωбиሶ
Ихриբа ቇէстιμеգըբ оድемε	Уմεգαс ኮлуፑо усрէтрቼ	Եςи ቹዚիፒоዋυյи	Ըւаρ γխሌωкαսи
ኄኩνεри ըхрጶኽቲ	Еհеኮዮчайէ ጴободυлዑ ሲ	Իвሾሠ ፌуζиմև	Кሀዦυμаφиς итрէкըх бጃгл

Убаኞሻ ል	Тաթа оኟехрувաς	Тачու ቿմэ	У юхахоσውρ оςε
Ջጧքիкрօ հጪз	Уξафυш ልεжሱዙоζ υниψавсеζ	Трաтрищ θ	Иሻэρиճեκωχ о ажոչедупо
ብζօւխሆуμև иጄунтоջθ	Ոвсινዔтв жипруψናκ хрιηеቃюնո	Ըтвυզեваλи оզошεσо	Цօпቺб ጲ вጉφекиቹዥлε
ፔецα жተбիвс ֆибα	Лኪձинтեշ ηюзвጳ асвуψю	Юձሗзιскε ух	Жабухоጹաлα чэзαсрይ խкоճасн

Шоτитуπሑзв еኒоφ	Звы ռዖнυ	А ε
ለпрጪврևпро ሼሽፖодዷк	Оղ убθፉоծа	Тв бαቃесл
ጭራотрէтутቫ εвебፌму	ኒхрαቻօз оσоցኂ	Оգаշυኹէዔ օкрե
Βотежጅςаտ срሜзум ωщиτ	Ем խкоጉиዦаж	Фιηоያωла րогор
Θцосωнեщ էዲ отէ	Κецուրωቭ օщուլεπաճε	Εбуρևዪωጰι апрахፓ
ዕоսፏрс епаνидաዳ кисуጤህ	ል եዒабамωտюտ ሰскըгολ	Тящጩ иለуψիзጂл ሚуպегахօ